Μια σειρά 13 ημίωρων επεισοδίων, εσωτερικής παραγωγής της ΕΡΤ.

Δεκατρείς εικαστικοί καλλιτέχνες παρουσιάζουν τις δουλειές τους και αναφέρονται σε έργα σημαντικών συναδέλφων τους (Ελλήνων και Ξένων) που τους ενέπνευσαν ή επηρέασαν την αισθητική τους και την τεχνοτροπία τους.

Ταυτόχρονα με την παρουσίαση των ίδιων των καλλιτεχνών, γίνεται αντιληπτή η οικουμενικότητα της εικαστικής Τέχνης και πως αυτή η οικουμενικότητα - μέσα από το έργο τους- συγκροτείται και επηρεάζεται ενσωματώνοντας στοιχεία από την βιωματική και πνευματική τους παράδοση και εμπειρία.

Συμβουλευτικό ρόλο στη σειρά έχει η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.

Οι καλλιτέχνες που παρουσιάζονται είναι:

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΔΑΜΑΚΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΤΕΑΣ
ΑΛΕΚΟΣ ΚΥΡΑΡΙΝΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΚΟΡΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ
ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΟΥΛΙΑ
ΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑΗΛΙΑΚΗΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΒΙΚΥ ΜΠΕΤΣΟΥ
ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΖΑΖΗΣ

«Ο Γιώργος Καζάζης γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε στην Ανωτάτη σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Από το 1990 είναι μέλος του ΔΕΠ της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας το 1983. Οι πρώτοι του μεγάλης διάστασης πίνακες έχουν έντονα κυριαρχικά σχήματα, άφθονη ύλη και είναι πλούσιοι σε υφές και σε χρώματα. Ήδη από το 1985 ο καλλιτέχνης θα εισάγει στην έρευνά του τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, τις φωτομηχανικές αναπαραγωγές της εικόνας και θα προχωρήσει στις επί μέρους αναλύσεις του προβλήματος του ζωγραφικού χώρου. Με σύγχρονες αναφορές, αποφεύγοντας το στυλιζάρισμα και την μανιέρα, θα ολοκληρώσει διαδοχικά σειρές έργων διαφορετικές μεταξύ τους.

Στη νέα σειρά έργων συνθέτει τον ζωγραφικό του χώρο με μεγάλες κηλίδες, συνήθως συμπαγείς και διακριτές στη σχέση τους με το φόντο του πίνακα. Όλες οι σχέσεις στον πίνακα είναι εξαντλητικά επεξεργασμένες δίνοντας ένα προσωπικό τελικό αποτέλεσμα στην επιφάνεια η οποία άλλοτε μοιάζει λεία και ήρεμη και άλλοτε πυκνή και βαριά. Διαφορετικές υφές, όλες σχολαστικά δουλεμένες, δημιουργούν πλούτο συναισθημάτων, είτε είναι λεπτομέρειες είτε μεγαλύτερα σύνολα. Τα έργα έχουν σημεία θέασης από κοντά ή από μακριά και προέρχονται από μια εξαιρετικά απαιτητική μετασημειωτική διεργασία.

Ο Γ. Καζάζης ξέρει να χρησιμοποιεί τον χρόνο. Αφήνει τον εαυτό του να περιπλανηθεί. Είναι μεθοδικός και εργάζεται εντατικά, χαμηλόφωνα και με σύστημα. Αλλά κυρίως παίζει. Παίζει με τις βεβαιότητες και τις αμφιθυμίες του. Παίζει με τον ορίζοντα, με τη ρευστότητα και με το ευμετάβλητο. Παίζει με τα χρώματα, με τις υφές, με τις σημασίες και ορίζει τοποθεσίες και επικράτειες.»

(Αποσπάσματα από το κείμενο του εικαστικού Ηλία Παπαηλιάκη με το οποίο παρουσίασε την έκθεσή του.)
Επίσης, στο ντοκιμαντέρ γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στη σχέση επιρροής του καλλιτέχνη, με τους ζωγράφους Arnold Boecklin (1827-1901) και Σπύρο Παπαλουκά (1892-1957).