Γνωστοί καλλιτέχνες μιλούν για το έργο τους και καταθέτουν τις απόψεις τους για την σύγχρονη τέχνη και τον τρόπο με τον οποίο εκφράζει ζητήματα της εποχής. Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου προσεγγίζει τα θέματα με σκοπό να αναδείξει τον καλλιτεχνικό λόγο και να παρουσιάσει όλους,όσοι εμπλέκονται στο ζήτημα της σύγχρονης τέχνης. Η εκπομπή στέκεται με προσοχή σε εκθέσεις ιστορικού ενδιαφέροντος, αναφερόμενη στις σχέσεις παρελθόντος και παρόντος,στην έκφραση, τους τρόπους,την ιδεολογία και την παραγωγή έργων τέχνης.

Η «Εποχή των Εικόνων» ταξιδεύει στο εξωτερικό και συνεχίζει το διάλογο με τον κόσμο των εικαστικών, έχοντας ως βασικό άξονα το γεγονός ότι οι τέχνες συναντιούνται και αποτελούν την αντανάκλαση διαφορετικών εκφάνσεων της ζωής.

Η εκπομπή είναι η πρώτη του κύκλου θεματικών παρουσιάσεων με άξονα τη σχέση θεάτρου και εικαστικών , με κεντρικό «αφηγητή» τον Αμερικανό καλλιτέχνη ΡΟΜΠΕΡΤ ΓΟΥΙΛΣΟΝ.

Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ συναντά στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» τον ΜΠΟΜΠ ΓΟΥΙΛΣΟΝ με αφορμή την επίσκεψή του στην Αθήνα για την παράσταση « Η ΌΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ› που ανέβηκε στο Παλλάς. Ο σκηνοθέτης μιλά για τον τρόπο με τον οποίο δούλεψε πάνω στο συγκεκριμένο έργο, για το νέο στοιχείο που έδωσε στο γνωστό έργο, τη σχέση του με το θέατρο σε όλα αυτά τα χρόνια της πορείας του, τον εικαστικό του προσανατολισμό στην σκηνοθετική του προσέγγιση, τα σχέδιά του για το μέλλον.

Αρχικά συζητά για τη νέα ματιά του στο έργο, για τη διαχρονικότητα του κειμένου, το χαρακτηρίζει «μια ιστορία για την απληστία και το χρήμα» ενώ κάνει μια σύνδεση του έργου με την πραγματικότητα της εποχής, την οικονομική κρίση, την κατάσταση με τις τράπεζες. Όπως λέει δεν προσπάθησε να «εκσυγχρονίσει» το έργο αλλά να το κάνει ακόμη πιο σαφές και κατανοητό στην εποχή μας. Αναφέρει το πρώτο του θεατρικό στα τέλη των ΄60s και την θερμή υποδοχή από τον ΣΤΕΦΑΝ ΜΠΡΕΧΤ, γιό του ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ, ο οποίος τον κάλεσε να σκηνοθετήσει την « Η ΌΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ› το 1969 καθώς είχε εντοπίσει πως ο τρόπος που το έργο τότε ανέβαινε ήταν εκτός πλαισίου. Μιλά επίσης για το 2007 όπου το ΜΠΕΡΛΙΝΕΡ ΑΝΣΑΜΠΛ (διάσημος γερμανικός θίασος που ίδρυσε ο ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ το 1949) του ανέθεσε ξανά να παρουσιάσει το συγκεκριμένο έργο. Έτσι ο ΓΟΥΙΛΣΟΝ αναλύει τη σκηνοθετική του ματιά και την «οπτική» του (σημείωση: ο ΓΟΥΙΛΣΟΝ καθώς και δυσλεκτικός απέδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη δύναμη της εικόνας) ερμηνεία στο έργο αλλά και επιμέρους ζητήματα όπως το βάψιμο των ηθοποιών στο σουρεαλιστικό ύφος του Γερμανού καλλιτέχνη ΟΤΤΟ ΝΤΙΞ, συνδέοντάς του με το χρονικό πλαίσιο του έργου, τα ιστορικά γερμανικά καμπαρέ και την ηθοποιό ΜΑΡΛΕΝ ΝΤΙΤΡΙΧ. Μετά οι δύο συνομιλητές εστιάζουν στο φως, και στο σχεδιασμός φωτισμού του έργου που ήταν επίσης δικής του επιμέλειας. Αναφέρει παλιότερη του παράσταση και στο Φεστιβάλ του Σπολέτο και το πώς ο σκηνοθέτης ΛΟΥΚΙΝΟ ΒΙΣΚΟΝΤΙ του άνοιξε νέους ορίζοντες σε σχέση με το φωτισμό. Έπειτα μιλά για τη κίνηση και τις χειρονομίες στο έργο και για τη συνεργασία με το ίδρυμα Κουρτ Βάιλ και για την ιστορία της παράστασης.

Συζητά για τα μελλοντικά του σχέδια και την όπερα «Η ζωή και ο θάνατος της Μαρίνα Αμπράμοβιτς» αλλά και για το έργο του καλλιτέχνη ΓΙΑΝ ΦΑΜΠΡ.

Προβάλλονται πολλά πλάνα από την παράσταση.

Στη συνέχεια η εκπομπή παρουσιάζει την έκθεση «Κοινή Θέα› που οργανώνει και παρουσιάζει το ανακαινισμένο Εθνικό μας Θέατρο. Μιλούν ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΟΥΒΑΡΔΑΣ, διευθ. του Εθνικού, η ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΚΟΥ, επιμελήτρια της έκθεσης και η ΜΑΡΩ ΜΙΧΑΛΑΚΑΚΟΥ, εικαστικός της οποίας το έργο, ειδικά φτιαγμένο για το θέατρο, κοσμεί τους χώρους του.