Ελάχιστοι είναι σήμερα οι Ρωμιοί μαθητές που φοιτούν στα ελληνικά ομογενειακά σχολεία της Κωνσταντινούπολης. Ο αριθμός τους που μειώνεται κάθε χρόνο δραματικά, είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ομογενείς της Πόλης.
Από τα 19 υπάρχοντα εκπαιδευτικά ιδρύματα της ελληνικής ομογένειας, στην πραγματικότητα λειτουργούν μόνον επτά, από τα οποία τα τρία παρέχουν και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ οι Ρωμιοί μαθητές υπολογίζονται σήμερα στους 110.
Ποιοι είναι οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την εικόνα και τι πρέπει να γίνει για να αντιστραφεί;
Συναντήσαμε τα παιδιά, τους γονείς και τους δασκάλους και μιλήσαμε μαζί τους για τα όνειρα και τις αγωνίες τους. Αυτό που ξαφνιάζει είναι ότι μία από τις μεγαλύτερες αγωνίες τους, αφορά στην οικονομική κατάσταση και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα. Άλλωστε η καρδιά και η σκέψη των ομογενών είναι πάντα κοντά μας.
Ο δάσκαλος του Γένους, όπως τον αποκαλούν, Δημήτρης Φραγκόπουλος, ο οποίος αφιέρωσε όλη του τη ζωή στους μαθητές του και στο όνειρό του για τη διατήρηση της ελληνικής παιδείας αλλά και στις προσπάθειες να μείνει ζωντανό το ελληνικό στοιχείο στην Πόλη, θυμάται τα παιδικά του χρόνια, μιλά για το χθες και το σήμερα με λόγια που σε μαγεύουν και σε συνεπαίρνουν … «Η πόλη έχει μια ιδιαίτερη σημασία, μιλά μέσα στην ψυχή μας. Ακόμη και οι πέτρες της πόλης μιλούν στην ψυχή μας…».
Οι Έλληνες δάσκαλοι που δεν εγκατέλειψαν την Πόλη μιλούν για τον καθημερινό τους αγώνα να μεταδώσουν την αγάπη για την Πόλη στα παιδιά ώστε να συνεχίσουν κι αυτά να κάνουν τα όνειρά τους εκεί. Κάθε σχολείο είναι ξεχωριστό. Το καθένα με τη δική του ιστορία. Στέκουν αγέρωχα για πολλές δεκαετίες χάρη στους μεγάλους ευεργέτες της εποχής (Χρηστάκης Ζωγράφος, Αφοί Ζάππα κ.α). Από το Ζωγράφειο , στο Ζάππειο και στη Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή , μέχρι τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και την Κοινοτική Αστική Σχολή της Χαλκηδόνας.