Η ΕΡΤ επαναπροβάλλει τις εκπομπές της δημοσιογράφου και συγγραφέα Σεμίνας Διγενή, που αγάπησαν πολύ οι τηλεθεατές και φιλοξένησαν, μεταξύ άλλων, σπουδαίες προσωπικότητες της τέχνης, της επιστήμης, της πολιτικής και του αθλητισμού.
Από το 1982 μέχρι το 2009, η ΕΡΤ φιλοξένησε και στα δυο κανάλια της, εκπομπές της Σεμίνας, με πλούσιο ενημερωτικό και ψυχαγωγικό περιεχόμενο.

Ανάμεσά τους «Οι Εντιμότατοι φίλοι», «Οι Αταίριαστοι», το «Ώρα Ελλάδος», το «Συμπόσιο», το «Κοίτα τι έκανες», «Οι Άνθρωποι», ο «Ρεπόρτερ μεγάλων αποστάσεων», το «REWIND», το «Top stories», αλλά και εκπομπές στις οποίες συμμετείχε στην αρχισυνταξία και την παρουσίαση, όπως το «Εδώ και Σήμερα», το «Σάββατο μία και μισή», το «Τρεις στον αέρα», κ.ά.

Η παρουσιάστρια και δημοσιογράφος ΣΕΜΙΝΑ ΔΙΓΕΝΗ με τη βοήθεια της Δημοσιογράφου ΣΟΦΙΑΣ ΑΔΑΜΙΔΟΥ επισκέπτεται στο σπίτι τους δυο σημαντικές γυναίκες της νεότερης ελληνικής ιστορίας και λογοτεχνίας, τη Συγγραφέα ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ και τη Δημοσιογράφο και Αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης και ενεργό μέλος της ΕΔΑ και του ΚΚΕ ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ. Η ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ, η μάνα του μικρασιατικού λαού, όπως έχει χαρακτηριστεί γεννήθηκε στο ΑΪΔΙΝΙΟ το 1911 και μετακόμισε στη ΣΜΥΡΝΗ με τους δικούς της, όπου εκεί γεννήθηκε το 1920 η αδερφή της ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταστάθηκαν στον ΠΕΙΡΑΙΑ. Όταν ο πατέρας τους πτώχευσε και από εργοστασιάρχης έγινε απλός εργάτης, η ΔΙΔΩ πήγε με την πλούσια θείας της, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή της. Εργάστηκε και εκείνη ως δημοσιογράφος στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ και σε άλλα δημοσιογραφικά και λογοτεχνικά έντυπα.
Η ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ έζησε με τους γονείς της στο ΠΕΙΡΑΙΑ και από μικρή έδειξε τον αγωνιστικό της χαρακτήρα, ζητώντας από την οικογένεια της να σταματήσει το σχολείο και να πάει να δουλέψει ως εργάτρια, όπως άλλες συνομίληκές της. Η ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ, πρωταγωνίστρια συγκλονιστικών γεγονότων της νεότερης ελληνικής ιστορίας, μιλάει με δάκρυα στα μάτια για τον σύντροφο της, τον Αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και μέλος του ΚΚΕ ΝΙΚΟ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ. Περιγράφει τις στιγμές της γέννησης του γιού της, ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ, στις φυλακές, όπου κρατείτο τον Αύγουστο του 1951, αφηγείται την πρώτη φορά και τελευταία φορά που ο σύντροφός της είδε το παιδί του στην αίθουσα, όπου διεξαγόταν η πρώτη δίκη τους, τον Οκτώβριο του 1951. Οι περιγραφές της συγκλονίζουν, ενώ διακόπτονται από κλάματα και χαμόγελα, καθώς οι αναμνήσεις για κείνη είναι ζωντανές και ζει κάθε μέρα με αυτές. Σχολιάζει την αποτρόπαια απόφαση της εκτέλεσης του ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ και των συντρόφων του Κυριακή ξημερώματα, γεγονός που δεν είχε συμβεί ποτέ ξανά. Διηγείται την στιγμή του αποχωρισμού με τον σύντροφό της μέσα από την πόρτα του κελιού της. Όσα χρόνια εκείνη βρισκόταν στη φυλακή, η αδερφή της ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ φρόντιζε και μεγάλωνε το γιο της ΝΙΚΟ. Οι δυο γυναίκες σχολιάζουν τον 20ο αιώνα και τα γεγονότα που τον σημάδεψαν. Η ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ χαρακτηρίζει τον αιώνα που τελειώνει ως τον αιώνα των ελπίδων που μετατράπηκε σε αιώνα των απογοητεύσεων και δηλώνει ότι παραμένει αφοσιωμένη στην επανάσταση, στο κίνημα, στην αριστερά αλλά προτείνει καινούριες μορφές πάλης. Δυο γυναίκες με μάτια λαμπερά από την εμπειρία της ζωής γοητεύουν τους τηλεθεατές ως ζωντανά κομμάτια της ιστορίας της ΕΛΛΑΔΑΣ.