Δημιουργικό ντοκιμαντέρ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΖΕΡΒΑ

Από το μεσοπόλεμο μέχρι σήμερα η ίδια σύγκρουση.
Οι εξαρτήσεις είναι βιολογικό, κληρονομικό, ανίατο ατομικό ψυχιατρικό
πρόβλημα ή κοινωνικό, πολιτισμικό, οικονομικό, πολυπαραγοντικό
φαινόμενο;
Στο πέρασμα του χρόνου επώνυμοι και ανώνυμοι κάθε μορφωτικού επιπέδου
και κοινωνικού στρώματος πιασμένοι στα θανατερά δίχτυα των εξαρτήσεων.

Πού πετούν τα παιδιά οι κοινωνίες;
Πού "πετούν" τα ίδια τα παιδιά;

Το ντοκιμαντέρ στοχάζεται το φαινόμενο της εξάρτησης και το λειτούργημα
της απεξάρτησης. Διερευνά τη μετάβαση από το μεσοπολεμικό καταναγκαστικό απάνθρωπο σύστημα αντιμετώπισης των εξαρτήσεων σε ένα ανθρωποκεντρικό, ελεύθερο, πολυφωνικό θεραπευτικό πλαίσιο απεξάρτησης κατακτημένο δεκαετίες στη χώρα μας: πρόγραμμα σωματικής αποτοξίνωσης(ΙΑΝΟΣ), ΠΕΘΕΑ "Αργώ", πρόγραμμα προαγωγής
αυτοβοήθειας, 18 Άνω.

Τι μέλλει γενέσθαι;

Ουσιαστική απεξάρτηση ή απλά μείωση της βλάβης;

Η θεραπευτική ψυχοκοινωνική προσέγγιση θα αντέξει ή θα συρρικνωθεί;

Τι συνιστά σήμερα μια σύγχρονη αποτελεσματική πρόταση απεξάρτησης;


ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Το ντοκιμαντέρ αυτό είναι μια στοχαστική, ποιητική προσέγγιση του φαινομένου της εξάρτησης και των διαφορετικών μεθόδων απεξάρτησης στην Ελλάδα από το μεσοπόλεμο μέχρι σήμερα.
Τα υλικά του ντοκιμαντέρ είναι εξομολογήσεις και ημερολόγια πρώην εξαρτημένων-θεραπευόμενων και θεραπευτών, επίσημα έγγραφα διωκτικών αρχών και αποσπάσματα από καρτέλες νοσηλείας, σύγχρονες λήψεις σε παλιούς χώρους "θεραπείας", εγκλεισμού ή εξορίας, σε σημερινές δομές απεξάρτησης, καθώς και σε χαρακτηριστικούς τόπους χρήσης ουσιών, αρχειακό υλικό - φωτογραφίες εξαρτημένων από διαφορετικές περιόδους, κτηρίων, εργαλείων καταστολής, φαρμάκων...-,
τραγούδια, ποιήματα, σχέδια και πίνακες ζωγραφικής κ.λ.π.

Το ντοκιμαντέρ διερευνά τη μετάβαση από το μεσοπολεμικό απάνθρωπο καταναγκαστικό κοινωνικό σύστημα αντιμετώπισης της εξάρτησης σ' ένα ανθρωποκεντρικό, ελεύθερο και ανοιχτό πλαίσιο απεξάρτησης τις τελευταίες δεκαετίες. Το μεσοπολεμικό σύστημα διεπόταν από την αντίληψη πως οι τοξικομανείς είναι εγκληματίες και η τοξικομανία αθεράπευτη μολυσματική ασθένεια με συνέπεια τις διώξεις, συλλήψεις,
φυλακίσεις και τον εγκλεισμό των εξαρτημένων σε ψυχιατρεία ή τον εκτοπισμό σε χώρους εξορίας.

Αντίθετα, σήμερα, έχει επικρατήσει στη χώρα μας μια διαφορετική προσέγγιση της εξάρτησης και του εξαρτημένου, όπου το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η οικειοθελής απεξάρτησή του και η μη θεώρησή του ως εγκληματία ή ασθενούς με την ιατρική έννοια του όρου, αλλά ως πάσχοντος που μπορεί να θεραπευτεί.

Αντιπαραθέτουμε το παρελθόν με το παρόν δυναμικά, χωρίς γραμμική θεώρηση και παρουσιάζουμε το σημερινό πολυφωνικό θεραπευτικό πλαίσιο απεξάρτησης: το Πρόγραμμα Σωματικής Αποτοξίνωσης "ΙΑΝΟΣ" και το Πρόγραμμα Εναλλακτικής Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων "ΑΡΓΩ" στο ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας (Θεσσαλονίκη/Λάρισα) ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, το Πρόγραμμα Απεξάρτησης 18 Άνω του ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ.

Τι μέλλει γενέσθαι;
Η θεραπευτική ψυχοκοινωνική προσέγγιση θα αντέξει ή θα συρρικνωθεί;
Ουσιαστική απεξάρτηση ή απλά μείωση της βλάβης;
Τι συνιστά σήμερα μια σύγχρονη αποτελεσματική πρόταση απεξάρτησης;

Ο επιδιωκώμενος στόχος της ταινίας είναι η ευαισθητοποίηση - συνδρομή της πολιτείας και της κοινωνίας στον περιορισμό των εξαρτήσεων και στη διεκδίκηση μιας ζωής με νόημα για όλους τους νέους.