Το «Μονόγραμμα» έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας. «Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012 η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Η μορφή της κάθε εκπομπής έχει σκοπό την αυτοβιογραφική παρουσίαση (καταγραφή σε εικόνα και ήχο) ενός ατόμου που δρα στην πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και γενικά στη δημόσια ζωή, κατά τρόπο που κινεί το ενδιαφέρον των συγχρόνων του.

Το επεισόδιο αυτό της εκπομπής «ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ» είναι αφιερωμένο στον φιλόλογο, συγγραφέα και κριτικό του θεάτρου Κώστα Γεωργουσόπουλο, ο οποίος συνέβαλε καθοριστικά στο να αναδειχθεί το νεοελληνικό θέατρο, τόσο με τα κείμενα και τις κριτικές του όσο και με τη διδασκαλία του.
Η παρουσίαση μας μεταφέρει αρχικά στη γενέτειρά του, τη Ρούμελη, ενώ ο ίδιος δηλώνει την επίδραση που άσκησε σε εκείνον η φύση του γενέθλιου τόπου και μιλά για τους γονείς του. Στη συνέχεια, αναφέρεται στις δραστηριότητές του ως ποιητής, μεταφραστής, κριτικός, δοκιμιογράφος και εκπαιδευτικός, τις οποίες θεωρεί απόρροια της εμπειρίας του από τη μαθητεία του δίπλα σε μεγάλους δασκάλους. Κατόπιν, μιλά για τη συνεισφορά του κριτικού λόγου στο νεοελληνικό θέατρο και γενικά για το ρόλο της κριτικής διαδικασίας, καθώς εμφανίζεται στο χώρο της θεατρικής κριτικής το 1971. Επίσης, αναφέρεται στην ιστορία των ψευδωνύμων με τα οποία υπογράφει την ποιητική του συλλογή και το μεταφραστικό του έργο, που έχει ως άξονα το αρχαίο δράμα. Συνεχίζοντας, μεταφέρει τον προβληματισμό του σχετικά με τα κείμενα κριτικής και το αναγνωστικό κοινό στο οποίο απευθύνονται.
Τέλος, κάνει αποτίμηση της ποιητικής του δημιουργίας, ενώ μιλάει και για τη θεματολογία των τραγουδιών του, τα οποία έχουν μελοποιήσει γνωστοί συνθέτες.