Σειρά ντοκιμαντέρ που αναφέρεται σε σημαντικούς Έλληνες συγγραφείς, παρουσιάζοντας τη ζωή και το έργο τους σε σχέση με την ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα της εποχής τους. Η σειρά έχει μια επιτυχημένη πορεία αρκετών ετών και πέρα από τις τηλεοπτικές μεταδόσεις, μετέχει ενεργά στην κοινωνία και την πνευματική ζωή της χώρας. Συχνά γίνονται προβολές και επετειακές εκδηλώσεις με θέματα της σειράς σε διάφορα ιδρύματα, σχολεία, πολιτιστικούς και πνευματικούς φορείς, τόσο στην Αθήνα όσο και στην περιφέρεια.
Επιπλέον, πολλές πανεπιστημιακές σχολές στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, έχουν αντίγραφα της σειράς για διδακτικούς λόγους.
Η ΕΡΤ, χάρη στη σειρά, έχει μια «ζωντανή» βιβλιοθήκη Ελλήνων συγγραφέων με διαχρονική αξία. Αρκετά απ’ αυτά τα ντοκιμαντέρ έχουν προβληθεί σε ελληνικά και ξένα φεστιβάλ και έχουν βραβευτεί.
Το 2010, η Βουλή των Ελλήνων σε συνεργασία με την ΕΡΤ, για να τιμήσει τον Γιάννη Ρίτσο, προσέφερε το αντίστοιχο ντοκιμαντέρ της σειράς σε πολυτελή έκδοση σε βουλευτές, υπουργούς, πρέσβεις, γενικούς γραμματείς και άλλους ανώτερους δημόσιους υπαλλήλους.
Το υψηλό κύρος της εκπομπής πιστοποιείται και από την απόφαση της UNESCO, με αφορμή το «Έτος Καβάφη» το 2013, να επιλέξει το ντοκιμαντέρ της σειράς για τον Αλεξανδρινό ποιητή να παρουσιαστεί στις Εθνικές Επιτροπές όλων των κρατών-μελών της.
Πέρα απ’ αυτά, η σειρά έγινε αντικείμενο και δύο διδακτορικών διατριβών! Πριν λίγα χρόνια από τον μεταπτυχιακό φοιτητή του Καποδιστριακού, Αλέξανδρο Παπαθανασίου και πέρσι από τον μεταπτυχιακό φοιτητή του Πανεπιστημίου της Ρώμης, Jacopo Mosesso.
Ο φετινός κύκλος περιλαμβάνει 14 θέματα, με κλασικούς και νεότερους συγγραφείς αλλά και συγγραφείς της γενιάς του ’70.
Συγκεκριμένα, ένα μεγάλο αφιέρωμα για τον Διονύσιο Σολωμό (που φέτος συμπληρώνονται 160 χρόνια από το θάνατό του και την επόμενη χρονιά 220 χρόνια από τη γέννησή του), καθώς και από ένα ντοκιμαντέρ για τους Γιώργο Θεοτοκά, Αλέξη Σεβαστάκη, Κώστα Ταχτσή, Νίκο Τσιφόρο, Γιώργο Σκαμπαρδώνη, Φίλιππο Δρακονταειδή, Αντώνη Φωστιέρη, Άρη Δικταίο, Κώστα Παπαγεωργίου, Γιώργο Πρατικάκη και Κώστα Μαυρουδή.

Ο Κώστας Καρυωτάκης γεννήθηκε στην Τρίπολη, στις 30 Οκτωβρίου 1896. Από το 1912 δημοσιεύει ποιήματα σε διάφορα παιδικά περιοδικά. Δεκαεπτά χρονών έρχεται στην Αθήνα και γράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Στα τέλη του 1917 πήρε το πτυχίο του. Στη συνέχεια, επιχείρησε να ασκήσει το δικηγορικό επάγγελμα, αλλά η έλλειψη πελατείας τον ανάγκασε να ζητήσει δημόσιο διορισμό. Έτσι διορίστηκε υπάλληλος (υπουργικός γραμματέας Α΄) στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης. Μετά την οριστική απαλλαγή του από το στρατό, τοποθετήθηκε στη Νομαρχία Σύρου κι ύστερα βρέθηκε για μερικούς μήνες να ασκεί καθήκοντα νομάρχη στην Άρτα. Στη συνέχεια μετατέθηκε στην Αθήνα και υπηρέτησε στη Νομαρχία Αττικής. Αισθανόμενος απέχθεια για την κρατική γραφειοκρατία, την καυτηριάζει συχνά. Αυτό του στοιχίζει αντιπάθεια και διώξεις από τους ανωτέρους του, με αποτέλεσμα να μετατεθεί πολλές φορές στην επαρχία. Γνωρίζει έτσι τη μιζέρια και την ανία της και αυτό του στοιχίζει και τον πληγώνει βαθιά.
Τον Φεβρουάριο του 1919 εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή «Ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων», που δεν παίρνει καλή κριτική. Το 1921 κυκλοφορεί τη δεύτερη συλλογή του τα «Νηπενθή». Την εποχή αυτή συνδέεται στενά με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, συνάδελφό του στη Νομαρχία Αττικής. Το Δεκέμβριο του 1927 εκδίδει την τελευταία του συλλογή «Ελεγεία και Σάτιρες». Τον Φεβρουάριο του 1928 αποσπάται στην Πάτρα και τον Ιούνιο στην Πρέβεζα.
Στις 20 Ιουλίου αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του. Αποπειράται να αυτοκτονήσει, πέφτοντας γυμνός στη θάλασσα. Δεν τα καταφέρνει όμως, γιατί ήταν καλός κολυμβητής. Το πρωί της επομένης, απτόητος, φυτεύει μια σφαίρα στην καρδιά του…