Σειρά ντοκιμαντέρ του Γιώργου Σγουράκη, που επιχειρεί μια ιστορική καταγραφή του ελληνικού χώρου, μέσα από την οπτική των πνευματικών ανθρώπων κάθε περιοχής.

Πρόκειται για μια ιδέα που δημιουργήθηκε και προβλήθηκε την περίοδο 1980-1981 στην ΕΡΤ.

Το περιεχόμενο της σειράς είχε ως πρωταρχικό στόχο να μεταφέρει σε εικόνα κάθε πτυχή, κάθε ενδιαφέρον στοιχείο των περιοχών, κυρίως της Νότιας και νησιωτικής Ελλάδας, που αφορούσε την ιστορία, την παράδοση, τον πολιτισμό, την παραγωγή, τις τέχνες, το τραγούδι και τον στίχο, τη μουσική ακόμα και τον ανθρώπινο παράγοντα ως μορφή και χαρακτήρα.

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο δημιουργικό επιτελείο των εκπομπών, το οποίο αποτελούσαν καταξιωμένοι σκηνοθέτες (Τάκης Παπαγιαννίδης, Φώτος Λαμπρινός, Ντίνος Μαυροειδής, Γιώργος Καριπίδης, Χρήστος Παληγιαννόπουλος και Δημήτρης Μαυρίκιος), διευθυντές φωτογραφίας, συνθέτες, ηθοποιοί, μοντέρ, ηχολήπτες και γενικά το πιο αξιόλογο δυναμικό της ελληνικής κινηματογραφικής δημιουργίας.

Το σήμα της σειράς αποτέλεσε ένα από τα στοιχεία που χαρακτήρισαν τις εκπομπές. Είναι παράσταση Κερετανής Υδρίας, που βρίσκεται στη Βίλα Τζούλια – στη Ρώμη, συλλογή Καστελάνι και χρονολογείται γύρω στο 530 π.Χ.

Ο Δίας, με την μορφή ταύρου, μεταφέρει πάνω στη πλάτη του την Ευρώπη, την κόρη του βασιλιά της Φοινίκης, που σκοπεύει να την μεταφέρει στην Κρήτη. Η Ευρώπη με το δεξί της χέρι κρατιέται απ’ το λαιμό του ταύρου, με το αριστερό σηκώνει το χιτώνα της. Ψάρια και δελφίνια κολυμπούν ανάμεσα στα πόδια του ταύρου. Μπροστά πετάει μια χήνα, το ιερό πουλί της Αφροδίτης, σαν ευνοϊκός προάγγελος. Η απαγωγή της Ευρώπης ήταν μία από τις περίφημες ερωτικές περιπέτειες του Δία.

Τη Μάνη και μάλιστα την πιο αρχέγονη περιοχή της, τη Μέσα Μάνη, παρουσιάζει ο συγγραφέας και ζωγράφος Κυριάκος Δ. Κάσσης.
Ελάχιστα γνωστές ή και «απάτητες» ως τώρα περιοχές, όπως το εντελώς παρθένο Ακροταίναρο, με τους ατόφιους αρχιτεκτονικά οικισμούς, τη Βάθεια με τους πύργους της, τον Πάλυρο, την μητρόπολη της Μάνης τα Άλικα, το Ναό του Ποσειδώνα και την αρχαιότατη πόλη Ταίναρο, τους μεγαλιθικούς οικισμούς, τις πρωτεύουσες της Μέσα Μάνης, τη Λάγια και την Κοίτα, το απομονωμένο ακόμα Κατωπάγγι, τη νέα πρωτεύουσα Αερόπολη ή Τσιμόβα.
Η άγνωστη, παρθένα Μέσα Μάνη είναι βέβαια ο χώρος και οι άνθρωποι της που ζουν εκεί απομονωμένοι. Η εργασία των ντόπιων ανθρώπων της Μάνης, η ζωή τους σήμερα, το λιομάζωμα της μανιάτικης ελιάς, το λιοτριβείο, το «πετροφάϊμα», η σιδηρουργία, τα λιθανάγλυφα, το πλακολίθι και η νεκρωμένη ζωή, καταγράφεται και παρουσιάζεται με τα εγκαταλειμμένα σχολεία και καταστήματα.