Σειρά ντοκιμαντέρ του Γιώργου Σγουράκη, που επιχειρεί μια ιστορική καταγραφή του ελληνικού χώρου, μέσα από την οπτική των πνευματικών ανθρώπων κάθε περιοχής.

Πρόκειται για μια ιδέα που δημιουργήθηκε και προβλήθηκε την περίοδο 1980-1981 στην ΕΡΤ.

Το περιεχόμενο της σειράς είχε ως πρωταρχικό στόχο να μεταφέρει σε εικόνα κάθε πτυχή, κάθε ενδιαφέρον στοιχείο των περιοχών, κυρίως της Νότιας και νησιωτικής Ελλάδας, που αφορούσε την ιστορία, την παράδοση, τον πολιτισμό, την παραγωγή, τις τέχνες, το τραγούδι και τον στίχο, τη μουσική ακόμα και τον ανθρώπινο παράγοντα ως μορφή και χαρακτήρα.

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο δημιουργικό επιτελείο των εκπομπών, το οποίο αποτελούσαν καταξιωμένοι σκηνοθέτες (Τάκης Παπαγιαννίδης, Φώτος Λαμπρινός, Ντίνος Μαυροειδής, Γιώργος Καριπίδης, Χρήστος Παληγιαννόπουλος και Δημήτρης Μαυρίκιος), διευθυντές φωτογραφίας, συνθέτες, ηθοποιοί, μοντέρ, ηχολήπτες και γενικά το πιο αξιόλογο δυναμικό της ελληνικής κινηματογραφικής δημιουργίας.

Το σήμα της σειράς αποτέλεσε ένα από τα στοιχεία που χαρακτήρισαν τις εκπομπές. Είναι παράσταση Κερετανής Υδρίας, που βρίσκεται στη Βίλα Τζούλια – στη Ρώμη, συλλογή Καστελάνι και χρονολογείται γύρω στο 530 π.Χ.

Ο Δίας, με την μορφή ταύρου, μεταφέρει πάνω στη πλάτη του την Ευρώπη, την κόρη του βασιλιά της Φοινίκης, που σκοπεύει να την μεταφέρει στην Κρήτη. Η Ευρώπη με το δεξί της χέρι κρατιέται απ’ το λαιμό του ταύρου, με το αριστερό σηκώνει το χιτώνα της. Ψάρια και δελφίνια κολυμπούν ανάμεσα στα πόδια του ταύρου. Μπροστά πετάει μια χήνα, το ιερό πουλί της Αφροδίτης, σαν ευνοϊκός προάγγελος. Η απαγωγή της Ευρώπης ήταν μία από τις περίφημες ερωτικές περιπέτειες του Δία.

Ο Αρχίλοχος θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σατιρικο-λυρικούς ποιητές της αρχαιότητας. Η θέση του είναι δίπλα στον Όμηρο, τον Πίνδαρο, το Σοφοκλή. Έζησε περίπου από το 725 μέχρι το 645 π.Χ.
Με τη συνεργασία του συγγραφέα Κώστα Μουρσελά πραγματοποιήθηκε η ταινία για το νησί του λυρικού ποιητή Αρχίλοχου. Ο Κώστας Μουρσελάς, λάτρης του νησιού, έγραψε τα κείμενα και τα παρουσιάζει ο ίδιος στην ταινία. Γράφει ο Κ. Μουρσελάς: «…όταν πρωτόρθα στην Πάρο, έψαξα να βρω κάπου, κάποιο άγαλμα, κάποιο μνημείο του Αρχίλοχου. Τίποτα. Σχεδόν άγνωστος. Και δεν είναι πολλοί οι σύγχρονοι Παριανοί που ξέρουν κάτι συγκεκριμένο γι’ αυτόν. Ακόμα και γώ, πολύ αργότερα κάθισα και διάβασα τα αποσπάσματα του έργου του. Και τότε μόνο κατάλαβα πόσο μοντέρνος υπήρξε στον καιρό του. Και όχι μόνο στον καιρό του. Και σήμερα…»