Το ντοκιμαντέρ με τίτλο «ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΟ ΜΠΕΡΤΟΛΟΥΤΣΙ - Αντικατοπτρισμοί στον Κινηματογράφο» είναι το προφίλ του, όπως σκιαγραφείται από υλικό που βρίσκεται στο αρχείο της RAI.

H πλούσια και συχνά αμφιλεγόμενη καριέρα του διάσημου σκηνοθέτη ξαναχτίζεται σιγά σιγά μέσα από δεκάδες συνεντεύξεις, ειδικά αφιερώματα, λήψεις από τα παρασκήνια και από τελετές βραβεύσεων.
Αναδύεται το πορτρέτο ενός σύνθετου καλλιτέχνη, η δουλειά του οποίου συνεχώς εξελίσσεται.
Είναι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος που του αρέσει πολύ να μιλά για τον εαυτό του και τις εμπειρίες του.

Το ντοκιμαντέρ εξελίσσεται με χρονολογική σειρά, ακολουθώντας την καριέρα του σκηνοθέτη, καταγράφει τους σταθμούς της καριέρας του, από την συνάντηση με τον Παζολίνι ως τη σκηνοθεσία της πιο πρόσφατης ταινίας του με τίτλο “Besieged”/«Πολιορκία μιας γυναίκας» (1998).

Ανάμεσα σε αυτούς τους δύο σταθμούς της καριέρας του, εξετάζεται η στροφή που έκανε πολύ νωρίς από την ποίηση στον κινηματογράφο, τα πρώτα του βήματα στην σκηνοθεσία με την ταινία “La commare secca”/ «Βίαιος Θάνατος» (1962), τις περιόδους της πολιτικής στράτευσης, το σκάνδαλο και τη λογοκρισία που ακολούθησε όταν βγήκε η ταινία “Last Tango in Paris”/ “Το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι» (1972), τη συνεργασία με το American Studio για την παραγωγή της ταινίας «1900» (1976), καθώς και την αναχώρησή του από την Ιταλία μετά τα σκάνδαλα διαφθοράς που τον οδήγησαν να εργαστεί στο εξωτερικό για πολλά χρόνια.

Το 1987, ο Μπερτολούτσι κέρδισε εννέα Όσκαρ για την ταινία «The Last Εmperor»/«Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας», η οποία ήταν η πρώτη από μια τριλογία παραγωγών του δημιουργού, που σημείωσαν τεράστια εισπρακτική επιτυχία.
Ακολούθησε η ταινία “The Sheltering Sky” (1990) και στη συνέχεια, η ταινία “Little Buddha”/ «Ο Μικρός Βούδας» (1993).

Η ταινία με τίτλο “Stealing Beauty”/«Κλεμμένη Ομορφιά» (1996) σηματοδοτεί τη διακριτική στροφή του δημιουργού προς τον ιταλικό κινηματογράφο.

Με την ταινία “Besieged”/«Πολιορκία μιας γυναίκας» (1998), ο σκηνοθέτης αποκαλύπτει το συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον του για τη γλώσσα της τηλεόρασης.

Το ντοκιμαντέρ ολοκληρώνεται με μια δήλωση του ιδίου σχετικά με την τηλεόραση σήμερα.

Αποτελεί την τελική απόδειξη, εάν αυτή είναι απαραίτητη, της εντυπωσιακής ικανότητας του Μπερτολούτσι να συμβαδίζει πάντα με την εποχή του.