Τα επεισόδια της σειράς ντοκιμαντέρ επισκέπτονται περιοχές που οι ρίζες τους χάνονται στα βάθη της Ιστορίας. Η σύγχρονη εικόνα τους είναι μοναδική, γιατί συνδυάζουν την πέτρινη παραδοσιακή παρουσία τους με την ομορφιά των ανόθευτων ορεινών όγκων.

Οικισμοί σκαρφαλωμένοι σε απότομες πλαγιές βιγλίζουν χαράδρες και φαράγγια σαν αετοφωλιές στο τραχύ τοπίο. Οι κυματισμοί των οροσειρών σβήνουν στο βάθος του ορίζοντα σ’ έναν ονειρεμένο συνδυασμό του δύσβατου και πρωτόγονου με την αρμονία.

Εικόνες πρωτόγνωρες, σαν λαϊκές ζωγραφιές κεντημένες σε ελατόφυτες πλαγιές και σε υπέροχα διάσελα. Περιοχές όπως η ιστορική Δημητσάνα, η αργυροχρυσοχόος Στεμνίτσα, οι Κορυσχάδες και η Βίνιανη, με τη νεότερη ιστορική παρουσία τους στην αντίσταση κατά της φασιστικής Γερμανίας, τα υπέροχα «Βαλκάνια» της Ευρυτανίας, όπως λέγονται τα χωριά Στεφάνι, Σελλά, Μηλιά και Φιδάκια, ο ερειπωμένος Μαραθιάς, τα υπέροχα πέτρινα Γεφύρια της Ευρυτανίας συνθέτουν απολαυστικές εικόνες και προσεγγίζονται με βαθύτερη ιχνηλάτηση της πολιτιστικής και ιστορικής διαχρονίας.

Σε μια δύσβατη κι αθέατη χαράδρα, δίπλα σε τεράστιους κοφτούς βράχους, που προκαλούν δέος, σε μια περιοχή που λέγεται Δρυμώνας, είναι χτισμένο στους χρόνους των Παλαιολόγων επί Αυτοκράτορος Ανδρονίκου το 1376 το εμβληματικό μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου στη Φωκίδα.

Η Μονή είναι γνωστή και ως μοναστήρι του Στρατηγού Μακρυγιάννη ο οποίος, όπως γράφει στ’ απομνημονεύματά του, κατά την εφηβεία του είχε άδικη συμπεριφορά και ξυλοδαρμό από τον ζαπίτη της Δεσφίνας και κλαίγοντας μπήκε στην εκκλησία διαμαρτυρόμενος στον Άγιο για το κακό που του συνέβη.
Η νεότερη Μονή του Τιμίου Προδρόμου ιδρύθηκε το 1873 σε μέρος που καλύπτει ευκολότερα τις ανάγκες διαβίωσης των μοναχών. Εντυπωσιάζουν τα κτίσματα και ο περιβάλλων χώρος.