«…κι έκαναν τον φόβο του θανάτου, οίστρο της ζωής» (Εμπειρίκος)

Δεν υπάρχει ζωή χωρίς απώλεια, χωρίς τους μικρούς και μεγάλους θανάτους που σημαδεύουν την ιστορία της ζωής μας. Να χάνεις ένα γονιό, ένα παιδί, μια πατρίδα, μια δουλειά, να χάνεις την υγεία σου, την πίστη σε μια ιδέα, να χάνεις το μυαλό, τη νιότη σου, να χάνεις έναν μεγάλο έρωτα και να μένεις μισός. Απώλειες και πένθη καθορίζουν αυτό που είμαστε.

Η εκπομπή αναφέρεται στη μαγική δύναμη της απώλειας.

Μέσα από μια σε βάθος συνέντευξη που λειτουργεί ως κατάθεση ψυχής, η ιστορία του κάθε ανθρώπου σαν ένα εικαστικό φιλμ φέρνει στο προσκήνιο τη δύναμη υπέρβασης και ανθεκτικότητας. Μέσα μας υπάρχει μια ορμή, μια δύναμη που μας παροτρύνει να μεταμορφώνουμε την οδύνη σε δημιουργία. Κάτι που γνώριζαν καλά οι Έλληνες, όπως μας θυμίζει ο Εμπειρίκος «..κι έκαναν τον φόβο του θανάτου, οίστρο της ζωής».

Η επεξεργασία της απώλειας έχει τη δυνατότητα σαν τη μεγάλη τέχνη να αφυπνίζει. Να θρυμματίζει την παγωμένη μέσα μας θάλασσα. Σκοπός της εκπομπής είναι να αναδείξει αυτή την πλευρά. Μέσα από εμβληματικές ιστορίες επώνυμων και ανώνυμων ανθρώπων να φανερώσει «Το Μαγικό των Ανθρώπων».

Ο τίτλος της εκπομπής είναι εμπνευσμένος από το αριστούργημα του Τόμας Μαν, «Το Μαγικό Βουνό». Όταν ο νεαρός Χανς Κάστορπ βρίσκεται στο σανατόριο κοντά αλλάζει η ζωή του όλη. Περιστοιχισμένος από την απώλεια και το φόβο του θανάτου, ζει μια μαγική διαδικασία ενηλικίωσης κατά τη διάρκεια της οποίας γνωρίζει τον έρωτα, τη φιλοσοφία, τη φιλία. Κερδίζει το αγαθό της ζωής.

-Όλα ξεκινούν από ένα πένθος.

Οι ταινίες της Πέννυς Παναγιωτοπούλου έχουν κεντρικό θέμα την απώλεια, όλα τα πρόσωπα που η Φωτεινή Τσαλίκογλου πλάθει μέσα στα μυθιστορήματά της παλεύουν να βγουν αλλιώς δυνατά μέσα από την αναμέτρηση με τη φθορά, το θάνατο και την απώλεια.

Η εκπομπή, χρησιμοποιώντας τη δύναμη της τηλεοπτικής εικόνας, στοχεύει να φανερώσει ότι η απώλεια δεν γεννά μόνο θλίψη, θυμό, νοσταλγία και παραίτηση αλλά ανοίγει και έναν άλλο δρόμο, δρόμο ομιλίας, δημιουργίας, ζωής.

Με πένθος εισαγόμαστε στη ζωή, με πένθος τελειώνουμε τη ζωή και ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο άκρα αναζητούμε τρόπους να αντλούμε δύναμη από αναπόφευκτα τραύματα και απώλειες.

«Οι άνθρωποι δεν ψεύδονται στον πόνο» λέει η Έμιλι Ντίκινσον. Υπάρχει μια τρομαχτική αληθινότητα στην οδύνη. Οι ιστορίες που ξεδιπλώνονται στο «Μαγικό των Ανθρώπων» μας παροτρύνουν να συλλογιστούμε «Είμαστε φθαρτοί, Ας ζήσουμε».

Ένα κορίτσι που του άρεσε να παρατηρεί.

Χρονικογράφος, δημοσιογράφος, ρεπόρτερ, συγγραφέας, η Ρέα Βιτάλη καταγράφει με ένα δικό της, ξεχωριστό τρόπο κι απαθανατίζει το μικρό και το μεγάλο της ζωής.

Μας μιλά για μια ζωή που αξίζει να τη ζεις, ακόμα κι όταν σου παίρνει μέσα από τα χέρια τον αγαπημένο σου μπαμπά στα 14 σου χρόνια και τρέχεις έκτοτε λαχανιασμένα, τρέχεις μακριά από το παγωμένο του θανάτου.

Η άρνηση της οδύνης είναι η μεγάλη παγίδα της ζωής μας.

Δεν νοείται ζωή χωρίς την επεξεργασία της οδύνης για το χαμένο.

Η Ρέα έμαθε με τις λέξεις να ανασταίνει απουσίες.

Με μια αβίαστη, καθημερινή γλώσσα που αναβλύζει από το μέσα του μέσα της, βρίσκει τον τρόπο να απευθύνεται κατευθείαν στην καρδιά.

Οι καρκινοπαθείς γυναίκες με τα λαβωμένα στήθη συναντούν στο πρόσωπό της έναν αναπάντεχο σύντροφο που μεταμορφώνει την πληγή σε ποίημα.

"Βυζάκια σας φιλώ", τιτλοφορεί στο protagon.gr το άρθρο της κι αυτό αγαπιέται από χιλιάδες νοσούσες και υγιείς γυναίκες.

Σύλλογοι καρκινοπαθών γυναικών ονομάζονται "Βυζάκια σας φιλώ".

Κι έπειτα, όταν νοσεί η ίδια από έναν ιάσιμο καρκίνο και βλέπει τα μαλλιά της να πέφτουν μεταμορφώνεται σε "Γυναίκα χωρίς φύλλωμα" και κάνει ρεπορτάζ επί του εαυτού της.

Tο όνειρο της Ρέας είναι η θεσμοθέτηση στη χώρα μας της παρηγορητικής, ανακουφιστικής ιατρικής.
Η Ρέα οραματίζεται έναν αξιοπρεπή θάνατο για τους ανθρώπους που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της ζωής τους και βιώνουν την ερημιά και την ταπείνωση.

"Μέσα σε μια αγκαλιά γεννιόμαστε, γιατί όταν φεύγουμε να μην αποχαιρετάμε τη ζωή μέσα σε μια αγκαλιά φροντίδας και αξιοπρέπειας;"

Το Μαγικό των Ανθρώπων εύχεται στη Ρέα να πραγματοποιηθεί αυτό το όνειρο.

Αφορά στην ίδια την υπόθεση της ζωής μας.