Δημοφιλείς ηθοποιοί του θεάτρου και του κινηματογράφου ξετυλίγουν το νήμα της ζωής τους και φωτίζουν γνωστές και άγνωστες πλευρές της προσωπικής και καλλιτεχνικής τους σταδιοδρομίας.

Μιλάνε για τα παιδικά τους χρόνια, τα μέρη που μεγάλωσαν, την εφηβεία τους, τους δικούς τους ανθρώπους και την απόφασή τους να ακολουθήσουν τον δρόμο του ηθοποιού.

Μας αφηγούνται τις πρώτες τους συγκινήσεις, την πρώτη επαφή με το κοινό, τη μύησή τους στους ρόλους που ερμήνευσαν, την τέχνη της υποκριτικής, τι έχει αλλάξει από πλευράς ερμηνείας, ποιο είναι το στοιχείο που τους χαρακτηρίζει ιδιαίτερα, πως βλέπουν τον κόσμο σήμερα, τι οραματίζονται για την κοινωνία και τους νέους ανθρώπους.

Σχολιάζουν την καθημερινότητα και υποστηρίζουν ότι η τέχνη λυτρώνει, δημιουργεί φίλους, ανοίγει νέους δρόμους στη ζωή και σε βοηθάει σιγά σιγά να προσπαθήσεις να συνδυάσεις τον άνθρωπο με τον καλλιτέχνη.

Τα «Ταξίδια στη Μνήμη» είναι ταξίδια μέσα στο χρόνο και στον εσωτερικό κόσμο του κάθε ηθοποιού. Ταξίδια χαρούμενα, ευχάριστα γεμάτα αναμνήσεις, ταξίδια που κάνουν οι ηθοποιοί μέσα στη ζωή, αλλά και μέσα από τους ρόλους τους.

Η σειρά παρουσιάζει δεκατρία ταξίδια μέσα από τα οποία παλαιότεροι και νεότεροι ηθοποιοί συναντώνται κάθε φορά με δυο νέους ηθοποιούς της τελευταίας γενιάς και τους διδάσκουν τις εμπειρίες και τις γνώσεις τους πάνω σε ένα ρόλο που αγάπησαν ιδιαίτερα.

Το ταξίδι στη μνήμη της Εύας Κοταμανίδου ξεκινάει από τη Νέα Φιλαδέλφεια. Το σπίτι όπου γεννήθηκε, η γειτονιά της, η εφηβεία, τα πρώτα παιδικά χρόνια. Χρόνια δύσκολα, εποχές που τη σημάδεψαν και την έκαναν να αποκτήσει συνείδηση. Μετά το Γυμνάσιο, οι πρώτες δουλειές, που δεν την ικανοποίησαν ιδιαίτερα, διακόπτονται για να πραγματοποιήσει το παιδικό της όνειρο: το θέατρο. Ακολουθεί η εισαγωγή της στη Σχολή του Κάρολου Κουν. Τα πρώτα έργα στη σχολή, η πρώτη της εμφάνιση και ο ξαφνικός θάνατος της μητέρας της είναι από τα σημαντικότερα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της.
Συνεχίζει στο Θέατρο Τέχνης, ώσπου ξαφνικά η πρόταση από τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο τη βάζει δυναμικά στο χώρο του κινηματογράφου μ’ έναν ρόλο στην ταινία «Ο Θίασος» που αφήνει εποχή και της δίνει το Α΄ Βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Ακολουθούν «Οι κυνηγοί», «Ο Μέγας Αλέξανδρος» και μια συνεργασία με τον μεγάλο δημιουργό. Ακολουθούν και άλλες κινηματογραφικές δουλειές, όπως η «Ρόζα» του Χριστόφορου Χριστοφή.
Η σημαντική παρουσία της στο θέατρο συνεχίζεται και εναλλάσσεται με εξαιρετικές ερμηνείες: «Όπερα της πεντάρας» του Ζυλ Ντασέν, «Τρωάδες» του Γιάννη Τσαρούχη, Θίασος Άννας Συνοδινού, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. και ξανά Θέατρο Τέχνης.

Η αγάπη της για τα νέα παιδιά εκδηλώνεται έμπρακτα από τη σχολή που διδάσκει και δημιουργεί, περνώντας τις εμπειρίες και τις γνώσεις της και μαζί με την αγάπη της για την ποίηση, ολοκληρώνει την οντότητά της ως καλλιτέχνης που συνεχίζει με πάθος και ήθος να δουλεύει ασταμάτητα με επιτυχία στο θέατρο, συμβάλλοντας ως πρωταγωνίστρια και ως δασκάλα, υπηρετώντας την Τέχνη.