Σειρά πολιτιστικών και ιστορικών ντοκιμαντέρ.

Από το καλοκαίρι του 2006 όταν ανέλαβε τη διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών, ο Γιώργος Λούκος μετέτρεψε ένα παρηκμασμένο μέχρι τότε θεσμό σε ένα ζωντανό οργανισμό, που τώρα αποτελεί μια κυψέλη τόσο για τους νεότερους θεατές όσο και για το πιο ανήσυχο κομμάτι των Ελλήνων καλλιτεχνών.

Μέσα σε τρία καλοκαίρια μπορέσαμε να δούμε από κοντά τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του καιρού μας στο θέατρο, το χορό και τη μουσική. Παράλληλα, καινούριοι χώροι όπως το πρώην εργοστάσιο στην Πειραιώς 260 ή το «Σχολείο», έδωσαν το στίγμα της νέας εποχής δίπλα στο Ηρώδειο και την Επίδαυρο, που με τη σειρά τους άνοιξαν τις πόρτες τους σε καλλιτέχνες όπως την Πίνα Μπάους ή πάλι την Φιόνα Σό με τις «Ευτυχισμένες Μέρες» του Μπέκετ.

Όλα αυτά, όπως ήταν φυσικό, επέσυραν και ανάλογες αντιδράσεις, πυροδοτώντας μια σειρά από ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συζητήσεις.

Ποιος είναι όμως ο Γιώργος Λούκος;

Το «Παρασκήνιο» τον κινηματογράφησε επί ένα σχεδόν χρόνο, κατά την διάρκεια του οποίου τον παρακολουθούμε το χειμώνα στην προετοιμασία του φεστιβάλ, το καλοκαίρι κατά την περίοδο των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και τέλος το φθινόπωρο στη Γαλλία, όπου εδώ και 25 χρόνια διευθύνει τα μπαλέτα της Λυών.

Ο ίδιος τοποθετείται με καθαρότητα απέναντι σε ζητήματα «ταμπού» για την ελληνική καλλιτεχνική και πνευματική ζωή, όπως η ελληνικότητα, η ιερότητα της Επιδαύρου, οι καλλιτεχνικοί θεσμοί και πολλά άλλα. Με την άνεση του αληθινού κοσμοπολίτη, που σχετίζεται με ορισμένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου, είναι σε θέση να διατυπώσει με ψυχραιμία και νηφαλιότητα την άποψή του.

Η εκπομπή περιλαμβάνει πλούσιο υλικό από τις παραστάσεις και τις πρόβες των τριών τελευταίων χρόνων του Φεστιβάλ, καθώς και ένα σημαντικό κομμάτι γυρισμάτων στη Λιόν, όπου μπορούμε να γνωρίσουμε τη λιγότερο προβεβλημένη πλευρά ενός Έλληνα που έφυγε το 1968 από τη χώρα του, κατάφερε να διαγράψει μια ιδιαίτερα σημαντική καλλιτεχνική πορεία, ενώ την ίδια στιγμή παραμένει σχετικά άγνωστος στους συμπατριώτες του.