Είκοσι συνδυασμοί πορτρέτων, επιφανών Ελλήνων ανδρών και γυναικών της πολιτικής -και όχι μόνο- σκηνής και των αντιθέτων ή κοινών ιδεολογιών ή απόψεων / πεποιθήσεων προσωπικοτήτων από την απελευθέρωση της Ελλάδας έως σήμερα που, πολλές φορές, υπερέβησαν τα εσκαμμένα προς υλοποίηση των βλέψεων και των σχεδίων τους.

Σημαντικές μορφές που διαδραμάτισαν καίριο ρόλο κατά την ιστορική περίοδο από την αρχή του νέου ελληνικού κράτους έως το 1967. Μορφές που η συμβολή τους στη νεότερη ελληνική Ιστορία δεν έχει εκτιμηθεί όπως θα έπρεπε. Πρόσωπα που η ζωή τους και το έργο τους, όπως και οι πολιτικοί κοινωνικοί τους αγώνες, παραμένουν ακόμα άγνωστα ή αδιευκρίνιστα στο ευρύ κοινό.

Τα εν λόγω άτομα, με κριτήριο την επίσημη αλλά και την επιλεγόμενη «Μικρή Ιστορία», παρουσιάζουν ένα, άκρως ενδιαφέρον, κοινό στοιχείο. Θεωρούνταν από φίλους και εχθρούς ικανά προκειμένου να χαράξουν και να εφαρμόσουν μια πολιτική διαφορετική από του συρμού, δηλαδή μια πολιτική των άκρων, πολλάκις ιδιαιτέρως επιβλαβή για τον ελληνικό λαό, γηγενή και αλύτρωτο. Πρόσωπα προερχόμενα από όλες τις παρατάξεις, όλες τις κοινωνικές τάξεις που, κάποια δεδομένη στιγμή, αποτόλμησαν να τις εγκαταλείψουν ή να τις παρασύρουν, ακολουθώντας το προσωπικό τους ιδεώδες.

Κάποια απ’ αυτά, με τις πράξεις τους συνέβαλαν στη χάραξη της Ιστορίας και κατέστησαν επιφανείς, ίσως χωρίς να το δικαιούνται, άλλα πάλι, καίτοι συνέβαλαν τα μάλα στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, ουδέποτε έλαβαν τα εύσημα που δικαιούνται, κάποια άλλα τέλος, παραμένουν μέχρι σήμερα άγνωστα ή υποτιμημένα, είτε λόγω αδιαφορίας, είτε λόγω πολιτικής σκοπιμότητας. Αποτολμούμε πάντως να πούμε ότι τελικά σχεδόν κανένα από αυτά τα ιδιαίτερα πρόσωπα δεν κατάφερε να φανεί όσο χρήσιμο θα μπορούσε στη χώρα του, είτε επειδή η σταδιοδρομία του διεκόπη βίαια, είτε επειδή η συλλογική συνείδηση απεδείχθη ισχυρότερη της ατομικής.

Πολλές από τις συγκεκριμένες, καθ’ όλα αξιόλογες προσωπικότητες, δεν κατάφεραν να εμφυσήσουν στα πλήθη τον ενθουσιασμό και την αλλοφροσύνη και να τα καταστήσουν προσωπικούς οπαδούς τους. Αρχήγευσαν, αλλά δεν ηγήθηκαν, παρόλο που πιθανώς να διέθεταν τα προσόντα.

Εμπνευσμένη από το έργο του Έλληνα ιστορικού και βιογράφου Πλουτάρχου, «Βίοι Παράλληλοι», η σειρά θα επιδιώξει, με τη βοήθεια καταξιωμένων ιστορικών και άλλων επιστημόνων, να παρουσιάσει, συνδυάζοντας επιλεκτικά, την παράλληλη πορεία και θητεία στα κοινά των συγκεκριμένων προσωπικοτήτων, αποφεύγοντας τους χαρακτηρισμούς και το σχολιασμό. Η παράθεση των ιστορικών, αλλά και προσωπικών στοιχείων των πολιτικών προσώπων που έχουν επιλεγεί προς διερεύνηση, θα γίνει κατά τρόπο εύληπτο και σαφή και θα ακουσθούν πολλές και ποικίλες απόψεις, με τουλάχιστον δύο αντικρουόμενες ερμηνείες στα κύρια σημεία της αφήγησης.

Θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πως ένας οξυδερκής και ικανός πολιτικός όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος επέλεξε να εμπλακεί σε ένα τόσο ριψοκίνδυνο εγχείρημα, χωρίς την παραμικρή επίσημη διαβεβαίωση από τους συμμάχους για την εξασφαλισμένη έκβασή του, όταν μάλιστα ο σημαντικότερος στρατιωτικός παράγοντας της εποχής εκείνης, ο αρχηγός του γενικού επιτελείου Ιωάννης Μεταξάς, τον οποίον ο ίδιος ο Βενιζέλος είχε χρίσει αρχηγό λόγω των αδιαμφισβήτητων επιτελικών ικανοτήτων του, επέμεινε μέχρι παραιτήσεώς του από αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, ότι η Μικρασιατική Επιχείρηση δεν είχε καμία απολύτως πιθανότητα επιτυχίας.

Ομιλητές: Άγγελος Συρίγος
Αναπλ. Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου Παντείου Πανεπιστημίου
Ευάνθης Χατζηβασιλείου Καθηγητής - Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας ΕΚΠΑ
Νίκος Παπαναστασίου Λέκτορας Σύγχρονης Ιστορίας και Ιστορίας των Μέσων Ενημέρωσης στο ΕΚΠΑ
Νικόλαος Παπαδάκης Γενικός Διευθυντής Εθνικού Ιδρύματος “Ελευθέριος Βενιζέλος”
Σωτήρης Ριζάς Διευθυντής Ερευνών στην Ακαδημία Αθηνών
Τάσος Σακελλαρόπουλος Υπεύθυνος Ιστορικών Αρχείων Μουσείου Μπενάκη