Ένα ακόμη ντοκιμαντέρ όπου η μουσική είναι η αφορμή για το ταξίδι αλλά και το ταξίδι καθαυτό.

Στο Ιράν μας ξεναγούν «Οι Μουσικοί του Κόσμου». Εκεί όπου και η μουσική είναι πολιτική υπόθεση.
Η μουσική στο Ιράν πέρασε τις περιπέτειες της ίδιας της χώρας και πάνω της καθρεφτίζονται όλες οι πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές.
Την εποχή του Σάχη, ο δυτικός τρόπος ζωής προσπαθούσε να επιβληθεί δια τη βίας με τη στήριξη των Αμερικανών, αφήνοντας στο περιθώριο την κλασική ιρανική μουσική και την ποίηση, που όμως είχαν βαθιές ρίζες στην ιρανική κοινωνία.
Το 1979, η Ισλαμική Επανάσταση που εγκαθίδρυσε το θεοκρατικό καθεστώς με τον Αγιατολάχ Χομεϊνί απαγόρευσε εντελώς τη μουσική εκτός από τα εμβατήρια, τη θρησκευτική και την κλασική ιρανική μουσική. Η τελευταία από τότε άνθησε και ανανεώθηκε.
Στις γυναίκες όμως, απέναντι στις οποίες ορθώθηκε ένα κοινωνικό απαρτχάιντ απαγορεύτηκε το τραγούδι μαζί με πολλές άλλες δραστηριότητες.
Οι περιορισμοί χαλάρωσαν μετά τον θάνατο του Χομεϊνί και επιταχύνθηκαν με τις μεταρρυθμίσεις του μετριοπαθούς Χαταμί, οπότε ήρθαν στην επιφάνεια η ιρανική ποπ, το ροκ, το heavy metal, ακόμη και το ραπ.
Την Τεχεράνη επισκέπτεται ο Λεωνίδας Αντωνόπουλος, εκεί που η πραγματικότητα παίζει κρυφτό με τις απαγορεύσεις και η φωνή των νέων - που αποτελούν το 70% του πληθυσμού - εκφράζεται με ραπ, με ροκ, με heavy metal, αλλά και με τις μεγάλες φωνές της κλασικής ιρανικής μουσικής.
Συνάντησε τον Σαράμ Ναζερί, τον σπουδαίο ερμηνευτή που ανανέωσε την κλασική ιρανική μουσική, κατέγραψε τη συναυλία του Κούρδου δεξιοτέχνη του ταμπούρ Αλί Ακμπαρ Μοραντί στο πρώην θερινό παλάτι του Σάχη, καθώς και το συγκρότημα Rozaneh, που αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες. Συνάντησε τους πρώτους Ιρανούς ράπερ που ηχογραφούν τα τραγούδια τους στα κρυφά, το πρώτο ιρανικό death metal συγκρότημα, Seven Deadly Sins, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να δίνουν συναυλίες σε καθιστό ακροατήριο και να μην τραγουδούν τους στίχους των τραγουδιών τους, όπως επίσης και το πρώτο μικτό ποπ συγκρότημα στο Ιράν με τεράστια απήχηση, τους Arian.