Σειρά εκπομπών για την Σύγχρονη Τέχνη, με την Κατερίνα Ζαχαροπούλου.

«Η Εποχή των Εικόνων», η μοναδική εκπομπή για την σύγχρονη τέχνη στην Ελληνική τηλεόραση συμπληρώνει 19 χρόνια παρουσίας (2003-2022) μέσα από τη Δημόσια τηλεόραση της ΕΡΤ.

Στη διάρκεια αυτών των χρόνων, κατέγραψε πολλά από τα σημαντικότερα γεγονότα στην τέχνη, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αναδεικνύοντας σχέσεις και συνεργασίες ανάμεσα στη χώρα μας και σε σημαντικά μουσεία, καλλιτέχνες, εκθέσεις, μπιενάλε, αλλά και τρόπους αντίληψης του σύγχρονου κόσμου.

Σπουδαίοι καλλιτέχνες μίλησαν για το έργο τους στην εκπομπή, ενώ ιστορικοί τέχνης, επιμελητές και διευθυντές μουσείων απ ’όλο τον κόσμο κατέθεσαν τις απόψεις τους για την σύγχρονη τέχνη και τον τρόπο με τον οποίο εκφράζει ζητήματα της εποχής. Ο θεατής, μέσα από την εκπομπή, έγινε κοινωνός των πολιτιστικών γεγονότων και συμμέτοχος στον στοχασμό πάνω στη διαλεκτική σχέση τέχνης και κοινωνίας.

Από το 2003 ως σήμερα Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ έχει δημιουργήσει:

Ένα σπάνιο εθνικό και διεθνές οπτικοακουστικό αρχείο.
Μια συνεργασία με την ΑΣΚΤ για την αξιοποίησή του ως εκπαιδευτική πλατφόρμα.

Δύο βιβλία διαλόγου με απομαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις:

«Για τα πράγματα που λείπουν» εκδ. ΑΓΡΑ και «Ρωτώντας» εκδ. ΙΣΕΤ.

Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου, εικαστικός η ίδια, που δημιούργησε την ιδέα της «Εποχής Των Εικόνων», την επιμελείται και την παρουσιάζει ερευνώντας την διεθνή εικαστική σκηνή και τη σύγχρονη απόδοση των εικόνων έχοντας μαζί της ικανούς και δημιουργικούς συνεργάτες, για το καλύτερο δυνατό οπτικό αποτέλεσμα.

«Η Εποχή των Εικόνων» ενεργοποιεί την διάθεση των πολιτών για επαφή με τη σύγχρονη τέχνη, τα μουσεία και την διευρυμένη ματιά στα ζητήματα που απασχολούν τις κοινωνίες μέσα από την καλλιτεχνική προσέγγιση, ενώ η ΕΡΤ μέσα από την εκπομπή είναι παρούσα σε μεγάλα διεθνή γεγονότα όπως οι Μπιενάλε, οι σημαντικές εκθέσεις διεθνών καλλιτεχνών, αλλά και ο σχηματισμός αρχείου.
Ταυτόχρονα, ενισχύει την εικόνα της και το ρόλο της στον τομέα του σύγχρονου πολιτισμού εντός και εκτός της χώρας.

Ας σημειωθεί ότι κάτι ανάλογο δεν έχει γίνει ως τώρα, υπό την έννοια μιας συστηματικής ανάγνωσης των σημείων του καιρού μας μέσα από μια τηλεοπτική σειρά για τη σύγχρονη τέχνη.

Ο φετινός κύκλος συνεχίζει αυτή την πορεία με νέα επεισόδια και σημαντικούς γνωστούς Έλληνες και ξένους δημιουργούς ενώ ταξιδεύει στην 59η Μπιενάλε Βενετίας και στην Ύδρα για να συναντήσει τον Jeff Koons, παρουσιάζει τις νέες εκθέσεις του ΕΜΣΤ, το ιστορικό και τη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Β.και Ε. Γουλανδρή, καταγράφει τη μεγάλη Δωρεά του Δ.Δασκαλόπουλου σε 4 διεθνή μουσεία και επί πλέον συναντά Έλληνες καλλιτέχνες με λαμπρή πορεία στην σκηνή της σύγχρονης τέχνης και της αρχιτεκτονικής.

"Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ" συνεχίζει την σύνδεση με το κοινό της κάτω από τους ίδιους όρους υψηλού περιεχομένου αλλά ταυτόχρονα μέσα από μια ανανεωμένη δομή που στοχεύει: -στην ευρύτερη απήχηση του προϊόντος προς κοινωνικές ομάδες που δεν συνδέονται άμεσα με την τέχνη -σε θεματικές εκπομπές γύρω από ζητήματα που αυτή την περίοδο απασχολούν την κοινωνία --στην έμφαση σύνδεσης της τέχνης με τα σύγχρονα κοινωνικά, ιστορικά, γεωπολιτικά, οικολογικά ζητήματα.

Η Εποχή των Εικόνων επισκέπτεται το εργαστήρι της Άννας Μαρίας Τσακάλη και του Εδουάρδου Σακαγιάν δείχνοντας έργα τόσο ατομικά του καθενός, όσο και από την κοινή τους έκθεση στο Τελλόγλειο ίδρυμα στην Θεσσαλονίκη.

Αρχικά, η Άννα Μαρία Τσακάλη μιλά στην Κατερίνα Ζαχαροπούλου για το σύνολο του έργου της, μια πολύχρονη ζωγραφική απεικόνιση λουλουδιών με άπειρους χρωματικούς συνδυασμούς που αποτυπώνουν πραγματικά η φανταστικά άνθη.

Η ζωγράφος αναφέρεται και στην πρόσφατη έκθεσή της στην γκαλερί Kalfayan με τον τίτλο «Τέσσερις Εποχές». Εξηγεί πως προέκυψε οργανικά, ως ζωτική ανάγκη καταγραφής του ρυθμού της ζωής ο οποίος διέπεται από αλλαγές, αλλά και από την πρόθεσή της να αντιμετωπίζει την ομορφιά ως αναζήτηση, προορισμό και συμφιλίωση με τη ζωή.

Στη συζήτηση για τη δική του τέχνη, ο Εδουάρδος Σακαγιάν μιλά με πάθος για τη σχέση του με την ζωγραφική, υπερασπιζόμενος ακόμη και την αναίρεσή της ενώ θυμάται περιόδους της δουλειάς του επαναξιολογώντας τη θέση τους σήμερα.

Η κοινή ζωή των ζωγράφων, αφού πρόκειται για ζευγάρι, μπαίνει στη συζήτηση σε ό,τι αφορά τις ιδιαιτερότητες και τις διαφορές στο έργο τους, τον έντονο διάλογο ανάμεσά τους και την ιδιοσυγκρασία του καθενός ξεχωριστά.

Ενδιαφέρον έχει ο ήρεμος, ήπιος λόγος της Άννας Μαρίας Τσακάλη, έτσι όπως συνυπάρχει με το εκρηκτικό ταπεραμέντο του Εδουάρδου Σακαγιάν, δίνοντας στον διάλογο ξεχωριστό ενδιαφέρον.