Το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης», στον 2ο κύκλο του, συνεχίζει μέσα από την ΕΡΤ2 το συναρπαστικό τηλεοπτικό του ταξίδι σε ρεύματα, τάσεις, κινήματα, ιδέες και υλικά αποτυπώματα που γέννησε και εξακολουθεί να παράγει ο αθηναϊκός χώρος στα πεδία της μουσικής, της φωτογραφίας, της εμπορικής και κοινωνικής ζωής, της αστικής φύσης, της αρχιτεκτονικής, της γαστρονομίας…

Στα 16 ολόφρεσκα επεισόδια της σειράς ντοκιμαντέρ που θέτει στο επίκεντρό της το «γνωστό άγνωστο στόρι» της ελληνικής πρωτεύουσας, το κοινό παρακολουθεί μεταξύ άλλων την Αθήνα να ποζάρει στο φωτογραφικό φακό παλιών και νέων φωτογράφων, να γλυκαίνεται σε ζαχαροπλαστεία εποχής και ρετρό «γλυκοπωλεία», να χιλιοτραγουδιέται σε δημιουργίες δημοφιλών μουσικών και στιχουργών, να σείεται με συλλεκτικά πλέον βινύλια από τα vibes της ανεξάρτητης μουσικής δισκογραφίας των ‘80s, να αποκαλύπτει την υπόγεια πλευρά της με τις μυστικές στοές και τα καταφύγια, να επινοεί τα εμβληματικά της παγκοσμίως περίπτερα, να υποδέχεται και να αφομοιώνει τους Ρωμιούς της Πόλης, να φροντίζει τις νεραντζιές της και τα άλλα καρποφόρα δέντρα της, να αναζητεί τους χαμένους της συνοικισμούς, να χειροκροτεί τους καλλιτέχνες των δρόμων και τους ζογκλέρ των φαναριών της…

Στη 2η σεζόν του, το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης» εξακολουθεί την περιπλάνησή του στον αστικό χώρο και χρόνο, περνώντας από τα κτίρια-τοπόσημα στις πίσω αυλές κι από τα μνημεία στα στέκια και τις γωνιές ειδικού ενδιαφέροντος, ζουμάροντας πάντα και πρωτίστως στους ανθρώπους. Πρόσωπα που χάραξαν ανεπαίσθητα ή σε βάθος την κοινωνική γεωγραφία της Αθήνας και άφησαν το ίχνος τους στην κουλτούρα της αφηγούνται στο φακό τις μικρές και μεγάλες ιστορίες τους στο κέντρο και τις συνοικίες της.

Κατά τον τρόπο που ήδη αγάπησαν οι πιστοί φίλοι και φίλες της σειράς, ιστορικοί, κριτικοί, κοινωνιολόγοι, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, δημοσιογράφοι, αναλυτές σχολιάζουν, ερμηνεύουν ή προσεγγίζουν υπό το πρίσμα των ειδικών τους γνώσεων τα θέματα που αναδεικνύει ο 2ος κύκλος του «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης», συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στην κατανόηση, το στοχασμό και ενίοτε τον αναστοχασμό του πολυδιάστατου φαινομένου που λέγεται «Αθήνα».

Η παραγκούπουλη στο Δουργούτι -μετέπειτα Νέο Κόσμο- και ο λεγόμενος Ασύρματος ή Ατταλιώτικα στη δυτική πλαγιά του λόφου του Φιλοπάππου, είναι δύο από τους γνωστότερους συνοικισμούς της πόλης που δεν υπάρχουν πια.
Προσφυγικοί οικισμοί της φτώχειας και των τραγικών συνθηκών διαβίωσης που έμειναν στη συλλογική θύμηση των Αθηναίων χάρις κυρίως στον κινηματογραφικό φακό του παλιού ελληνικού σινεμά.

Βέβαια δεν ήταν οι μόνοι. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε, όταν με τη Μικρασιατική Καταστροφή στη χώρα φτάνουν περίπου 1.3 εκατομμύρια άνθρωποι (το 1/5 σχεδόν του τότε πληθυσμού της) με μεγάλο μέρος εξ αυτών να καταφεύγει στην Αθήνα και τον Πειραιά;

Δώδεκα (12) μεγάλοι και τριάντα τέσσερις (34) μικρότεροι συνοικισμοί δημιουργήθηκαν στην πόλη την περίοδο εκείνη, κάποιοι δε σε περιοχές που οι σημερινοί κάτοικοι της πρωτεύουσας δεν θα συνέδεαν ποτέ με τη δραματική έλευση των εκδιωγμένων Ελλήνων Μικρασιατών, όπως ο Συνοικισμός Πολυγώνου μπροστά από τη σχολή Ευελπίδων.

Βύρωνας, Νέα Ιωνία, Καισαριανή, Κοκκινιά, «Κρεμμυδαρού», «Τσουβαλάδικα»… Συνοικίες και τοπωνύμια που θα γίνουν ένα με την αγωνία για στέγη πάμφτωχων προσφυγικών οικογενειών αλλά και με το κοινωνικό ζήτημα που εγκαινιάζει στην Ελλάδα η έλευσή τους. Παραπήγματα και παράγκες που αρχικά έπρεπε να απέχουν απ’ το κέντρο από 1 έως 4 χιλιόμετρα για να μη διαταραχθεί η ζωή των ντόπιων, παιδιά που μεγάλωναν σε χωμάτινα πατώματα στην αθέατη πλευρά της πόλης, στιγματισμός και προκατάληψη απ’ τη μια, αλλά και πράξεις αλληλεγγύης, διαδικασίες ενσωμάτωσης και κρατικές προσπάθειες στήριξης και βελτίωσης των αποκαρδιωτικών συνθηκών, από την άλλη.

Το επεισόδιο του ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης «Προσφυγικοί Συνοικισμοί» σεργιανάει τις προσφυγογειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, πριν χαθούν οριστικά από την κοινή μας μνήμη, ακολουθώντας τα εναπομείναντα υλικά τους ίχνη, τις υποδείξεις ιστορικών και αρχιτεκτόνων που φωτίζουν το πλαίσιο της εποχής και τις πολύτιμες μαρτυρίες όσων ακόμη τις θυμούνται, τις έζησαν ή άκουσαν γι’ αυτές.

Αφηγούνται με αλφαβητική σειρά οι:

Τασούλα Βερβενιώτη (Ιστορικός), Δημήτρης Ευταξιόπουλος (Αρχιτέκτων), Δημήτρης Καμούζης (Ερευνητής Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών), Αναστασία Καρακάλη (Κάτοικος Προσφυγικών), Κρικόρ Καραμπετιάν (Συνταξιούχος), Κωστής Καρπόζηλος (Διευθυντής ΑΣΚΙ), Ελένη Κυραμαργιού (Ιστορικός), Όλγα Λαφαζάνη (Ερευνήτρια – Ανθρωπολόγος), Λίλα Λεοντίδου (Ομ. Καθηγήτρια Γεωγραφίας & Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, ΕΑΠ), Σάββας Λεπτουργίδης (Συνταξιούχος Πρόσφυγας από την Καππαδοκία), Τακουή Μινασιάν (Εκπαιδευτικός - Μέλος της Συντ. Ομάδας Περιοδικού «Αρμενικά»), Αλεξάνδρα Μούργου (Αρχιτέκτων - Πολεοδόμος Υ.Δ. ΕΜΠ – Σορβόννης), Νικολίνα Μυωφά (Δρ Αστικής Κοινωνικής Γεωγραφίας), Θωμάς Σίδερης (Δημοσιογράφος ΕΡΤ)