Σειρά ημίωρων ντοκιμαντέρ με θέμα διάφορες συνοικίες της Αθήνας.

Σε κάθε περιοχή αντιστοιχεί μια λέξη-αρχιτεκτονική έννοια, που τη χαρακτηρίζει φυσιογνωμικά αλλά και κοινωνικά. Αυτή η λέξη είναι ο οδηγός στο βλέμμα, στην επιλογή των χαρακτήρων, στα στοιχεία του πορτρέτου της κάθε περιοχής.

Τα Εξάρχεια της αμφισβήτησης, το Κολωνάκι της αριστοκρατίας, η Ομόνοια του περιθωρίου, η Κυψέλη των μεταναστών, η Καισαριανή των προσφυγικών, η Κηφισιά της αποκέντρωσης, ο Ασπρόπυργος της βιομηχανικής ζώνης, το Παλαιό Φάληρο της μνήμης, η Ακαδημία Πλάτωνος του ένδοξου παρελθόντος, η Εκάλη της ελίτ, το Ίλιον της άρνησης, το Πέραμα των ναυπηγείων, το Ολυμπιακό Χωριό της νεανικής κυριαρχίας, ο Γέρακας της άναρχης ανάπτυξης.

Ιστορικές και νέες συνοικίες της Αθήνας αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο μέσα από ένα εννοιολογικό παιχνίδι με τις λέξεις που τις χαρακτηρίζουν αρχιτεκτονικά και κοινωνιολογικά, τους ανθρώπους που τις κατοικούν και τη θέση που διεκδικούν στο νέο πολιτισμικό χάρτη μιας πόλης που αρνείται πεισματικά να αποκτήσει συγκεκριμένη ταυτότητα, ισορροπώντας διαρκώς ανάμεσα στο βαρύ παρελθόν, το μετέωρο παρόν και το αβέβαιο μέλλον της.

Τρεις νέοι σκηνοθέτες -ο καθένας με το προσωπικό του βλέμμα- ανακαλύπτουν τη λέξη-κλειδί της κάθε συνοικίας, ανατρέπουν τις προφανείς δυναμικές τους, επανδιαπραγματεύονται την εικόνα που τους έχουν προσδώσει οι «αστικοί μύθοι» και «ξεκλειδώνουν» όσα κρύβονται πίσω από τη συναρπαστική καθημερινότητα των κατοίκων της, ολοκληρώνοντας με τον πιο διαυγή τρόπο την εκ νέου χαρτογράφηση μιας γνωστής «άγνωστης» πόλης.

Οι «ΜΙΚΡΟΠΟΛΕΙΣ», σειρά ημίωρων ντοκιμαντέρ αφιερωμένη στις προσωπικές αποκωδικοποιήσεις της Αθηναϊκής μητρόπολης, κάνουν στάση στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Με κλειδί τη λέξη, την έννοια, το χώρο "στοά", ο σκηνοθέτης Γιάννης Γαϊτανίδης χαρτογραφεί το επί δεκαετίες "Eλ Ντοράντο" των εσωτερικών μεταναστών και τώρα των αλλοεθνών.
Δομημένος πάνω σε ένα δαιδαλώδες δίκτυο στεγασμένων περασμάτων(στοών), ο αρχιτεκτονικός ιστός της Ομόνοιας επιβάλλει μία πορεία, όπου βυθίσματα στο σκοτάδι εναλλάσσονται με αναδύσεις στην επιφάνεια της πόλης και το φως.
Η αφήγηση ακολουθεί αυτή τη φυσική, χαραγμένη από το χώρο πορεία. Σε εμπορικές στοές, στον υπόγειο του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου και του Μετρό, σε στοές διαμπερείς ή τυφλές, σε κρησφύγετα του περιθωρίου ή σφύζοντα ανατολίτικα παζάρια, αναζητούνται και εντοπίζονται οι ήρωες του ντοκιμαντέρ.
Η ηλικιωμένη λαχειοπώλης του υπόγειου σταθμού, ο Αλβανός φύλακας ενός κτιρίου - φαντάσματος, ο ενεχυροδανειστής, μία καφετέρια, μνημείο παλιάς αίγλης, ο τυφλός πιανίστας μάς οδηγούν στις ορατές ή αόρατες στοές αυτού του εμβληματικού τόπου.