Η ζωή του πιανίστα και μαέστρου Γιώργου Χατζηνίκου διαμορφώθηκε μέσα από διαδοχικές συμπτώσεις. Σε ηλικία περίπου τεσσάρων ετών (1927), αν και ασυνήθιστο εκείνη την εποχή για αγόρι, αρχίζει τη μουσική. Συμπτωματικά επίσης, επιλέγει να μάθει πιάνο και όχι βιολί. Το 1940 εισάγεται στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Την έναρξη όμως των μαθημάτων ματαιώνει η κήρυξη του πολέμου την 28η Οκτωβρίου.
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες καθηλώνεται στο Χόρτο Πηλίου, όπου μέσα στην ηθική κατάπτωση της εποχής, η μουσική του αποκαλύπτεται ως ανώτερη οικουμενική νομοτέλεια και σηματοδοτεί αποφασιστικά τη ζωή του.
Ο φακός του «Παρασκηνίου», μέσα από ανέκδοτο ηχητικό και οπτικοακουστικό υλικό, επιχειρεί να φωτίσει την πορεία του Έλληνα σολίστα και αρχιμουσικού.
Ένα ταξίδι στην καρδιά της σύγχρονης κλασικής μουσικής, που ξεκινά στην Αθήνα του μεσοπολέμου, περνά από το Σάλτσμπουργκ και τη μεταπολεμική Γερμανία και καταλήγει στην Αγγλία του σήμερα.