Δραματική σειρά εποχής, παραγωγής 2009.

Ένα από τα γνωστότερα ειδύλλια που έχει περάσει στη συνείδηση των Ελλήνων σαν μια ερωτική ιστορία γεμάτη πόθο, πάθος και πόνο, είναι η σχέση της ποιήτριας Μαρίας Πολυδούρη και του Κώστα Καρυωτάκη. Κι αν η εικόνα που είχαμε αρχικά κι άγγιξε τα όρια του θρύλου ήταν η αδιέξοδη συμπόρευση δύο αντιφατικών προσωπικοτήτων, σήμερα, 90 χρόνια μετά το θάνατο του Καρυωτάκη (1928) (η Πολυδούρη πέθανε δύο χρόνια αργότερα), μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως κοινωνικοί και πολιτικοί λόγοι διαμόρφωσαν αυτή τη σχέση που εκτυλίσσεται παράλληλα με μεγάλα ιστορικά γεγονότα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, τα οποία και καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό την υπόσταση του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Όπως οι Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912 - 1913, η προσάρτηση της Κρήτης, το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η σύγκρουση Βενιζέλου – Κωνσταντίνου, η Κυβέρνηση Θεσσαλονίκης, η Οκτωβριανή Επανάσταση, η εκστρατεία στην Ουκρανία, η ελληνική παρουσία στην Ιωνία και η Μικρασιατική Καταστροφή, η Δίκη των Έξι, η ανακήρυξη της Ελληνικής Δημοκρατίας, οι δικτατορίες Πάγκαλου και Κονδύλη, η κυβερνητική αστάθεια στην Ελλάδα, καθώς επίσης η αμερικανική διείσδυση στη Μεσόγειο. Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εποχή, που άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα αποτυπώνεται και στην ιστορία μας, καθώς περνά στην ποίηση του Καρυωτάκη.
Τα καφενεία, οι λογοτεχνικές συντροφιές, οι ποιητικοί διαγωνισμοί, οι οπερέτες, τα ρεσιτάλ μουσικής, οι βεγγέρες στα αστικά σπίτια, οι χοροί και τα βαλς, οι κοινωνικές συναναστροφές στον κήπο του Ζαππείου, και την ίδια στιγμή σιωπηλοί πρόσφυγες σε απόγνωση, εξαθλίωση, χαμαιτυπεία, πορνεία, καφέ αμάν και ρεμπέτικα τραγούδια, είναι ο περιβάλλων χώρος της μυθοπλασίας.
Αθήνα, Καλαμάτα, Χανιά, Θεσσαλονίκη, Σύρος, Πάτρα, Πρέβεζα αλλά και Παρίσι, Βουκουρέστι, είναι οι πόλεις που αναπτύσσεται η δραματουργία.
Στο σενάριο αποτυπώνονται τα κύρια χαρακτηριστικά των ηρώων και όσα από τα βιογραφικά στοιχεία τους μπόρεσα να διασταυρώσω.
Επιπλέον, ο υπογράφων το σενάριο και τη σκηνοθεσία, επί εννέα συνεχή έτη ερευνά τις συνθήκες που οδήγησαν τον Καρυωτάκη στην αυτοκτονία, ανοίγοντας για πρώτη φορά αρχεία, όπως ο φάκελος «Καρυωτάκη» του Υπουργείου Εσωτερικών και ο στρατολογικός του φάκελος, η μελέτη των οποίων ανατρέπει ορισμένες από τις μέχρι τώρα βεβαιότητες που υπήρχαν για τον ποιητή.
Ο Καρυωτάκης δεν ήταν ο πεισιθάνατος ποιητής, ο καταθλιπτικός, ο απαισιόδοξος, ο μόνιμα λυπημένος. Ο Καρυωτάκης ήταν ένας πρόσχαρος άνθρωπος, γεμάτος ζωντάνια και χιούμορ, με κοινωνική συνείδηση, συνδικαλιστής, και πολιτικός σχολιαστής της εποχής του, όπως προκύπτει μέσα από αυτήν την ίδια την ποίησή του. Αγαπούσε τη ζωή, τις σκανδαλιές, τις φάρσες, ήταν εκδότης σατιρικού περιοδικού, αλλά και συγγραφέας επιθεώρησης.
Υπήρξε αγωνιστής, συγκρούσθηκε με οργανωμένα συμφέροντα με την ίδια την εξουσία, αλλά και την κοινωνική υποκρισία.
Ξεκίνησε συντηρητικός, διέγραψε όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής χωρίς να σκαλώσει σε κανένα πολιτικό σχήμα. Έγραψε πολιτικά κείμενα που εξακολουθούν να παραμένουν σύγχρονα.
Ομοίως, η Μαρία Πολυδούρη δεν ήταν απλώς η φίλη, η σύντροφος του Καρυωτάκη. Ήταν μια σημαντική προσωπικότητα, μια αγωνίστρια για την ισότητα και τα δικαιώματα των γυναικών, μια εξαιρετική λυρική ποιήτρια.
Αυτές οι δύο προσωπικότητες θα βρεθούν μαζί στη Νομαρχία Αττικοβοιωτίας και θα συμπορευθούν παράλληλα, καθώς κλυδωνίζεται το όνειρο της Μεγάλης Ιδέας και τελικά καταρρέει...

