Για τον ελληνικό κινηματογράφο έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες και έχουν ειπωθεί ακόμη περισσότερα.
Από το ξεκίνημα του μεσοπολεμικού ελληνικού κινηματογράφου μέχρι τη σημερινή πραγματικότητα της ψηφιακής εικόνας, όλοι καταλήγουν σε μια κοινή διαπίστωση: Η φωτογραφία των ελληνικών ταινιών αποτελούσε πάντα ένα από τα ισχυρότερα χαρτιά του εγχώριου κινηματογράφου.
Οι Έλληνες διευθυντές φωτογραφίας έδωσαν ένα πολύ ιδιαίτερο στίγμα και το επίπεδο δουλειάς τους αναγνωρίστηκε διεθνώς πάμπολλες φορές.
Πώς βίωσαν τις αλλαγές στον Ελληνικό κινηματογράφο από τα χρόνια του πολέμου μέχρι σήμερα;
Πώς δουλεύουν με τους σκηνοθέτες;
Ποιες οι σχέσεις που αναπτύσσονται στο πλαίσιο μιας ταινίας;
Υπάρχει το περίφημο «ελληνικό» φως;
Στα επεισόδια της σειράς παρακολουθούμε τους ίδιους να περιγράφουν τη ζωή τους στον κινηματογράφο, βλέπουμε αποσπάσματα από τις ταινίες τους ακούγοντας, παράλληλα, τις περιγραφές και τις αποκαλύψεις τους και γνωρίζουμε τη δουλειά τους μέσα από σπάνιες φωτογραφίες από τα γυρίσματα ταινιών.

Ο Αλέξης Γρίβας, κατά δήλωσή του, δεν ανήκει στους κορυφαίους διευθυντές φωτογραφίας. Αυτό, όμως, που από σεμνότητα δεν λέει, είναι ότι ανήκει στους κορυφαίους οπερατέρ, όντας μοναδικός στην κινηματογράφηση με κάμερα στο χέρι.
Ξεκινά στην Ελλάδα, αρχές του ’60, την ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο, όπου σύντομα θα δείξει και ένα θεωρητικό ταλέντο ως κριτικός Κινηματογράφου και γενικότερα Τέχνης, ενώ εκδίδει και ένα από τα πρώτα κινηματογραφικά περιοδικά, το οποίο, όμως, θα κλείσει η δικτατορία. Αυτός είναι και ο λόγος που φεύγει στο εξωτερικό.
Το 1968 θα βρεθεί ως κάμεραμαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μεξικό και κάπως έτσι θα ξεκινήσει μια σπουδαία καριέρα.
Επί μία δεκαετία συνεργάζεται με κορυφαίους Μεξικανούς σκηνοθέτες και εξελίσσεται σε σπουδαίο διευθυντή φωτογραφίας.
Το 1978 επιστρέφει για να συνεχίσει την καριέρα του στην Ελλάδα, όντας, παράλληλα, ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες και εισηγητές ταινιών στα μεγαλύτερα φεστιβάλ κινηματογράφου του κόσμου (Κάνες, Βενετία, κ.λπ.).
Κορυφαία στιγμή της πορείας του ήταν το 1973, όταν βρέθηκε στην καρδιά των γεγονότων στο πραξικόπημα που οδήγησε στη δολοφονία του Αλιέντε, ενώ ήταν ο άνθρωπος που κινηματογράφησε για πρώτη φορά τον Πινοσέτ σε μια ταινία που στη συνέχεια προβλήθηκε σε ολόκληρη την υφήλιο.
Στην εκπομπή, περιγράφει ο ίδιος αυτή τη μοναδική εμπειρία, καθώς και την ιδιαίτερη σχέση του με τον μεγάλο Λουίς Μπουνιουέλ.
Για τον Αλέξη Γρίβα μιλούν ο Παντελής Βούλγαρης και ο Τάσος Ψαρράς.