Κωμική σειρά ηθών, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Μήτσου Κασόλα «Αγγελίνα».

Ένας περιοδεύων θίασος γυρίζει την Ελλάδα, δίνοντας παραστάσεις με τον «Άμλετ» του Σαίξπηρ. Ο Άγγελος, ο θιασάρχης, είναι εγγονός της Αγγελίνας, μίας εξαιρετικά δυναμικής και δραστήριας γυναίκας που ζει σ’ ένα ορεινό χωριό της Ευρυτανίας. Κάποια μέρα δέχεται ένα απρόοπτο τηλεφώνημά της 90άχρονης γιαγιάς του, η οποία τον καλεί επειγόντως να συντάξουν τη διαθήκη της.
Στη δεκαετία του ’60, η Αγγελίνα -μητέρα δώδεκα παιδιών- είχε ανακαλύψει τυχαία, σκάβοντας στο χωριό της, έναν αρχαίο αμφορέα με χρυσά νομίσματα. Η ανάμνηση του θησαυρού «λειτουργεί» και τα εγγόνια τελικά σπεύδουν στο χωριό.

Η σειρά παρουσιάζει μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πολυεπίπεδη δράση, η οποία αναφέρεται στη δεκαετία του ’30 και του ’60, αλλά και στο σήμερα. Μια πολύ ακριβή παραγωγή, με δεκάδες ηθοποιούς, γυρίσματα στην Ευρυτανία, την Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και στο Παρίσι.

Η υπόθεση των εγγονών της Αγγελίνας πως η γιαγιά τους έχει στην κατοχή της ένα μεγάλο θησαυρό, τους οδηγεί σ’ ένα μεταξύ τους ανταγωνισμό για να αποκτήσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο από την κληρονομιά. Παρά την επιφανειακή φιλία και τις τυπικές σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους, ο καθένας ξεχωριστά διατηρεί καχυποψία για τις μεθόδους που αναπτύσσουν οι άλλοι να επηρεάσουν την γριά προς όφελός τους. Παράλληλα, η Πέρσα που ζει στη Νέα Υόρκη μαθαίνει από τη Ματίνα πως ο Άγγελος εξακολουθεί να τρέφει τρυφερά αισθήματα γι’ αυτήν. Έτσι αποφασίζει να ταξιδεύσει στο χωριό, αφενός μεν να συναντήσει την Αγγελίνα για τελευταία φορά πριν πεθάνει, αλλά στην ουσία να συναντήσει τον Άγγελο, με τον οποίο πάντα ελπίζει πως θα μπορούσαν να παντρευτούν. Τελευταία φορά που βρέθηκε με τον Άγγελο ήταν πριν λίγα χρόνια, στην κηδεία της μητέρας της. Η μητέρα της που πέθανε στην Αμερική, ζήτησε να τη θάψουν στο χωριό. Από μισόλογα της μητέρας της μέσα στο λήθαργο πριν πεθάνει, που κάτι ήθελε να της πει αλλά δεν πρόλαβε, αποφασίζει να επισκεφτεί το σπίτι του θείου Χάρη και της Ουγγαρέζας στο ύψωμα έξω απ’ το χωριό. Το σπίτι των παιδικών ονείρων, της ευτυχίας και της ξενοιασιάς ήταν πια ένα ρημάδι. Η Πέρσα κινήθηκε στην αυλή που είχε χορταριάσει, εκεί που ο θείος Χάρης έθαψε την Ουγγαρέζα
γυναίκα του που ήταν καθολικιά και ο παπάς αρνήθηκε να τη θάψει στο νεκροταφείο. Η αυλή δεν διατηρούσε τίποτε από τη γοητεία των παιδικών και εφηβικών χρόνων, όταν η Έλεν έπαιζε πιάνο και τα παιδιά τη ζήλευαν, όπως κι ή ίδια ζήλεψε την ξαδέρφη της Ματίνα, που ένα βράδυ κι αυτή έπαιξε πιάνο και τράβηξε το ενδιαφέρον των συνομηλίκων της και του Άγγελου. Η Πέρσα μπήκε στο σπίτι κι άρχισε να γυρίζει τα δωμάτια.