Η σειρά εστιάζει στο έργο εκείνων των αρχιτεκτόνων που διαδραμάτισαν κομβικό ρόλο στη διαμόρφωση της αρχιτεκτονικής κουλτούρας του «σύντομου 20ου αιώνα» και άλλαξαν τις αντιλήψεις μας για τους τρόπους και τους τόπους της σύγχρονης ζωής και κατοίκησης.

Μια τέτοια επιλογή αποκτά ιδιαίτερη σημασία τη στιγμή που ο υλικός πολιτισμός της «μοντέρνας παράδοσης» περικυκλώνεται από παρεξηγήσεις και εγκαταλείπετε στην αδιαφορία και στη λήθη.

Στόχος της σειράς δεν είναι η αναπαραγωγή μιας ακαθόριστης νοσταλγίας, ούτε η σχολαστική στιλιστική ανάλυση, αλλά η ριζική επανεκτίμηση του μοντέρνου αρχιτεκτονικού παραδείγματος: Η δημιουργία ενός πλαισίου ερμηνείας και ενός είδους «οδηγιών χρήσεως» που μπορούν να αποσπάσουν τα επιλεγμένα κτίρια και τις διαμορφώσεις χώρων από την εσωστρέφεια των εξειδικευμένων μελετών, καθιστώντας τα ζώσα και κατανοητή εμπειρία για τους σημερινούς κατοίκους των πόλεών μας.
Αν κάποτε το προβάδισμα ανήκε αποκλειστικά στο κτιριακό προϊόν σήμερα συμπεριλαμβάνει το υποκείμενο που βιώνει και βλέπει.

Για το σκοπό αυτό δίνεται έμφαση σε μια διασταυρούμενη ανθρωπολογική προσέγγιση, δηλαδή στη σχέση του αρχιτεκτονημένου περιβάλλοντος με την ανθρώπινη εμπειρία, τις πολιτιστικές σημασιολογήσεις και τους τρόπους ζωής που το διασχίζουν εγκάρσια.

Υπ’ αυτήν την έννοια, οι «αρχιτεκτονικές διαδρομές» της σειράς δεν ανακατασκευάζουν ένα εξιδανικευμένο και πλαστό σκηνικό της ανθρώπινης δράσης, αλλά διερευνούν το μεταβλητό πεδίο όπου συντελείται η αλληλεξάρτησή τους.

Ο Τάκης Ζενέτος (1926-1978) είναι ο κατ' εξοχήν αρχιτέκτονας του ελληνικού μοντερνισμού, με πολυσχιδές έργο (βιομηχανικά κτίρια, σχολεία, κατοικίες, αντικείμενα, πολεοδομικές μελέτες). Έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό για το κτίριο ΦΙΞ στη Λ. Συγγρού και το θέατρο Λυκαβηττού.
Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι πως ο Ζενέτος υπήρξε ένας οραματιστής της μελλοντικής ηλεκτρονικής πόλης και της ψηφιακής εποχής.
Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει το σχολείο του Αγ. Δημητρίου, γνωστό ως και "ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ", λόγω του σχήματος, που σχεδιάστηκε το 1969-1970 και σήμερα ανακαινίζεται από τον ΟΣΚ.
Το σχολείο αυτό διεκδικεί τον τίτλο του πιο ριζοσπαστικού και τολμηρού δημοσίου κτιρίου, συμπυκνώνοντας με τον καλύτερο τρόπο τις αναζητήσεις του Τάκη Ζενέτου.