Ενώ στην Αθήνα ο Κώστας ασχολείται με τα συνδικαλιστικά των δημοσίων υπαλλήλων και υφίσταται διώξεις και τιμωρίες, η Μαρία Πολυδούρη στο Παρίσι, έχοντας αποφοιτήσει από τη Σχολή Ραπτικής «Πιζιέ», ματαίως αναζητεί εργασία.
Στην Αθήνα, δημιουργείται ξαφνικά μια ελπίδα για τον Καρυωτάκη, καθώς διασπάται ο κυβερνητικός σχηματισμός και πέφτει η κυβέρνηση Ζαΐμη. Δυστυχώς όμως, και στη νέα κυβέρνηση, πάλι υπό τον Αλέξανδρο Ζαΐμη, τοποθετείται ο ίδιος υπουργός στο Υγιεινής και Πρόνοιας. Έτσι σβήνει κι η μόνη ελπίδα που είχε να γλιτώσει τη δυσμενή μετάθεση στην Πάτρα.
Στο μυαλό του περνάει μια σκέψη να συνεχίσει τις σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή και να διεκδικήσει μια θέση καθηγητή σε Γυμνάσιο των Αθηνών. Γρήγορα όμως, την εγκαταλείπει, όταν πληροφορείται πως ο χρόνος αναμονής για μετάθεση στην Αθήνα είναι εξαιρετικά μεγάλος.
Ωστόσο, η ώρα της μετωπικής σύγκρουσης κυβέρνησης και δημοσίων υπαλλήλων είχε φτάσει. Είχε όμως, φτάσει και η ώρα της μετακίνησης του Καρυωτάκη στην Πάτρα, αφού όλες οι προσπάθειές του να αναστείλει την απόσπαση απορρίφτηκαν. Πήρε τα σχετικά έγγραφα και τα οδοιπορικά κι έφυγε με πλοίο, λίγο πριν από τη Γενική Συνέλευση των δημοσίων υπαλλήλων που θα ενέκριναν το ψήφισμα για την απεργία.
Στην Πάτρα έπιασε ένα δωμάτιο, ανέλαβε υπηρεσία και διάβασε στα «Ελληνικά Γράμματα» την ιδιαίτερα αρνητική κριτική του Βασίλη Ρώτα για την τελευταία του ποιητική συλλογή «Ελεγεία και Σάτιρες». Του απάντησε αμέσως, παρά την αντίθετη άποψη του Χαρίλαου.
Την ίδια στιγμή, η φυματίωση είχε ήδη χτυπήσει την πόρτα της Πολυδούρη.


Ο Καρυωτάκης, έπειτα από ένα σύντομο ταξίδι στο Παρίσι για ιατρικούς κυρίως λόγους, μαθαίνει επιστρέφοντας στην Αθήνα πως, μετά την Πάτρα μετατίθεται ακόμη πιο μακριά: στην Πρέβεζα. Είναι μια μετάθεση σκοπιμότητας, εξοντωτική κυριολεκτικά για τον ποιητή.
Επισκέπτεται τον υπουργό Υγιεινής και υπηρεσιακούς παράγοντες για να αναστείλει τη μετάθεση, χωρίς αποτέλεσμα. Όπως και οι άλλοι συνδικαλιστές υφίσταται τη μήνη της διοίκησης για τη δράση του. Λίγο πριν φύγει στην Πρέβεζα, παίρνει μια επιστολή από τη Μαρία Πολυδούρη που του ζητάει να συναντηθούν στη Σωτηρία. Πρόκειται για μια τυπική συνάντηση που γίνεται παρουσία του Γιάννη Ρίτσου και δεν θυμίζει καθόλου τις φλογερές συναντήσεις του παρελθόντος.
Στην Πρέβεζα, ο Καρυωτάκης ζει τη μονοτονία της επαρχιακής ζωής, ελπίζοντας σε κάποια απόσπαση, καθώς η προκήρυξη των εκλογών που προκάλεσε ο Βενιζέλος είχε ως συνέπεια την αλλαγή του υπουργού Υγιεινής και Πρόνοιας.
Κι ενώ προγραμματίζει τη ζωή του αγοράζοντας μετοχές της Εθνικής Τράπεζας, στέλνει τα ποιήματά του στον διεθνούς φήμης μαέστρο Δημήτρη Μητρόπουλο που ήθελε να τα μελοποιήσει κι επιμελείται τη μετάφρασή τους στα γαλλικά, αυτοκτονεί ξαφνικά την 21η Ιουλίου 1928.
Στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς φωτίζεται μια άλλη αιτία, πέρα από όσες έχουν υποστηριχθεί έως τώρα, που οδήγησε στον θάνατο τον ποιητή.