Η σειρά παρουσιάζει τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς, σε σχέση με την εποχή που έζησαν και την ιστορική και κοινωνική συγκυρία, που επηρέασε και διαμόρφωσε το έργο τους.

Ο Τάσος Αθανασιάδης γεννήθηκε στο Σαλιχλί, κοντά στις Σάρδεις της αρχαίας Λυδίας, την 1η Νοεμβρίου του 1913.
Ο πατέρας του, Μιχαήλ Αθανασιάδης, ήταν ηπειρωτικής καταγωγής και είχε τραπεζικές και εμπορικές επιχειρήσεις στο Σαλιχλί. Η μητέρα του Ανθή, είχε γεννηθεί στη Μαγνησία του Σίπυλου.
Το Σαλιχλί, στο οποίο ταξίδεψε το συνεργείο της εκπομπής αναζητώντας τα ίχνη του συγγραφέα, ήταν τότε μια ωραία κωμόπολη ιδρυμένη ήδη πριν το 1850, αφού την αναφέρει ο Φλομπέρ στη διαδρομή του για τις Σάρδεις.
Σε ηλικία πέντε χρόνων έχασε τον πατέρα του και η μητέρα του, μια γυναίκα εξαιρετικά δυναμική, στάθηκε έκτοτε ο αρχηγός της οικογένειας.
Ο ψυχικός δεσμός που ένωνε μητέρα και γιο περιγράφεται και μέσω των αντιστοίχων μυθοπλαστικών ηρώων στα «Παιδιά της Νιόβης» και μέσω της αφιέρωσης των τετράτομων «Πανθέων».
Η οικογένεια Αθανασιάδη, ορφανεμένη ήδη από πατέρα, ήρθε με τη Μικρασιατική Καταστροφή στην Αθήνα. Ο μικρός Τάσος φοίτησε δωρεάν ένα χρόνο στα πρότυπα εκπαιδευτήρια Μακρή και στη συνέχεια πήγε σε δημόσια σχολεία. Αργότερα σπούδασε νομικά και κατά τη διάρκεια των σπουδών του δούλευε και ως λογιστής στο Ταμείο Νομικών. Άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου από το 1941 έως το 1945, οπότε και διορίστηκε διευθυντής της Γραμματείας του Εθνικού Θεάτρου. Άρχισε να δημοσιεύει διηγήματα από την αρχή της δεκαετίας του ΄30 αλλά το δημοσίευμα εκείνο που σηματοδοτεί την ουσιαστική εμφάνισή του στα γράμματα είναι το μελέτημά του για τον Φώτο Πολίτη. Κεντρική θέση στο έργο του κατέχει το τετράτομο μυθιστόρημα «ΟΙ ΠΑΝΘΕΟΙ» που άρχισε να γράφεται στα μέσα της δεκαετίας του ’40. Η «Αίθουσα του Θρόνου» (1969) είναι το δεύτερο στη σειρά μυθιστόρημα του Αθανασιάδη. Ακολουθούν «Οι Φρουροί της Αχαϊας» (1975), «Οι Τελευταίοι Εγγονοί» (1984) και «Τα παιδιά της Νιόβης» (1988). Έχει γράψει δοκίμια, μυθιστορηματικές βιογραφίες και μελέτες και έχει πάρει πάρα πολλά βραβεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1986 εκλέχτηκε Ακαδημαϊκός και είναι πρόεδρος του Ιδρύματος Ουράνη, του Ιδρύματος Κωστή Παλαμά και των Λογοτεχνικών Βραβείων «Ιπεκτσί». Είναι ιδρυτικό μέλος της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, πρόεδρος του Ελληνικού P.E.N Club, ενώ υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ομάδας των Δώδεκα. Έχει τιμηθεί με το Αργυρούν Μετάλλιο του Ιδρύματος της Γαλλικής Ακα-δημίας «Τέχνες-Επιστήμες-Γράμματα» και με το Διεθνές Βραβείο «Χέρντερ». Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες.