Το «Μονόγραμμα» έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας. «Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012 η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Η μορφή της κάθε εκπομπής έχει σκοπό την αυτοβιογραφική παρουσίαση (καταγραφή σε εικόνα και ήχο) ενός ατόμου που δρα στην πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και γενικά στη δημόσια ζωή, κατά τρόπο που κινεί το ενδιαφέρον των συγχρόνων του.

(Αφιέρωμα στην Κική Δημουλά, που απεβίωσε στις 22/02/2020)

Η Κική Δημουλά είναι από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης.
Συγκινεί και απογειώνει με το ποιητικό της έργο, βασισμένο στην προσωπική της αισθητική για τη γλώσσα και την αντίληψή της για τη ζωή και τα πράγματα. Οριοθετεί τον νεοελληνικό ποιητικό λόγο με μια νέα ώριμη διάσταση, που αναδεικνύει τη συνέχεια, τη σημασία και τη μοναδικότητα της ελληνικής αντίληψης. Ο κάθε στίχος της έρχεται να επαληθεύσει την ποιητική της δύναμη, τοποθετώντας το έργο της στην κορυφή της πνευματικής δημιουργίας του τόπου μας.

Γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα. Εργάστηκε επί 25 χρόνια στην Τράπεζα της Ελλάδος και το 1952 παντρεύτηκε τον ποιητή και πολιτικό μηχανικό, Άθω Δημουλά, με τον οποίο απέκτησαν δύο παιδιά.

Όπως σημειώνει η ίδια σε ένα βιογραφικό της σημείωμα: «ανώτερες σπουδές: η μακρά ζωή μου κοντά στον ποιητή Άθω Δημουλά. Χωρίς εκείνον, είμαι σίγουρη ότι θα είχα αρκεστεί σε μια ρεμβαστική, αμαθή τεμπελιά, προς την οποίαν, ίσως και σοφά, ακόμα ρέπω. Του οφείλω το λίγο έστω που της ξέφυγα, την ατελή έστω μύησή μου στο τι είναι απλώς φωνήεν στην ποίηση και τι είναι σύμφωνον με την ποίηση, του οφείλω ακόμα την πικρότατη δυνατότητα να μπορώ σήμερα, δημόσια, να τον μνημονεύω εις επήκοον της πολυπληθούς λήθης».

Ο ποιητικός λόγος της Κικής Δημουλά ακολούθησε μια εξελικτική πορεία ξεκινώντας από επιδράσεις από την καβαφική ποίηση και με βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία την ενάργεια του λόγου, τη λογοπλαστική τάση και την εικονοπλαστική ενάργεια. Ο προβληματισμός της, σαφώς προσανατολισμένος προς τη δυτική φιλοσοφία της ύπαρξης, εκφράζει την αγωνιώδη αναζήτηση της ποιήτριας για το νόημα της φθαρτής ανθρώπινης ζωής.

Η Κική Δημουλά πρωτοπαρουσιάστηκε στα ελληνικά γράμματα ουσιαστικά το 1956 με τη συλλογή Έρεβος κι ακολούθησαν οι συλλογές: Ερήμην, Επί τα ίχνη, Το λίγο του κόσμου, Το τελευταίο σώμα μου, Χαίρε ποτέ, Η εφηβεία της λήθης, Ενός λεπτού σιγή, Ήχος απομακρύνσεων, Ο Φιλοπαίγμων μύθος (πεζό), Χλόη Θερμοκηπίου, Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως και η τελευταία 13η συλλογή Τα εύρετρα.

Η ποιητική διαδρομή της Κικής Δημουλά είναι πολυσήμαντη κι ασφαλώς μοναδική. Έχει τιμηθεί με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το Αριστείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της, με το Ευρωπαϊκό βραβείο Λογοτεχνίας (Prix Européen de Littérature), καθώς και με το μεγάλο Κρατικό βραβείο Λογοτεχνίας.

Το 2002 εξελέγη Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα της Λογοτεχνίας/Ποίησης.

Σε παγκόσμιο επίπεδο κατέχει ξεχωριστή θέση και το έργο της γίνεται κτήμα όλων των λαών με τις μεταφράσεις στα: αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά, πολωνικά, βουλγαρικά, γερμανικά και επισημαίνουμε ως σημαντικό, στα σουηδικά.