Ντοκιμαντέρ παραγωγής Γαλλίας.

Απευθυνόμενη σε νεανικό κοινό, η σειρά αυτή εξερευνά τις κύριες πτυχές της διατροφής, από την εφεύρεση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας έως τους πιο εκλεπτυσμένους τρόπους του φαγητού.
Δείχνει πώς η μαγειρική μας τέχνη αντλεί συνεχώς από γειτονικούς πολιτισμούς ανά τους αιώνες.
Θα μάθουμε ότι ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ έτρωγε με τα δάχτυλά του- θα ανακαλύψουμε τους απροσδόκητους δεσμούς μεταξύ της παρουσίασης και της Αποκάλυψης- θα φύγουμε με τη βεβαιότητα ότι το να τρώμε όλοι μαζί βρίσκεται στην καρδιά του πολιτισμού και μας επαναπροσανατολίζει στο ουσιώδες: το μοίρασμα.
Το «Τι τρώμε» αποδομεί τα προφανή, όπως τον αδιάλλακτο ρυθμό των γευμάτων, δεν στερεί τίποτα από την ανθρωπότητα όταν πρόκειται για την κατανάλωση ζώων και αποκαλύπτει την εγγενή πικρία των «γλυκών» όπως η σοκολάτα -την ιστορία της δουλείας- ωστόσο αποφεύγει τη σοβαρότητα, προτιμώντας τη φαντασία. Επιτρέποντας στον εαυτό της κάθε ελευθερία στον τόνο και τη μορφή, αυτή η σειρά αναδεικνύει την εξαιρετική ποικιλομορφία και τις εκτεταμένες συνέπειες ενός φαινομένου φαινομενικά τόσο αθώου όσο το φαγητό, και τελικά επιτυγχάνει τον στόχο της: να διασκεδάσει και ταυτόχρονα να μας κάνει να σκεφτούμε.

Επεισόδιο 3ο
Γνωρίζατε τη διαφορά μεταξύ μπαχαρικών και αρωματικών φυτών; Βρίσκονται και τα δύο στα ράφια της κουζίνας μας, όμως μόνο το ένα από αυτά έχει κάνει το γύρο του κόσμου για να φτάσει στο ράφι μας. Τα μπαχαρικά, όπως όλα τα προϊόντα πρώτης ανάγκης σήμερα, δεν προέρχονται από τον τόπο μας. Τι θα κάνατε χωρίς το πιπέρι σας, τον καφέ σας ή τη σοκολάτα σας;
Τα μπαχαρικά, τα οποία χρησιμοποιούσαν άλλοτε για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, είναι σήμερα απαραίτητα στη μαγειρική. Αυτό το επεισόδιο είναι αφιερωμένο στην ιστορία του εμπορίου τους από την Αρχαιότητα, μέσω της μεσαιωνικής Βενετίας, κορυφαίο εμπορικό κέντρο των ανατολίτικων μπαχαρικών, μέχρι τη αδιάκοπη θαλάσσια μεταφορά τους, την οποία γνωρίζουμε σήμερα. Μια επιστροφή, επίσης, σχετικά με το τριγωνικό εμπόριο και το ρόλο της Ευρώπης στην εγκαθίδρυση μιας οικονομίας ανισοτήτων, η οποία υπάρχει ακόμα σήμερα. Για παράδειγμα, είναι φθηνότερο να αγοράσεις προϊόντα που προέρχονται από την άλλη άκρη του πλανήτη παρά να τρως ντόπια και εποχικά τρόφιμα: από το εξωτικό στο συνηθισμένο, η πολυτέλεια του μέλλοντος θα γυρίσει την πλάτη στο περιττό;

Επεισόδιο 4ο
Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ζώο, οπότε τι πιο φυσικό από το να τρώμε μαζί με άλλους; Για τους θεούς όπως και για τους βασιλείς, το συμπόσιο ήταν κεφαλαιώδους σημασίας. Το γεύμα που μοιραζόμαστε είναι σύμβολο πολιτισμού, πλούτου και εορτασμού. Είναι όμως και το θέατρο προσχημάτων και κοινωνικού κομφορμισμού, κωδίκων και κανόνων.
Μην ακουμπάς τους αγκώνες στο τραπέζι, να τρως καθιστός, όχι με τα δάχτυλα. Σε κανέναν δεν αρέσει να τον θεωρούν ανάγωγο στο τραπέζι. Οι «καλοί τρόποι» θεωρούνται αυτονόητοι στο συλλογικό ασυνείδητο. Οι Ρωμαίοι, ωστόσο, έτρωγαν ξαπλωμένοι, ένα σκεύος όπως το κουτάλι φαινόταν βάρβαρο, ενώ το πιρούνι το περιφρονούσαν για καιρό. Τα διαφορετικά ήθη και έθιμα αμφισβητούν την έννοια του εκλεπτυσμένου που κωδικοποιήθηκε πολύ στη γαστρονομία.