Η σειρά εστιάζει στο έργο εκείνων των αρχιτεκτόνων που διαδραμάτισαν κομβικό ρόλο στη διαμόρφωση της αρχιτεκτονικής κουλτούρας του «σύντομου 20ου αιώνα» και άλλαξαν τις αντιλήψεις μας για τους τρόπους και τους τόπους της σύγχρονης ζωής και κατοίκησης.

Μια τέτοια επιλογή αποκτά ιδιαίτερη σημασία τη στιγμή που ο υλικός πολιτισμός της «μοντέρνας παράδοσης» περικυκλώνεται από παρεξηγήσεις και εγκαταλείπετε στην αδιαφορία και στη λήθη.

Στόχος της σειράς δεν είναι η αναπαραγωγή μιας ακαθόριστης νοσταλγίας, ούτε η σχολαστική στιλιστική ανάλυση, αλλά η ριζική επανεκτίμηση του μοντέρνου αρχιτεκτονικού παραδείγματος: Η δημιουργία ενός πλαισίου ερμηνείας και ενός είδους «οδηγιών χρήσεως» που μπορούν να αποσπάσουν τα επιλεγμένα κτίρια και τις διαμορφώσεις χώρων από την εσωστρέφεια των εξειδικευμένων μελετών, καθιστώντας τα ζώσα και κατανοητή εμπειρία για τους σημερινούς κατοίκους των πόλεών μας.
Αν κάποτε το προβάδισμα ανήκε αποκλειστικά στο κτιριακό προϊόν σήμερα συμπεριλαμβάνει το υποκείμενο που βιώνει και βλέπει.

Για το σκοπό αυτό δίνεται έμφαση σε μια διασταυρούμενη ανθρωπολογική προσέγγιση, δηλαδή στη σχέση του αρχιτεκτονημένου περιβάλλοντος με την ανθρώπινη εμπειρία, τις πολιτιστικές σημασιολογήσεις και τους τρόπους ζωής που το διασχίζουν εγκάρσια.

Υπ’ αυτήν την έννοια, οι «αρχιτεκτονικές διαδρομές» της σειράς δεν ανακατασκευάζουν ένα εξιδανικευμένο και πλαστό σκηνικό της ανθρώπινης δράσης, αλλά διερευνούν το μεταβλητό πεδίο όπου συντελείται η αλληλεξάρτησή τους.

Τελικά ποιος ήταν ο Κλέων Κραντονέλλης;
Τον άγνωστο στο ευρύ κοινό, αλλά τόσο σημαντικό για τη νεοελληνική αρχιτεκτονική, δημιουργό, παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ «Η μεσογειακή αιθρία και ο ηλεκτρονικός λεβιάθαν».
Η κάμερα, κομμάτι-κομμάτι, συνθέτει τη «φευγαλέα μορφή του», μέσα από την ανάδειξη του έργου του: από τον πειραματικό οικισμό στο Κερατσίνι, έως το φουτουριστικό κτίριο της ΔΕΗ στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου, το σπίτι της Πλάκας και την εξοχική κατοικία στο Πόρτο Ράφτη, αλλά και το εγκαταλελειμμένο, σήμερα, πατρικό σπίτι στην Καβάλα, την ιχθυόσκαλα της πόλης, το διοικητήριο και το εργοστάσιο καπνού, αναδύεται ένας ιθύνων νους, που κατάφερε να συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τον ορθολογισμό με την οργανική αρχιτεκτονική.