Η Άννα ζει μόνη με το σκύλο της, τον Μανού, σ’ ένα μικρό διαμέρισμα. Πιστεύει ότι θα ζήσουν μαζί για πάντα ευτυχισμένοι. Όταν ο Μανού πεθαίνει, η Άννα δεν ξέρει τι να κάνει. Ζητάει να τον θάψει στον κήπο του σπιτιού της απέναντι οικογένειας. Το πρόσχαρο σπίτι γίνεται το καταφύγιό της. Ερωτεύεται την άλλη γυναίκα, τα παιδιά, καθώς και τη ζωή που ζούνε. Ερωτεύεται τη φασαρία τους σε σχέση με τη δική της ησυχία. Ερωτεύεται ακόμη και τη δυστυχία τους. Η οικογένεια όμως, δεν έχει πραγματική ανάγκη την αγάπη της Άννας. Η Άννα, που ξέρει καλά τι σημαίνει να είσαι πιστός, δεν το βάζει κάτω.
Όπως ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που χωρίζει το καλοκαίρι από το χειμώνα, έτσι και ο «Σεπτέμβρης» της Άννας, είναι μια ιστορία για τα ψυχικά σύνορα, το πώς δοκιμάζονται οι αντοχές της αγάπης, της πίστης, αλλά και της διαφορετικότητας.