Τριάντα πέντε χρόνια συνεχούς παρουσίας το «Μονόγραμμα», η μακροβιότερη πολιτιστική εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης, έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας.

«Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012, η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς-παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».
Έθνος χωρίς ιστορική μνήμη, και χωρίς συνέχεια πολιτισμού, είναι καταδικασμένο. Και είμαστε υποχρεωμένοι ως γενιά, να βρούμε τις βέβαιες πατημασιές, πάνω στις οποίες θα πατήσουν οι επόμενες γενιές. Πώς; Βαδίζοντας στα χνάρια του πολιτισμού που άφησαν οι μεγάλοι της εποχής μας. Στο μεσοστράτι δύο αιώνων, και υπερήφανοι που γεννηθήκαμε την ίδια εποχή με αυτούς και κοινωνήσαμε της Τέχνης τους, οφείλουμε να τα περιφρουρήσουμε, να τα περισώσουμε.

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Η μορφή της κάθε εκπομπής έχει στόχο την αυτοβιογραφική παρουσίαση (καταγραφή σε εικόνα και ήχο) ενός ατόμου που δρα στην πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και γενικά στη δημόσια ζωή, κατά τρόπο που κινεί το ενδιαφέρον των συγχρόνων του.
Ο τίτλος είναι από το ομότιτλο ποιητικό έργο του Οδυσσέα Ελύτη (με τη σύμφωνη γνώμη του) και είναι απόλυτα καθοριστικός για το αντικείμενο που πραγματεύεται: Μονόγραμμα = Αυτοβιογραφία.

Το σήμα της σειράς είναι ακριβές αντίγραφο από τον σπάνιο σφραγιδόλιθο που υπάρχει στο Βρετανικό Μουσείο και χρονολογείται στον 4ο ώς τον 3ο αιώνα π.Χ. και είναι από καφετί αχάτη.
Τέσσερα γράμματα συνθέτουν και έχουν συνδυαστεί σε μονόγραμμα. Τα γράμματα αυτά είναι το Υ, το Β, το Ω και το Ε. Πρέπει να σημειωθεί ότι είναι πολύ σπάνιοι οι σφραγιδόλιθοι με συνδυασμούς γραμμάτων, όπως αυτός που έχει γίνει το χαρακτηριστικό σήμα της τηλεοπτικής σειράς.

Το χαρακτηριστικό μουσικό σήμα που συνοδεύει τον γραμμικό αρχικό σχηματισμό του σήματος με τη σύνθεση των γραμμάτων του σφραγιδόλιθου, είναι δημιουργία του συνθέτη Βασίλη Δημητρίου.

Σε κάθε εκπομπή ο/η αυτοβιογραφούμενος/η οριοθετεί το πλαίσιο της ταινίας, η οποία γίνεται γι' αυτόν. Στη συνέχεια, με τη συνεργασία τους καθορίζεται η δομή και ο χαρακτήρας της όλης παρουσίασης. Μελετούμε αρχικά όλα τα υπάρχοντα βιογραφικά στοιχεία, παρακολουθούμε την εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση του έργου του προσώπου το οποίο καταγράφουμε, ανατρέχουμε στα δημοσιεύματα και στις συνεντεύξεις που το αφορούν και έπειτα από πολύμηνη πολλές φορές προεργασία, ολοκληρώνουμε την τηλεοπτική μας καταγραφή.

Στη δημιουργία της σειράς των εκπομπών συνεργάστηκαν:
Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης
Σκηνοθέτες: Γιάννης Ξανθόπουλος, Χρίστος Ακρίδας, Κιμ Ντίμον, Μπάμπης Πλαϊτάκης, Γιώργος Σγουράκης και Περικλής K. Ασπρούλιας
Φωτογραφία: Στάθης Γκόβας
Ηχοληψία: Νίκος Παναγοηλιόπουλος
Μοντάζ: Σταμάτης Μαργέτης και Γιώργος Γεωργόπουλος
Διεύθυνση παραγωγής: Στέλιος Σγουράκης

