Το «Μονόγραμμα» έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας. «Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012 η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Η μορφή της κάθε εκπομπής έχει σκοπό την αυτοβιογραφική παρουσίαση (καταγραφή σε εικόνα και ήχο) ενός ατόμου που δρα στην πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και γενικά στη δημόσια ζωή, κατά τρόπο που κινεί το ενδιαφέρον των συγχρόνων του.

Η Αρλέτα αυτοβιογραφείται στο «Μονόγραμμα» αυτής της εβδομάδας. Με τον ολότελα δικό της χαρακτηριστικό τρόπο, ξετυλίγει μπροστά στο φακό τη συναρπαστική πορεία της στο χώρο του τραγουδιού, των μπουάτ, εκεί όπου γεννήθηκε το «Νέο Κύμα». Αγοροκόριτσο από μικρή, Αρσακειάδα με το… ζόρι, φοιτήτρια στη Σχολή Καλών Τεχνών. Στη συνέχεια, κάπου εκεί, τυχαία σε μια εκδρομή, την «ανακάλυψε» ο Παπαστεφάνου και ο Πατσιφάς από τη ΛΥΡΑ ηχογράφησε τα τραγούδια της. Το πρώτο τραγούδι που έγραψε ήταν «Τα μικρά παιδιά». Μέχρι τότε δεν είχε γράψει ποτέ ούτε στιχάκι ως έφηβη. Το 1966 ηχογραφείται ο πρώτος δίσκος κατευθείαν LP με τραγούδια που έδωσαν ο Γιάννης Σπανός, ο Γιώργος Κοντογιώργος, ο Νότης Μαυρουδής και ο Νίκος Χουλιαράς. Ο δίσκος είχε απρόσμενη επιτυχία. Μετά όλα πήραν το δρόμο τους…Τραγουδάει στην Παράγκα, στις Νεφέλες, στον Τιπούκειτο. Την είπαν Βασίλισσα των μπουάτ… Κι όμως «Όλο κι όλο στην Πλάκα έχω τραγουδήσει ενάμιση χρόνο κι αυτό το ότι ήμουνα η “βασίλισσα των μπουάτ” δεν ξέρω από πού βγήκε».
Η Αρλέτα εξομολογείται τη δική της φιλοσοφία για τη ζωή, τον πόνο για την Ελλάδα που φεύγει, την Ελλάδα με τον Παρθενώνα, τα ξωκλήσια, τη μουσική και τους ποιητές… Συγκρατείται για να μη πει «κακές λέξεις», αυτό το «κακό κορίτσι» των μπουάτ που κουβαλάει στην ιστορία του θρυλικές παρεξηγήσεις.
Η φήμη ότι έσπασε μια κιθάρα σ’ ένα κεφάλι την ακολουθεί έως σήμερα. Μας εξηγεί ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι. Περιγράφει τις μπουάτ ως τον πιο πολιτισμένο τρόπο ψυχαγωγίας που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα. Ήταν χώροι, όπου αυτοί που πήγαιναν, ήξεραν ότι πάνε για να ακούσουν, δεν πάνε ούτε για να χορέψουν, ούτε για να κάνουν πλάκα.
Η μουσική και οι αγαπημένες κιθάρες της είναι η ζωή της. Ωστόσο, δεν ξέχασε και την πρώτη της ενασχόληση με τη ζωγραφική. Σκίτσα της και πίνακές της έκαναν την εμφάνισή τους σε δύο ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στην Τζια και την Αθήνα. Η περιπέτεια της υγείας της, περιόρισε τις εμφανίσεις της, ωστόσο γράφει και τραγουδάει ακόμα.
Γιατί «…τα σχέδιά μου, η κιθάρα μου και τα βιβλία μου με ελευθερώνουν, με αφήνουν και φεύγω. Και μ’ αυτά ζω. Και με κάποιους φίλους, πολύ λίγους, ελάχιστους, που τους αγαπάω και μ’ αγαπάνε…».