To Βερολίνο ήταν μέχρι τις αρχές της δεκαετίας μια από τις «φθηνότερες» πόλεις της Γερμανίας σε ότι αφορά την αγορά ενοικίων. Η κατάσταση αυτή έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της εισβολής μεγάλων επιχειρήσεων στον τομέα, οι οποίες αγόρασαν μαζικά σπίτια από το δήμο της πόλης και απλούς ιδιώτες και οι οποίες προχωρούν σε μαζικές αυξήσεις στις τιμές των ακινήτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο μία από αυτές τις εταιρίες έχει σήμερα στη διάθεσή της 112.000 κατοικίες. Το αποτέλεσμα ήταν μέσα σε μια δεκαετία τα ενοίκια να έχουν διπλασιαστεί και σε πολλές περιπτώσεις να καθίστανται πλέον απαγορευτικά για τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, αλλά και για την μεσαία τάξη. Ιδιαίτερα οξύ είναι φυσικά το πρόβλημα για μονομελή νοικοκυριά όπως είναι αυτά ηλικιωμένων συνταξιούχων, φοιτητών ή ανθρώπων που αντιμετωπίζουν προβλήματα ανεργίας. Η εξέλιξη αυτή έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις και αποτελεί το υπ΄αριθμόν ένα θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης στη γερμανική πρωτεύουσα.
Οι «Πολίτες της Ευρώπης» με τον Κώστα Αργυρό βρέθηκαν στο Βερολίνο και κατέγραψαν τις αντιδράσεις οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, οι οποίες ζητούν την παρέμβαση τόσο της τοπικής όσο και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, προκειμένου να μπει ένα φρένο στην «τρέλα των ενοικίων», όπως έχει πλέον καθιερωθεί να την αποκαλούν. Μάλιστα εδώ και καιρό στη γερμανική πρωτεύουσα έχουν μαζευτεί υπογραφές με αίτημα τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την απαλλοτρίωση κατοικιών από το κράτος, το οποίο θα μπορούσε να αναλάβει την διαχείρισή τους σε λογικές τιμές. Δημοσιογράφοι και ειδικοί του χώρου σχολιάζουν αυτό το αίτημα για την «επιστροφή του σοσιαλισμού από την πίσω πόρτα» και συγκρίνουν την κατάσταση στο Βερολίνο με εκείνη άλλων μεγάλων μητροπόλεων, όπως το Παρίσι και το Λονδίνο, όπου παραδοσιακά τα ενοίκια, ειδικά στο κέντρο των πόλεων, είναι προ πολλού απαγορευτικά για «κοινούς θνητούς».