Σειρά ημίωρων ντοκιμαντέρ με θέμα διάφορες συνοικίες της Αθήνας.

Σε κάθε περιοχή αντιστοιχεί μια λέξη-αρχιτεκτονική έννοια, που τη χαρακτηρίζει φυσιογνωμικά αλλά και κοινωνικά. Αυτή η λέξη είναι ο οδηγός στο βλέμμα, στην επιλογή των χαρακτήρων, στα στοιχεία του πορτρέτου της κάθε περιοχής.

Τα Εξάρχεια της αμφισβήτησης, το Κολωνάκι της αριστοκρατίας, η Ομόνοια του περιθωρίου, η Κυψέλη των μεταναστών, η Καισαριανή των προσφυγικών, η Κηφισιά της αποκέντρωσης, ο Ασπρόπυργος της βιομηχανικής ζώνης, το Παλαιό Φάληρο της μνήμης, η Ακαδημία Πλάτωνος του ένδοξου παρελθόντος, η Εκάλη της ελίτ, το Ίλιον της άρνησης, το Πέραμα των ναυπηγείων, το Ολυμπιακό Χωριό της νεανικής κυριαρχίας, ο Γέρακας της άναρχης ανάπτυξης.

Ιστορικές και νέες συνοικίες της Αθήνας αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο μέσα από ένα εννοιολογικό παιχνίδι με τις λέξεις που τις χαρακτηρίζουν αρχιτεκτονικά και κοινωνιολογικά, τους ανθρώπους που τις κατοικούν και τη θέση που διεκδικούν στο νέο πολιτισμικό χάρτη μιας πόλης που αρνείται πεισματικά να αποκτήσει συγκεκριμένη ταυτότητα, ισορροπώντας διαρκώς ανάμεσα στο βαρύ παρελθόν, το μετέωρο παρόν και το αβέβαιο μέλλον της.

Τρεις νέοι σκηνοθέτες -ο καθένας με το προσωπικό του βλέμμα- ανακαλύπτουν τη λέξη-κλειδί της κάθε συνοικίας, ανατρέπουν τις προφανείς δυναμικές τους, επανδιαπραγματεύονται την εικόνα που τους έχουν προσδώσει οι «αστικοί μύθοι» και «ξεκλειδώνουν» όσα κρύβονται πίσω από τη συναρπαστική καθημερινότητα των κατοίκων της, ολοκληρώνοντας με τον πιο διαυγή τρόπο την εκ νέου χαρτογράφηση μιας γνωστής «άγνωστης» πόλης.

Με κλειδί τη λέξη, την έννοια, την αρχιτεκτονική εφαρμογή "Κατώφλι", ο Θωμάς Κιάος περιδιαβαίνει την Καισαριανή.
Κατώφλι, πρώτα απ' όλα για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες που δρασκελίζοντας αυτή τη μεριά έκαναν ταυτόχρονα το πρώτο βήμα τους στη νέα ζωή τους, η Καισαριανή θα χρωματιστεί έκτοτε από τις δοκιμασίες τους, την προλεταριακή τους συνείδηση, τους κοινωνικούς τους αγώνες.
Το κατώφλι στην εξαθλίωσή και την απελπισία τους θα γίνει ταυτόχρονα κατώφλι και στην αριστερά. Ο γέροντας πια γιος προσφύγων, η μεσήλικη Δέσποινα, επίσης παιδί της προσφυγιάς και ο γιος της, τρίτο στη σειρά σκαλοπάτι στην παλιά αυτή γραμμή των οριακών ισορροπιών, είναι τρεις από τους χαρακτήρες που έχουν δρασκελίσει ο καθένας το δικό του κατώφλι.
Ο πρώτος με την άφιξη της οικογένειας στη γειτονιά, η δεύτερη με τη χειραφέτηση μέσα από την πολιτικοποίηση, ο τρίτος με την εμμονή να ζει στο ετοιμόρροπο πατρογονικό προσφυγικό, το κυκλωμένο πλέον από πολυκατοικίες.
Επεκτείνοντας, η αφήγηση σταθμεύει στο εμβληματικό σκοπευτήριο, κατώφλι κι αυτό από τη ζωή στο θάνατο, από την ιδιωτική ύπαρξη στη συλλογική συνείδηση. Και φυσικά αναρριχάται στον Υμηττό, παράμετρο που καθιστά την Καισαριανή κατώφλι ανάμεσα στον αστικό ιστό και τη φύση.
Η ομάδα εθελοντών δασοπυροσβεστών κλείνει από ψηλά το επεισόδιο, περιπολώντας αυτούς που περιμένουν να διαβούν το κατώφλι της Καισαριανής για να αλώσουν μια γειτονιά που ακροβατεί ακόμα ανάμεσα στις αντιφάσεις της ιστορίας.