Διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Ηλία Βενέζη.

Τον Ιούλιο του 1923, πρόσφυγες από τη Φώκαια της Μικράς Ασίας αναζητούν μία καινούργια πατρίδα. Η σωτηρία ενός παιδιού που κινδύνεψε να πνιγεί στην ερημιά της Αναβύσσου ερμηνεύεται από τους πρόσφυγες σαν «θέλημα Θεού» και αποφασίζουν να μείνουν στον τόπο, παρά τις αντιδράσεις των ντόπιων. Αρχικά, αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα, ενώ ένας αρχαιοκάπηλος καταφτάνει στην περιοχή και προσπαθεί να αποκτήσει φιλίες ανοίγοντας ένα μπακάλικο στον καταυλισμό τους. Το κράτος στέλνει σκηνές και τους παραχωρεί λίγη γη και η ζωή αρχίζει σιγά-σιγά να παίρνει το δρόμο της.
Κυρίαρχη θέση ανάμεσα στους πρόσφυγες κατέχει ο Γλάρος και η γυναίκα του Ελένη, που μαθαίνει από έναν ντόπιο πως σ’ αυτόν τον τόπο υπήρχε πριν χιλιάδες χρόνια μια πολιτεία που βούλιαξε. Ο αρχαιοκάπηλος πλησιάζει τον Γλάρο και προσπαθεί να τον πείσει να του παραχωρήσει το χωραφάκι που του χάρισε το κράτος. Εκείνος ένα βράδυ βλέπει στον ύπνο του έναν αρχαίο θεό, σκάβει ανακαλύπτοντας ένα αρχαίο άγαλμα. Η Ελένη τον προτρέπει να το πουλήσουν και να ζήσουν σαν άνθρωποι, αλλά αυτός αρνείται. Στη διάρκεια μιας κατακλυσμιαίας βροχής, η Ελένη πνίγεται και κάποιοι κλέβουν το άγαλμα από το σπίτι του Γλάρου.
Με το πέρασμα του χρόνου, η ζωή ομαλοποιείται και οι πρόσφυγες ριζώνουν στην Ανάβυσσο. Ο Γλάρος συντελεί στη διαλεύκανση του στυγερού βιασμού και της δολοφονίας του κοριτσιού μιας φιλικής οικογένειας παραδίνοντας στις αρχές το δολοφόνο. Στο μεταξύ, η κόρη του Αυγή που έχει μεγαλώσει, ζητά να μάθει «τι κρύβεται πίσω απ’ τα βουνά» και να γνωρίσει τη μεγάλη πόλη.

Οι βοσκοί που έχουν τα χειμαδιά τους στην περιοχή, αντιλαμβάνονται την άφιξη των προσφύγων και, θορυβημένοι, συγκεντρώνονται για να οργανώσουν την αντιμετώπισή τους. Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΙΑΛΕΓΜΕΝΟΣ) επισκέπτεται τους πρόσφυγες και συνομιλεί με τον ΓΛΑΡΟ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ), επιδιώκοντας να καλλιεργήσει φιλίες, ωστόσο ο ΓΛΑΡΟΣ τον αντιμετωπίζει με καχυποψία. Η πρώτη νύχτα περνά στο ύπαιθρο, κάτω από τα δέντρα, και η επόμενη ημέρα ξημερώνει με τις οικογένειες των προσφύγων να οργανώνουν σιγά σιγά τη διαμονή τους στον τόπο αυτό. Η ΕΙΡΗΝΗ (ΜΠΕΤΥ ΑΡΒΑΝΙΤΗ) δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα και αντιμετωπίζει με εκνευρισμό τις νέες συνθήκες, ενώ αντίθετα ο γιατρός ΒΕΝΗΣ δέχεται την κατάσταση στωικά, με αισιοδοξία. Η ΕΛΕΝΗ (ΤΑΝΙΑ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ), γυναίκα του ΦΩΤΗ ΓΛΑΡΟΥ, παλαιότερα υπηρέτρια της οικογένειας της ΕΙΡΗΝΗΣ, αναπολεί το παρελθόν και διηγείται στην κόρη της ΖΑΜΠΕΤΑ τη ζωή στη δούλεψη της αρχοντικής οικογένειας.
Παρακολουθούμε την πλουσιοπάροχη ζωή της ΕΙΡΗΝΗΣ, τα όνειρά της, την οικονομική καταστροφή της οικογένειας, το θάνατο του πατέρα της, το γάμο της με τον γιατρό ΒΕΝΗ, και την εξέλιξη της σχέσης τους, την αρχική άρνηση της ΕΙΡΗΝΗΣ να παντρευτεί τον μεγαλύτερο, «τουρκομερίτη» γιατρό, την επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και το περιστατικό της δολοφονίας Ελλήνων δημογερόντων από τους Τούρκους. Οι βοσκοί που έχουν τα χειμαδιά τους στην περιοχή πάνω από τον τόπο εγκατάστασης των προσφύγων, κατεβαίνουν στον καταυλισμό και αντιμετωπίζουν με εχθρότητα τους νέους επισκέπτες, απειλώντας τους πως θα στραφούν εναντίον τους αν δεν απομακρυνθούν από την περιοχή τους