Ντοκιμαντέρ παραγωγής Γαλλίας.

Απευθυνόμενη σε νεανικό κοινό, η σειρά αυτή εξερευνά τις κύριες πτυχές της διατροφής, από την εφεύρεση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας έως τους πιο εκλεπτυσμένους τρόπους του φαγητού.
Δείχνει πώς η μαγειρική μας τέχνη αντλεί συνεχώς από γειτονικούς πολιτισμούς ανά τους αιώνες.
Θα μάθουμε ότι ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ έτρωγε με τα δάχτυλά του- θα ανακαλύψουμε τους απροσδόκητους δεσμούς μεταξύ της παρουσίασης και της Αποκάλυψης- θα φύγουμε με τη βεβαιότητα ότι το να τρώμε όλοι μαζί βρίσκεται στην καρδιά του πολιτισμού και μας επαναπροσανατολίζει στο ουσιώδες: το μοίρασμα.
Το «Τι τρώμε» αποδομεί τα προφανή, όπως τον αδιάλλακτο ρυθμό των γευμάτων, δεν στερεί τίποτα από την ανθρωπότητα όταν πρόκειται για την κατανάλωση ζώων και αποκαλύπτει την εγγενή πικρία των «γλυκών» όπως η σοκολάτα -την ιστορία της δουλείας- ωστόσο αποφεύγει τη σοβαρότητα, προτιμώντας τη φαντασία. Επιτρέποντας στον εαυτό της κάθε ελευθερία στον τόνο και τη μορφή, αυτή η σειρά αναδεικνύει την εξαιρετική ποικιλομορφία και τις εκτεταμένες συνέπειες ενός φαινομένου φαινομενικά τόσο αθώου όσο το φαγητό, και τελικά επιτυγχάνει τον στόχο της: να διασκεδάσει και ταυτόχρονα να μας κάνει να σκεφτούμε.

Επεισόδιο 5
Πρωινό, μεσημεριανό, απογευματινό και εσπερινό σνακ, βραδινό γεύμα... Γιατί τρώμε όταν τρώμε; Ρυθμισμένοι σαν ρολόγια από τους καθημερινούς ρυθμούς μας, τα γεύματα μοιάζουν αυτονόητα. Και όμως, οι ώρες των γευμάτων ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με τον χρόνο και τον τόπο. Για τον μέσο άνθρωπο, είναι κυρίως η εργασία που καθορίζει τις ώρες των γευμάτων.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν απαραίτητα την πολυτέλεια να μπορούν να τρώνε όπου και όποτε θέλουν: από τους αγρότες του παρελθόντος μέχρι τους σημερινούς εργαζόμενους, πρέπει να τρώμε σε καθορισμένες ώρες για να έχουμε ενέργεια. Και κατά προτίμηση γρήγορα. Ο εκσυγχρονισμός της κοινωνίας μας μεταφράζεται επίσης σε μια μορφή ατομικισμού - επιλογή, ταχύτητα, έτοιμο και κατεψυγμένο φαγητό. Κατά ειρωνικό τρόπο, εξοικονομείται τόσος πολύς χρόνος για να έχουμε περισσότερο χρόνο να δουλέψουμε.

Επεισόδιο 6
Το κυνήγι των απορριμμάτων υπάρχει εδώ και πολύ καιρό- στην πραγματικότητα, είναι ένας από τους παλαιότερους αγώνες του καθιστικού ανθρώπου. Το ψωμί, η μπύρα και το κρασί αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της κοινωνίας μας. Η φυσική ζύμωση, την οποία οι αρχαίοι πρόγονοί μας θεωρούσαν θεϊκή, δεν κρύβει μυστικά για εμάς σήμερα. Στην Ιαπωνία, το σάκε, που παρασκευάζεται από τη ζύμωση του ρυζιού, έχει τελετουργική θέση - τουλάχιστον όσο και το κρασί στην Ευρώπη. Αυτές οι μέθοδοι συντήρησης και επεξεργασίας τροφίμων επέτρεψαν στην ανθρωπότητα να αναπτυχθεί ως κοινωνία, αντισταθμίζοντας την έλλειψη τροφής το χειμώνα.
Η σχετικά πρόσφατη ανακάλυψη των μικροβίων και του τρόπου λειτουργίας της σήψης και της ζύμωσης αποτέλεσε σημαντικό σημείο καμπής για την ανθρωπότητα. Αν ξέραμε πώς να αλατίζουμε, να καπνίζουμε και να συντηρούμε αποτελεσματικά τα τρόφιμά μας, η επανάσταση της κονσερβοποίησης θα σηματοδοτούσε το τέλος της πείνας. Ωστόοο αποτελεί μια μάχη που μοιάζει ακόμα και σήμερα πολύ ζωντανή.