Σειρά ντοκιμαντέρ 14 επεισοδίων.

Τρεις νέοι σκηνοθέτες, ο Γιάννης Γαϊτανίδης, ο Θωμάς Κιάος και η Περσεφόνη Μήλιου σχεδιάζουν και παρουσιάζουν μία προσωπική χαρτογράφηση της αστικής ζωής στην Αθήνα, έτσι όπως αυτή διαφοροποιείται από περιοχή σε περιοχή, εξαιτίας χωροταξικών δομών, ανθρωπολογικής σύνθεσης, κοινωνικής ταυτότητας και εντέλει δικής τους, σκηνοθετικής ματιάς.
Από τον πυρήνα της παραδοσιακής Αθήνας ως συνοικίες νωπά θεμελιωμένες, τα επεισόδια, πέρα από την καθαυτή αυτοτέλειά τους, αποτυπώνουν συνολικά την πολυπλοκότητα των μορφών της πόλης, τη ρευστότητά της, τη διαρκή μετάλλαξη των προσώπων της.

Με κλειδί τη λέξη, την χωροταξική εφαρμογή, την κοινωνική συνθήκη "αυλή", ο Γιάννης Γαϊτανίδης παρουσιάζει την Ακαδημία Πλάτωνος.

Γυρισμένο μέσα σε έναν χειμώνα ημερολογιακό, γυμνές, στην παγωνιά, αυλές των παλιών μονοκατοικιών της Ακαδημίας Πλάτωνος πρωταγωνιστούν βουβές σαν ένα lightmotive όλου του επεισοδίου. Οδηγημένη από αυτή την υφέρπουσα υπόνοια μιας άλλοτε σφύζουσας συνεύρεσης ανθρώπων, η κάμερα αναζητά τα πιθανά υποκατάστατα "της αυλής", τρυπώνοντας σε εσωτερικούς χώρους της περιοχής, που δείχνουν να υπερασπίζονται μια μεταλλαγμένη εκδοχή του κοινού, ανοιχτού χώρου.
Ένα κεντρικό καφενείο και οι θαμώνες του, αφήνονται έτσι να λειτουργήσουν ως συντροφιά κάτω από τις ναϊφ προσωπογραφίες του Πλάτωνα και του Σοφοκλή. Καταφύγιο της παράδοσης, διωγμένης από τις πολυκατοικίες, ένα ξυλουργείο, πόλος έλξης μιας αντροπαρέας με αγάπη για το ξύλο, τη μουσική, το τσίπουρο, τη συντροφικότητα και τα χοντρά πειράγματα. Το σχολείο εκμάθησης ελληνικών για μετανάστες καταγράφεται σαν μία επόμενη αυλή ανθρώπινων ανταλλαγών και ένας Αφρικανός κάτοικος της Ακαδημίας Πλάτωνος τις συνοψίζει.
Στο κέντρο αυτής της κυκλικής "αυλικής" συνύπαρξης, ο κήπος με τα αρχαία μάρμαρα, το πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα.