Σαράντα χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατό της, η Μαρία Κάλλας μιλάει για τον εαυτό της μέσα από συνεντεύξεις της και αποκαλύπτεται μέσα από σπάνιες επιστολές που είχε στείλει στην οικογένεια, στους φίλους της, στον πρώτο της σύζυγο και στον Αριστοτέλη Ωνάση.

O Βολφ αξιοποιεί επιστολές της Κάλλας, την προσωπική αλληλογραφία της με συγγενείς και φίλους, με τη φωνή μιας ηθοποιού που όχι μόνο την έχει υποδυθεί, αλλά έχει και το σθένος να την ενσαρκώσει, τη Φανί Αρντάν. Από εκεί ξεπηδά η προσωπικότητα της γυναίκας, οι ιστορίες, οι συγκρούσεις, η θλίψη αλλά κι όλη η ικανοποίηση κι η χαρά, ενωμένες μ' ένα εξαιρετικό μοντάζ που κρατά την ταινία σε αλέγκρο ρυθμό.

Η αποτυχία του γάμου της με τον Μενεγκίν, ο εξαναγκασμός, σχεδόν, στο τραγούδι από την αυστηρή μητέρα της, τα αγαπημένα της σκυλάκια, η θύελλα που έζησε με τον Ωνάση, η φιλία με τον Παζολίνι, η αγάπη του κόσμου, η καχυποψία του Τύπου, συντίθενται όλα σε μια αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, ντυμένη με τις άριες, τις πιο δημοφιλείς, που έκαναν την Κάλλας αυτό που ήταν. Μια παντοδύναμη γυναίκα, με πειθαρχία στην καριέρα της, πάθος στη ζωή της και μια καλά κρυμμένη ευάλωτη πλευρά.