Η Ίνα Ταράντου συνεχίζει τα ταξίδια της σε όλη την Ελλάδα και βλέπει τη ζωή αλλιώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.

“Η ζωή́ δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά́ από́ τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα”.

Η γαλήνια Κύθνος, η εντυπωσιακή Μήλος με τα σπάνια τοπία και τις γεύσεις της, η Σέριφος με την αφοπλιστική της απλότητα, η καταπράσινη Κεφαλονιά και η Ιθάκη, το κινηματογραφικό Μεσολόγγι και η απόκρημνη Κάρπαθος είναι μερικές μόνο από τις στάσεις σε αυτό το νέο μεγάλο ταξίδι. Ο Νίκος Αλιάγας, ο Ηλίας Μαμαλάκης και ο Βασίλης Ζούλιας είναι μερικοί από τους ανθρώπους που μας έδειξαν τους αγαπημένους τους προορισμούς, αφού μας άνοιξαν την καρδιά τους.

Ιστορίες ανθρώπων που η καθημερινότητά τους δείχνει αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Άνθρωποι που επέλεξαν να μείνουν για πάντα, να ξαναγυρίσουν για πάντα ή πάντα να επιστρέφουν στον τόπο τους. Μέσα από́ τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή́, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας.

Η κάθε ιστορία μάς δείχνει, με τη δική της ομορφιά, μια ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.

Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη Ζωή αλλιώς, όπου κι αν βρεθούμε. Με πυξίδα τον άνθρωπο, μέσα από την εκπομπή, θα καταγράφουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας, θα ζήσουμε μαζί τη ζωή σαν να είναι μια Ζωή αλλιώς. Θα γευτούμε, θα ακούσουμε, θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε. Και θα μάθουμε όλα αυτά, που μόνο όταν μοιράζεσαι μπορείς να τα μάθεις.

Γιατί η ζωή είναι πιο ωραία όταν τολμάς να τη ζεις αλλιώς!

Η Παύλιανη είναι το χωριό που είναι όλο ζωγραφιστό και στο πάρκο της θέλοντας και μη γινόμαστε όλοι παιδιά. Σε αυτό το μέρος, που είναι προϊόν εθελοντικής εργασίας, όλοι είναι συνένοχοι στο χιούμορ!

Ο ένας παρασύρει τον άλλον στην αγάπη και στη φροντίδα του χωριού τους και μαζί απολαμβάνουν το αποτέλεσμα. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μια έξυπνη προσέγγιση, ένας οικισμός πολύχρωμος, χαρούμενος, αστείος και άνθρωποι ζεστοί κα αισιόδοξοι στην καθημερινότητά τους. Για πολλά χρόνια, η Παύλιανη ήταν το μυστικό για μια κοντινή απόδραση από την Αθήνα.

Το μυστικό, όμως, έπαψε να είναι μυστικό, καθώς η ομορφιά του μέρους, η πρωτοτυπία του και η καλλιτεχνία των κατοίκων του έκανε τους λίγους στην αρχή επισκέπτες του να μιλούν συνέχεια γι’ αυτό. Έτσι, από στόμα σε στόμα η Παύλιανη έγινε ευρέως γνωστή.

Η περιήγησή μας σε αυτόν τον τόπο ξεκινάει με τη Λέτα, την πρόεδρο της κοινότητας, που μας εξηγεί πώς ξεκίνησε όλο αυτό το εγχείρημα. Ταξιδεύει πίσω στα παιδικά της χρόνια, με ιστορίες γεμάτες από παιχνίδι και φίλους μέσα στο χωριό και στο πάρκο. Κάπως έτσι, κάποια στιγμή στην εφηβεία τους, όλοι οι νέοι του χωριού αρχίζουν να φτιάχνουν με μεράκι κάποια σημεία του πάρκου για προσωπική τους ευχαρίστηση και το ένα έφερε το άλλο.

Και η Κατερίνα και η Ελένη όμως και τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας τους, τα παιδιά των τότε εφήβων, φοιτητές πλέον, με το ίδιο μεράκι φροντίζουν και εξελίσσουν το πάρκο τους. Και τι και αν βρίσκονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδας και όχι μόνο, κανονίζουν πάντα να μαζεύονται όλοι μαζί στο «χωριό τους» και να δημιουργούν με απίστευτη φαντασία σε έναν πολύχρωμο και εμπνευσμένο τόπο.

Ο Ηλίας, με καταγωγή από την Παύλιανη, αποφάσισε με τη σειρά του να φτιάξει μια καντίνα εμπνευσμένος από το «La Casa de Papel» για να δώσει extra «παιχνιδιάρικο» χρώμα στο πάρκο. Το σημείο που αποφάσισε να το κάνει δεν είναι άλλο από το σημείο που δούλευε κάποτε ο παππούς και η γιαγιά του, την παλιά νεροτριβή του χωριού. Όταν πήγαινε διακοπές το καλοκαίρι στο χωριό του, σε αυτή τη νεροτριβή έβρισκε κάθε μέρα τον παππού του να δουλεύει. Η ζωή τα έφερε όμως έτσι, ώστε να είναι αυτό και το τελευταίο σημείο που αντίκρισε ο παππούς του, καθώς ένα ατύχημα εν ώρα εργασίας ήταν αρκετό για να χάσει τη ζωή του. Αυτή η καντίνα είναι, λοιπόν, ο «ύμνος» του Ηλία στη ζωή και στις αναμνήσεις.

Το καλλιτεχνικό χέρι της Όλγας είναι αυτό που έχει δώσει όλη τη ζωντάνια της στο χωριό. Τη συναντήσαμε και τα μάτια της ακτινοβολούσαν ζωντάνια, χαρά, μεράκι. Την πετύχαμε να ζωγραφίζει ένα παλιό ρολόι της ΔΕΗ, γιατί της το ζήτησε ο γείτονας. Έτσι λειτουργούν στην Παύλιανη, τους αρέσει να ομορφαίνουν την καθημερινότητά τους με χρώματα, και ακόμα πιο πολύ όταν περνάνε «γκρίζες μέρες». Έτσι και η Όλγα, ενώ περνάει μια πραγματικά δύσκολη περίοδο, δεν σταματάει να γεμίζει χρώματα τη ζωή της και τις ζωές των συγχωριανών της.

Σε αυτό το ζωγραφιστό χωριό και πάρκο της Παύλιανης γίναμε παιδιά ξανά και διδαχθήκαμε πολλά! Διδαχθήκαμε πόσο σημαντικό είναι να μην ξεχνάνε να τρέφουμε το παιδί μέσα μας, διδαχθήκαμε την ουσία και τη σπουδαιότητα του εθελοντισμού, της ομαδικής προσπάθειας, της αγάπης για ό,τι κάνουμε, αλλά και τη σημασία της αισιοδοξίας σε κάθε σημείο καμπής της ζωή μας. Ναι, όλα αυτά ήταν που μας δίδαξε ένα ζωγραφισμένο χωριό και ένα πάρκο φτιαγμένο με μεράκι!