Σειρά ντοκιμαντέρ του Γιώργου Σγουράκη, που επιχειρεί μια ιστορική καταγραφή του ελληνικού χώρου, μέσα από την οπτική των πνευματικών ανθρώπων κάθε περιοχής.

Πρόκειται για μια ιδέα που δημιουργήθηκε και προβλήθηκε την περίοδο 1980-1981 στην ΕΡΤ.

Το περιεχόμενο της σειράς είχε ως πρωταρχικό στόχο να μεταφέρει σε εικόνα κάθε πτυχή, κάθε ενδιαφέρον στοιχείο των περιοχών, κυρίως της Νότιας και νησιωτικής Ελλάδας, που αφορούσε την ιστορία, την παράδοση, τον πολιτισμό, την παραγωγή, τις τέχνες, το τραγούδι και τον στίχο, τη μουσική ακόμα και τον ανθρώπινο παράγοντα ως μορφή και χαρακτήρα.

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο δημιουργικό επιτελείο των εκπομπών, το οποίο αποτελούσαν καταξιωμένοι σκηνοθέτες (Τάκης Παπαγιαννίδης, Φώτος Λαμπρινός, Ντίνος Μαυροειδής, Γιώργος Καριπίδης, Χρήστος Παληγιαννόπουλος και Δημήτρης Μαυρίκιος), διευθυντές φωτογραφίας, συνθέτες, ηθοποιοί, μοντέρ, ηχολήπτες και γενικά το πιο αξιόλογο δυναμικό της ελληνικής κινηματογραφικής δημιουργίας.

Το σήμα της σειράς αποτέλεσε ένα από τα στοιχεία που χαρακτήρισαν τις εκπομπές. Είναι παράσταση Κερετανής Υδρίας, που βρίσκεται στη Βίλα Τζούλια – στη Ρώμη, συλλογή Καστελάνι και χρονολογείται γύρω στο 530 π.Χ.

Ο Δίας, με την μορφή ταύρου, μεταφέρει πάνω στη πλάτη του την Ευρώπη, την κόρη του βασιλιά της Φοινίκης, που σκοπεύει να την μεταφέρει στην Κρήτη. Η Ευρώπη με το δεξί της χέρι κρατιέται απ’ το λαιμό του ταύρου, με το αριστερό σηκώνει το χιτώνα της. Ψάρια και δελφίνια κολυμπούν ανάμεσα στα πόδια του ταύρου. Μπροστά πετάει μια χήνα, το ιερό πουλί της Αφροδίτης, σαν ευνοϊκός προάγγελος. Η απαγωγή της Ευρώπης ήταν μία από τις περίφημες ερωτικές περιπέτειες του Δία.

Μετά την αποτυχημένη επανάσταση του Ορλώφ πολλοί Έλληνες, φοβούμενοι τα αντίποινα των Τούρκων, παράτησαν τον τόπο τους και ζήτησαν καταφύγιο σ’ άλλες χώρες.
Ένας από τους Έλληνες που έφυγαν ήταν ο Γιωργάκης Νικολόπουλος, του οποίου ο γιος, μολονότι δεν είχε γνωρίσει από κοντά την πατρίδα του, έτρεφε μεγάλη αγάπη γι’ αυτήν.
Έτσι, το 1840 ο Αγαθόφρων Νικολόπουλος δωρίζει στην Ανδρίτσαινα – ιδιαίτερη πατρίδα του- ότι πιο πολύτιμο είχε, την βιβλιοθήκη του. Δωρεά εξαιρετικά πολύτιμη, όχι μόνο από άποψη ποσότητας, αλλά κυρίως για τις μοναδικές, από άποψη σπανιότητας, εκδόσεις που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει.
Όλα σχεδόν τα βιβλία της Νικολοπουλείου Βιβλιοθήκης αποτελούν σπάνιες και πολύτιμες εκδόσεις των μεγάλων εκδοτικών οίκων από τα πρώτα χρόνια της τυπογραφίας μέχρι το 1838. Την βιβλιοθήκη παρουσιάζει με γλαφυρό τρόπο ο διευθυντής της Δημήτρης Πριγγούρης.