Η Ίνα Ταράντου συνεχίζει τα ταξίδια της σε όλη την Ελλάδα και βλέπει τη ζωή αλλιώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.

“Η ζωή́ δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά́ από́ τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα”.

Η γαλήνια Κύθνος, η εντυπωσιακή Μήλος με τα σπάνια τοπία και τις γεύσεις της, η Σέριφος με την αφοπλιστική της απλότητα, η καταπράσινη Κεφαλονιά και η Ιθάκη, το κινηματογραφικό Μεσολόγγι και η απόκρημνη Κάρπαθος είναι μερικές μόνο από τις στάσεις σε αυτό το νέο μεγάλο ταξίδι. Ο Νίκος Αλιάγας, ο Ηλίας Μαμαλάκης και ο Βασίλης Ζούλιας είναι μερικοί από τους ανθρώπους που μας έδειξαν τους αγαπημένους τους προορισμούς, αφού μας άνοιξαν την καρδιά τους.

Ιστορίες ανθρώπων που η καθημερινότητά τους δείχνει αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Άνθρωποι που επέλεξαν να μείνουν για πάντα, να ξαναγυρίσουν για πάντα ή πάντα να επιστρέφουν στον τόπο τους. Μέσα από́ τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή́, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας.

Η κάθε ιστορία μάς δείχνει, με τη δική της ομορφιά, μια ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.

Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη Ζωή αλλιώς, όπου κι αν βρεθούμε. Με πυξίδα τον άνθρωπο, μέσα από την εκπομπή, θα καταγράφουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας, θα ζήσουμε μαζί τη ζωή σαν να είναι μια Ζωή αλλιώς. Θα γευτούμε, θα ακούσουμε, θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε. Και θα μάθουμε όλα αυτά, που μόνο όταν μοιράζεσαι μπορείς να τα μάθεις.

Γιατί η ζωή είναι πιο ωραία όταν τολμάς να τη ζεις αλλιώς!

Στον νομό Κιλκίς μας οδήγησε το ταξίδι μας αυτή τη φορά, και πιο συγκεκριμένα στη Γουμένισσα.

Χτισμένη στους πρόποδες του Πάικου, η Γουμένισσα έχει κλέψει τα φώτα.

Το κόκκινο κρασί της, οι εκρηκτικοί ρυθμοί από τα χάλκινα της, τα άφθονα νερά, η πλούσια φύση της και τα μοναστήρια της έχουν κάνει αυτήν την μικρή κωμόπολη της Κεντρικής Μακεδονίας να ξεχωρίζει.

Αυτό όμως που μας έκανε μεγάλη εντύπωση στην επαφή μας με τους κατοίκους τους, είναι η διάθεσή τους να προσπαθούν να διαφυλάξουν την πολιτιστική και φυσική ομορφιά της και να την αξιοποιούν τουριστικά χωρίς να την αλλοιώνουν.

Η Μαρία, ο Ντέρεκ και τα δύο αξιολάτρευτα παιδιά τους ήταν το καλωσόρισμά μας στην περιοχή. Και δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερο! Η Μαρία με καταγωγή από τη Γουμένισσα, αλλά σε όλη την ενήλικη ζωή της είτε στην Αθήνα είτε στο εξωτερικό, πήρε την απόφαση να ζήσει μόνιμα στον τόπο των γονιών της και να δραστηριοποιηθεί τουριστικά αναδεικνύοντας το απίθανο φυσικό κάλος της περιοχής. Αυτή της απόφαση την οδήγησε στον Ντέρεκ, με καταγωγή από την Ολλανδία, λάτρη της Ελλάδας, που για κάποιο διάστημα είχε αποφασίσει να ζήσει στην περιοχή. Η φιλοσοφία ζωής, αλλά και τα κοινά όνειρα που μοιράζονται για μια ζωή ένα με την φύση τους οδήγησε στο να αποκτήσουν μια υπέροχη οικογένεια και να ασχολούνται καθημερινά με τη μεγάλη τους αγάπη, τη φύση, και αυτή την αγάπη να την μεταδίδουν και σε όλους εμάς!

Ο Χρήστος, με τη σειρά του μας «παρέσυρε» στη δική του μεγάλη αγάπη, το κρασί! Η Γουμένισσα είναι ξακουστή για το κόκκινο κρασί της. Ιδίως το ξινόμαυρο. Ο Χρήστος μας ταξιδεύει στον χρόνο και στην ιστορία του κρασιού της περιοχής για να μας πει ότι κάποια στιγμή η Γουμένισσα διέθετε περισσότερα από χίλια πατητήρια, αφού μέχρι το 1918 καλλιεργούνταν πάνω από 11.000 στρέμματα αμπελώνων.

Το ταξίδι μας στο χρόνο και την ιστορία της περιοχής συνεχίζεται με το άνοιγμα της πόρτας του εργοστασίου επεξεργασίας μεταξοσκώληκα «Χρυσαλίς». Στο επιβλητικό πετρόχτιστο εργοστάσιο είναι σα να πάγωσε ο χρόνος και όσοι του έδιναν ζωή να το εγκατέλειψαν βιαστικά. Για περισσότερα από 50 χρόνια, τα μεταξουργεία που λειτουργούσαν στην περιοχή αποτελούσαν μοχλό ανάπτυξης για την τοπική οικονομία. Οι περισσότερες οικογένειες της Γουμένισσας τότε, ασχολούνταν με την εκτροφή του μεταξοσκώληκα και στην ακμή του δούλευαν έως και 400 άτομα, κυρίως γυναίκες.

Μία παράδοση, όμως, της περιοχής που καλά κρατεί και μαγεύει εδώ και δεκαετίες είναι τα ξακουστά χάλκινά της. Συναντάμε την οικογένεια Ασαρτζή, μουσικοί τρίτης γενιάς από τη Γουμένισσα, για να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια το πάθος και την αγάπη τους για τα χάλκινα και το δόσιμο ψυχής όταν παίζουν. Δεν είναι εύκολο να περιγραφεί με λόγια αυτό που νιώθεις όταν βρίσκεσαι μπροστά σε μια τέτοια μπάντα. Αισθάνεσαι μια γλυκιά αναστάτωση, ένα κύμα χαράς αλλά και λύπης, ανάλογα με τη μελωδία.

Το ταξίδι μας κλείνει συζητώντας με τον πατέρα Χριστόδουλο στην Ιερά Μονή της Παναγιάς. Η Ιερά Μονή της Παναγίας, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Μακεδονίας. Η εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας που εικονίζεται με έναν μοναδικό τρόπο είναι έργο του 13 ου ή 14 ου αιώνα. Για τη δική του αγάπη και το δικό του κάλεσμα, την αγαλλίαση, την ηρεμία και το φως που αισθάνεται όταν μπαίνει στο ιερό μας μιλάει ο πάτερ Χριστόδουλος.

Στη Γουμένισσα είδαμε το εμείς και όχι το εγώ. Είδαμε την αγάπη να συντροφεύει αποφασίσεις ζωής. Είδαμε την αγάπη να μετουσιώνεται σε προσπάθειες να κρατηθεί ο τόπος ζωντανός. Είδαμε την αγάπη να σημαίνει σεβασμός, σεβασμός για τον άλλον, σεβασμός για τη φύση, σεβασμός για την παράδοση. Είδαμε να κυριαρχεί η αγάπη για μια ζωή αλλιώς, με χαρά, ελπίδα και παιδικότητα.