Διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Ηλία Βενέζη.

Τον Ιούλιο του 1923, πρόσφυγες από τη Φώκαια της Μικράς Ασίας αναζητούν μία καινούργια πατρίδα. Η σωτηρία ενός παιδιού που κινδύνεψε να πνιγεί στην ερημιά της Αναβύσσου ερμηνεύεται από τους πρόσφυγες σαν «θέλημα Θεού» και αποφασίζουν να μείνουν στον τόπο, παρά τις αντιδράσεις των ντόπιων. Αρχικά, αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα, ενώ ένας αρχαιοκάπηλος καταφτάνει στην περιοχή και προσπαθεί να αποκτήσει φιλίες ανοίγοντας ένα μπακάλικο στον καταυλισμό τους. Το κράτος στέλνει σκηνές και τους παραχωρεί λίγη γη και η ζωή αρχίζει σιγά-σιγά να παίρνει το δρόμο της.
Κυρίαρχη θέση ανάμεσα στους πρόσφυγες κατέχει ο Γλάρος και η γυναίκα του Ελένη, που μαθαίνει από έναν ντόπιο πως σ’ αυτόν τον τόπο υπήρχε πριν χιλιάδες χρόνια μια πολιτεία που βούλιαξε. Ο αρχαιοκάπηλος πλησιάζει τον Γλάρο και προσπαθεί να τον πείσει να του παραχωρήσει το χωραφάκι που του χάρισε το κράτος. Εκείνος ένα βράδυ βλέπει στον ύπνο του έναν αρχαίο θεό, σκάβει ανακαλύπτοντας ένα αρχαίο άγαλμα. Η Ελένη τον προτρέπει να το πουλήσουν και να ζήσουν σαν άνθρωποι, αλλά αυτός αρνείται. Στη διάρκεια μιας κατακλυσμιαίας βροχής, η Ελένη πνίγεται και κάποιοι κλέβουν το άγαλμα από το σπίτι του Γλάρου.
Με το πέρασμα του χρόνου, η ζωή ομαλοποιείται και οι πρόσφυγες ριζώνουν στην Ανάβυσσο. Ο Γλάρος συντελεί στη διαλεύκανση του στυγερού βιασμού και της δολοφονίας του κοριτσιού μιας φιλικής οικογένειας παραδίνοντας στις αρχές το δολοφόνο. Στο μεταξύ, η κόρη του Αυγή που έχει μεγαλώσει, ζητά να μάθει «τι κρύβεται πίσω απ’ τα βουνά» και να γνωρίσει τη μεγάλη πόλη.

Η απόφαση του ΓΛΑΡΟΥ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ) να αρνηθεί την προσφορά του ΠΡΑΣΙΝΟΥ δεν βρίσκει σύμφωνη την γυναίκα του ΕΛΕΝΗ (ΤΑΝΙΑ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ), ο άντρας της όμως, ελπίζοντας πως θα γίνει πλούσιος από τους θησαυρούς που βρίσκονται θαμμένοι στο χωράφι του, επιμένει στην απόφασή του. Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΙΑΛΕΓΜΕΝΟΣ) ζητά από τον εργάτη του (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΖΗΣ) να παρακολουθεί κάθε κίνηση του ΓΛΑΡΟΥ, επιδιώκοντας να μην αφήσει στον Ανατολίτη χωριανό καμία πιθανότητα εύρεσης των αρχαιολογικών ευρημάτων. Ο ΦΩΤΗΣ ΓΛΑΡΟΣ ωστόσο αντιλαμβάνεται την παρουσία του ανθρώπου του ΠΡΑΣΙΝΟΥ και απειλώντας τον μαθαίνει για τις ενέργειες και προθέσεις του αρχαιοκάπηλου. Το περιστατικό αυτό οδηγεί στη λογομαχία μεταξύ του ΦΩΤΗ και της ΕΛΕΝΗΣ ΓΛΑΡΟΥ, οι οποίοι διαφωνούν για το χωράφι και τις αρχαιότητες, εκφράζοντας όμως παράλληλα και δύο διαφορετικές αντιλήψεις για τη ζωή - φιλόδοξος και με όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον ο ΦΩΤΗΣ, ρεαλιστική από την άλλη η ΕΛΕΝΗ.
Στο νεόχτιστο σπίτι της οικογένειας ΒΕΝΗ, η ΕΙΡΗΝΗ (ΜΠΕΤΥ ΑΡΒΑΝΙΤΗ) γράφει γράμμα στην κόρη της, καλώντας την να έρθει μαζί με την αδερφή της να εγκατασταθούν εκεί. Αναπολεί τις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής της αδελφής της και εκφράζει τη μοναξιά και την αδυναμία προσαρμογής της στις νέες συνθήκες.
Η ΕΛΕΝΗ, αγωνιώντας για την τύχη της οικογένειάς της, έρχεται κρυφά στο σπίτι των ΒΕΝΗΔΩΝ, θέλοντας να ζητήσει τη συμβουλή της ΕΙΡΗΝΗΣ για τη συμπεριφορά του άντρα της σχετικά με το ζήτημα των αρχαίων. Τη συζήτηση διακόπτει ο ΦΩΤΗΣ, ο οποίος εμφανίζεται ξαφνικά, καταλαβαίνοντας όμως πως κάτι συμβαίνει. Ο χωριανός ονειρεύεται στον ύπνο του άγαλμα αρχαίας θεότητας, ερμηνεύοντας το όνειρο σα σημάδι πως θα βρεθεί στη γη του το άγαλμα. Τα όνειρα του ΓΛΑΡΟΥ, όμως, γκρεμίζονται όταν ένας από τους ανθρώπους του ΠΡΑΣΙΝΟΥ τον πληροφορεί πως το αφεντικό του δεν ενδιαφέρεται πια για το χωράφι του. Απογοητευμένος για την προσπάθεια χωρίς αντίκρισμα και τον άδικο κόπο που έχουν καταβάλει, ο ΓΛΑΡΟΣ αποφασίζει να σκάψει στο χωράφι για νερό. Σκάβοντας στο σημείο που έχει υποδείξει ο γερο-Ματθαίος, ο ΓΛΑΡΟΣ και η ΕΛΕΝΗ, έκπληκτοι ανακαλύπτουν θαμμένο ανάμεσα στα χώματα ένα αρχαίο άγαλμα.