Το «Μονόγραμμα» έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας. «Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012 η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Η μορφή της κάθε εκπομπής έχει σκοπό την αυτοβιογραφική παρουσίαση (καταγραφή σε εικόνα και ήχο) ενός ατόμου που δρα στην πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και γενικά στη δημόσια ζωή, κατά τρόπο που κινεί το ενδιαφέρον των συγχρόνων του.

Λουκιανός Κηλαηδόνης: Η μουσική του και τα τραγούδια του, η φωνή του, το ύφος του, είναι αναγνωρίσιμα από την πρώτη κιόλας στροφή.
Ο τροβαδούρος της εφηβείας των σημερινών πενηντάρηδων (και βάλε...), πτυχιούχος του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αφού ασχολήθηκε με την Αρχιτεκτονική για ένα... πρωινό, αφιερώθηκε σ’ αυτό που αγαπούσε και που αγαπήσαμε κι εμείς. Τραγούδια που, από την πρώτη κιόλας στιγμή, σε παρασύρουν σε ένα αλέγκρο, καμιά φορά και θλιμμένο χορευτικό.
Τραγούδια που θέλεις να ξανακούσεις και να ξανατραγουδήσεις.
Τραγούδια σε στίχους δικούς του, αλλά και σε συνεργασία με σπουδαίους στιχουργούς.
Λάτρης των ζωντανών εμφανίσεων και των ανοιχτών χώρων, μετά από το Πάρτι στη Βουλιαγμένη το 1983, το ελληνικό Woodstock, όπως χαρακτηρίστηκε με 70.000 κοινό, συνέχισε αδιάλειπτα τις συναυλίες του, πλουτίζοντας τη μουσική, με θεατρικά και εικαστικά δρώμενα.