Ο ποιητής, συγγραφέας και ζωγράφος Γιώργος Κακουλίδης αυτοβιογραφείται στο «Μονόγραμμα». Γεννήθηκε το 1956 στην Καισαριανή. Γιος ζωγράφου και εγγονός γλύπτη, μεγάλωσε δίπλα στα ιερά τέρατα της Νεοελληνικής Τέχνης, που σύχναζαν στο ατελιέ του πατέρα του. Η μοίρα του φαινόταν προδιαγεγραμμένη, ωστόσο εκείνος μετά το Γυμνάσιο, έκανε την επανάστασή του, σπάζοντας τα καλούπια και μπάρκαρε για θάλασσες μακρινές!!! Μα «…η μοίρα κυβερνά» και, μετά τρία χρόνια, γύρισε πίσω και αφιέρωσε τον εαυτό στην Τέχνη. Την Τέχνη την πολύπλευρη που περιλαμβάνει ποίηση, ζωγραφική, μουσική, στοχασμό…

Έλκει την καταγωγή του από τον Πόντο. Ο παππούς του ήρθε στην Ελλάδα το 1934, έτοιμος γλύπτης. Συνέχισε την καριέρα του εδώ, όπου ανάμεσα στα άλλα, διέπλασε και την πλατεία της Ομονοίας που λεγόταν πλατεία Μουσών τότε. Είχε φτιάξει ένα άγαλμα της μούσας Καλλιόπης.

Ο πατέρας του ήταν ο γνωστός ζωγράφος Δημήτρης Κακουλίδης.

Στο ατελιέ του πατέρα του, πριν μπαρκάρει, συναντούσε καθημερινά ό,τι καλύτερο παρείχε η ελληνική λογοτεχνία, η ζωγραφική και η ποίηση. Ο πατέρας του τότε είχε ένα ατελιέ μαζί με τον Αλέξη Ακριθάκη. Και ερχόντουσαν καθημερινά, ο Μάριος Χάκκας, ο Σικελιώτης, ο δάσκαλος που του σφράγισε τη ζωή, ο Νίκος Καρούζος.

Από το 1976 και μετά συνδέθηκε με την αντεργκράουντ σκηνή των Εξαρχείων και τους τότε θρυλικούς «ενοίκους» της πλατείας Κολωνακίου: με τον Τάσο Φαληρέα, τον Γιώργο Κούνδουρο, τον Μιχάλη Κατσαρό, τον Μίλτο Σαχτούρη, τον Γιώργο Μακρή… Εκεί ήταν τότε που άρχισε να γεννιέται κάτι καινούργιο, να βγαίνουν καταπληκτικά πράγματα, περιοδικά, βιβλία, εφημερίδες.

Η παρέα αυτή και οι περιπέτειές της πέρασαν πια στην αθηναϊκή μυθολογία των 70’s!

Ο Γιώργος Κακουλίδης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη λογοτεχνία το 1979 με την ποιητική συλλογή «Λίμπερτυ», μια αναφορά στα ταξίδια του στη θάλασσα.

Ο Νίκος Καρούζος ήταν η μεγάλη σχέση της ζωής μου. Από την ανατρεπτική «μαθητεία» δίπλα του, έμαθα, όταν «εμφανίζεται» το ποίημα, «να μη βιάζομαι και να περιμένω να με κατοικήσει. Και όταν με κατοικήσει να διευρύνω τους χρόνους του, όσο μπορώ να ζω εκεί μέσα και μετά να το αποτυπώνω σε ένα χαρτί. Αυτό το οφείλω στον Νίκο Καρούζο».

Καθοριστική ήταν και η «συνάντησή» του με τον Κωστή Μοσκώφ. Παλιός γνώριμος κι αυτός από το ατελιέ και τις εκθέσεις του πατέρα του, ήλθαν σε ουσιαστική επαφή, όταν ο Μοσκώφ ανέλαβε μορφωτικός ακόλουθος στο Κάιρο και στην Αλεξάνδρεια, με απόφαση της Μελίνας Μερκούρη. Ήταν εκείνος που δημιούργησε τα «Καβάφεια» και τον κάλεσε κοντά του ως συνεργάτη.

Το 1994 ο Γιώργος Κακουλίδης τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Ποίησή του έχουν μελοποιήσει ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Νίκος Κυπουργός, ο Τάσος Μελετόπουλος, ο Στάμος Σέμσης και άλλοι.

Η ζωγραφική του, «ένα άλλο είδος ποίησης που αντί για λέξεις επιλέγεις το χρώμα», όπως λέει ο ίδιος, πήγαινε πάντα παράλληλα με τη συγγραφική του δραστηριότητα.

Έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα: Αγκάθι 2001, Γκαλερί της Έρσης 2003 και Booze 2010.