Η Ίνα Ταράντου συνεχίζει τα ταξίδια της σε όλη την Ελλάδα και βλέπει τη ζωή αλλιώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.

“Η ζωή́ δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά́ από́ τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα”.

Η γαλήνια Κύθνος, η εντυπωσιακή Μήλος με τα σπάνια τοπία και τις γεύσεις της, η Σέριφος με την αφοπλιστική της απλότητα, η καταπράσινη Κεφαλονιά και η Ιθάκη, το κινηματογραφικό Μεσολόγγι και η απόκρημνη Κάρπαθος είναι μερικές μόνο από τις στάσεις σε αυτό το νέο μεγάλο ταξίδι. Ο Νίκος Αλιάγας, ο Ηλίας Μαμαλάκης και ο Βασίλης Ζούλιας είναι μερικοί από τους ανθρώπους που μας έδειξαν τους αγαπημένους τους προορισμούς, αφού μας άνοιξαν την καρδιά τους.

Ιστορίες ανθρώπων που η καθημερινότητά τους δείχνει αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Άνθρωποι που επέλεξαν να μείνουν για πάντα, να ξαναγυρίσουν για πάντα ή πάντα να επιστρέφουν στον τόπο τους. Μέσα από́ τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή́, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας.

Η κάθε ιστορία μάς δείχνει, με τη δική της ομορφιά, μια ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.

Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη Ζωή αλλιώς, όπου κι αν βρεθούμε. Με πυξίδα τον άνθρωπο, μέσα από την εκπομπή, θα καταγράφουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας, θα ζήσουμε μαζί τη ζωή σαν να είναι μια Ζωή αλλιώς. Θα γευτούμε, θα ακούσουμε, θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε. Και θα μάθουμε όλα αυτά, που μόνο όταν μοιράζεσαι μπορείς να τα μάθεις.

Γιατί η ζωή είναι πιο ωραία όταν τολμάς να τη ζεις αλλιώς!

Όσοι άνθρωποι υπάρχουν στη γη, τόσες είναι και οι διαφορετικές προσεγγίσεις ζωής. Όπου κι αν βρίσκεσαι όμως, όπως και αν μεγάλωσες, ένα είναι σίγουρο. Ότι η αίσθηση του ανήκειν, είναι αδήριτη ανθρώπινη ανάγκη. Παρέχει σιγουριά και ασφάλεια. Μας κινητοποιεί να μοιραστούμε, να συμβιώσουμε, να δημιουργήσουμε. Άλλο τόσο βέβαια ανάγκη, είναι και η αίσθηση του διαφέρειν. Η αποδοχή δε, αυτής της διαφορετικότητας φτιάχνει μια καλή ομάδα.

Αυτές τις μικρές ομάδες συναντήσαμε στα μοναδικά Ζαγοροχώρια, για να μας υπενθυμίσουν την αξία της συνύπαρξης.

Μαγευτήκαμε όταν συναντήσαμε στον Βοϊδομάτη τη Γιούλια και τον Δημήτρη. Μαγευτήκαμε τόσο από το τοπίο που σου κόβει την ανάσα, όσο και από τους ίδιους και την ιστορία τους. Η αγάπη τους για τα άλογα και η επιλογή τους να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτά, ήταν που έφεραν τον Δημήτρη από τον Βόλο και τη Γιούλια από τη Μόσχα, στο Μεγάλο Πάπιγκο. Και η μεταξύ τους αγάπη είναι αυτή που τους έκανε να αποφασίσουν να ζήσουν τη ζωή τους μόνιμα στη φύση.

Εξίσου μας συνεπήρε η γνωριμία μας με τη Σοφία και τον Τάσο στη Βίτσα. Δύο επίσης νέοι άνθρωποι, αποφάσισαν να αφήσουν τη ζωή στην Αθήνα και τις ενδιαφέρουσες δουλειές τους για να ζήσουν μόνιμα με τα δυο μικρά παιδιά τους στη γενέτειρα της Σοφίας. Και δεν το έχουν μετανιώσει στιγμή. Και το βλέπεις όταν τους συναντήσεις, τόσο στα μάτια τον ίδιων αλλά και στα μάτια των παιδιών τους. Μας μεταφέρουν κάθε στιγμή σε κάθε κουβέντα τους τον ενθουσιασμό τους να ζουν στη Βίτσα, το πόσο πραγματικά γεμάτοι νιώθουν, αλλά και τη σπουδαιότητα του να είναι μια ομάδα και να υλοποιούν όσα αγαπούν, παρά τις όποιες αντιξοότητες μπορεί να συναντούν στο δρόμο τους.

Και ο κύριος Λάμπρος μας μίλησε για τις αντιξοότητες και μας γύρισε δεκαετίες πίσω τότε που το χωριό του, το Βραδέτο, δεν είχε δρόμο και η μόνη σύνδεση με το πιο κοντινό χωριό ήταν μέσω μιας πέτρινης σκάλας που διέσχιζε το βουνό. Για τα κρύα και τις δυσκολίες του χειμώνα μας μίλησε αλλά και για την κουβέντα του πατέρα του «να φύγεις παιδί μου και να μην κοιτάξεις πίσω!». Τελικά όχι μόνο δεν έφυγε αλλά μαζί του στο χωριό είναι πλέον και η κόρη του η Κωνσταντίνα, που μόλις τελείωσε τις σπουδές της αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί στο χωρίο και να προσθέσει μία νεανική πινελιά στην υπέροχη παράδοση του τόπου, που διατηρεί ο μπαμπάς της.

Για το τέλος αφήσαμε ένα ακόμα «ανήσυχο» ζευγάρι, τη Λίλα και τον Παύλο, που όταν γνωρίστηκαν πριν πολλά χρόνια, κατάλαβαν ότι ήρθε η στιγμή μαζί με τη σχέση τους που ξεκινούσε να αλλάξουν και τον τρόπο ζωής τους. Η Λίλα πάντα υπέρμαχος του να δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα, εντοπίζοντας στον Παύλο την αγάπη του για την πεζοπορία και ειδικά την πεζοπορία στο Ζαγόρι, έριξε την ιδέα της αποκέντρωσης. Δεν χρειάστηκε παρά μία στιγμή συνειδητοποίησης από τον Παύλο και η νέα τους ζωή, μαζί με την οικογένειά τους ξεκινάει πριν περίπου 20 χρόνια στα Κάτω Πεδινά.

Το Ζαγόρι μας υπενθύμισε ότι το νόημα της ζωής κρύβεται στη σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους και όχι στην ατομική μας ύπαρξη. Οι άνθρωποι που συναντήσαμε εδώ μας θύμισαν τι σημαίνει να είσαι συνοδοιπόρος και συνεργατικός στα εύκολα και στα δύσκολα. Μας θύμισαν τι σημαίνει να προσπαθείς από κοινού για μια ζωή αλλιώς!