Το «Μονόγραμμα» έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας. «Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012 η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Η μορφή της κάθε εκπομπής έχει σκοπό την αυτοβιογραφική παρουσίαση (καταγραφή σε εικόνα και ήχο) ενός ατόμου που δρα στην πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και γενικά στη δημόσια ζωή, κατά τρόπο που κινεί το ενδιαφέρον των συγχρόνων του.

Ο Γιάννης Δαλιανίδης είναι δημιουργός, πολύπλευρος, πολυσχιδής και εξαιρετικά παραγωγικός. Σηματοδότησε με το έργο και την παρουσία του τον ελληνικό κινηματογράφο ως σκηνοθέτης και αποτελεί σημείο αναφοράς της ανόδου και εξέλιξης της ελληνικής κινηματογραφικής τέχνης στον τόπο μας, από την πρώτη του κιόλας ταινία, τη «Μουσίτσα» το 1959. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο ελληνικός κινηματογράφος μπορεί να οριοθετηθεί σε περίοδο πριν και μετά τον Γιάννη Δαλιανίδη. Προσωπικότητα που σφράγισε με τη δική του αίσθηση, την αγάπη και το πηγαίο ταλέντο του τη σύγχρονη έκφραση στον μαγικό κόσμο της μεγάλης οθόνης.
Ο Γιάννης Δαλιανίδης είναι αναμφίβολα ο εμπορικότερος σκηνοθέτης του ελληνικού κινηματογράφου.
Ασχολήθηκε στη μακρά, πολύχρονη παρουσία του στην 7η Τέχνη με όλα ανεξαιρέτως τα είδη: το δράμα, την κωμωδία, την ηθογραφία, το αστυνομικό θρίλερ και το 1962 εισήγαγε ένα νέο είδος για τα δεδομένα του εγχώριου σινεμά, το ελληνικό μιούζικαλ με την ταινία «Μερικοί το προτιμούν κρύο», η οποία έκανε τεράστιο αριθμό εισιτηρίων.
Με την ταινία του «Ο Κατήφορος» σημείωσε τρομακτική επιτυχία κι έκτοτε εργάστηκε κατ’ αποκλειστικότητα στη Φίνος Φιλμ με αλλεπάλληλες εμπορικές επιτυχίες, όπως «Νόμος 4000», «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Μια κυρία στα μπουζούκια», «Κορίτσια για φίλημα» κ.ά.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Θεσσαλονίκης και μετά την αποφοίτησή του πήγε στη Βιέννη, όπου σπούδασε χορό στη σχολή Μούσλιγκερ. Ξεκίνησε ως χορευτής, χορογράφος και ηθοποιός στο μουσικό θέατρο, όμως γρήγορα εκδήλωσε την αγάπη του για τον κινηματογράφο.