Το «Μονόγραμμα» έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας. «Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012 η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Η μορφή της κάθε εκπομπής έχει σκοπό την αυτοβιογραφική παρουσίαση (καταγραφή σε εικόνα και ήχο) ενός ατόμου που δρα στην πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και γενικά στη δημόσια ζωή, κατά τρόπο που κινεί το ενδιαφέρον των συγχρόνων του.

Ξεχωριστή προσωπικότητα η Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα στην πνευματική και καλλιτεχνική ζωή του τόπου μας, με έργο καθοριστικό και παγκόσμια αναγνωρισμένο. Καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης στην ΑΣΚΤ (Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) αρχικά και από το 1992 ως Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης σηματοδοτεί με την παρουσία και το έργο της την καλλιτεχνική ζωή.

Γέννημα θρέμμα της Κρήτης, από το Αρκαλοχώρι Ηρακλείου κι όπως λένε «από την καρδιά της Κρήτης βρέθηκε στην καρδιά της Τέχνης». Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε τη διδακτορική της διατριβή στη Σορβόνη (Doctorat d' Etat es Letters), παντού με άριστα.

Στην αυτοβιογραφική της ταινία η Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα αναφέρεται στην καταγωγή της, στα παιδικά και μαθητικά χρόνια στην Κρήτη λέγοντας πως: «η καταγωγή είναι ένα πεπρωμένο και για μένα η Κρήτη είναι το πεπρωμένο που με προσδιόρισε». Αναφέρεται στο γάμο της με τον φιλόλογο, συγγραφέα, καθηγητή Δημήτρη Πλάκα, ο οποίος της άνοιξε τον παράδεισο της γνώσης. Ακόμα αναφέρει το σημαντικό δάσκαλό της, τον Παντελή Πρεβελάκη και το δημοσιογράφο-εκδότη της «Μεσογείου» Αριστοτέλη Γραμματικάκη.

Το 1975 εκλέγεται τακτική καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης στην ΑΣΚΤ, πρώτη γυναίκα καθηγήτρια στην Καλών Τεχνών και το 1989 της απονέμεται το Α' Κρατικό Βραβείο Μελέτης Δοκιμίου για το βιβλίο «Περί Ζωγραφικής».

Κυριολεκτικά αναγέννησε, αναβάθμισε το ρόλο και δημιούργησε μια νέα αντίληψη στο χώρο της Πινακοθήκης με πρωτοποριακές ιδέες. Έργο της είναι η δημιουργία της «Εθνικής Γλυπτοθήκης» στο Γουδή, τα 3000 έργα με τα οποία πλουτίστηκε η Πινακοθήκη, μεταξύ των οποίων τα έργα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου «Άγιος Πέτρος» και «Η ταφή του Χριστού». Διεύρυνε τους προσανατολισμούς, τη σημασία, τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις, τις αξίες και έδωσε μια διάσταση πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της χώρας, με προοπτικές και ασφαλώς με μια σπάνια πνευματικότητα.

Η αναγνώριση της αξίας και του έργου της σε πανευρωπαϊκό επίπεδο εκφράστηκε με τα παράσημα: του Ιππότη του Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών της Ιταλικής Προεδρίας της Δημοκρατίας, του Αλφόνσου του Σοφού της Ισπανίας, του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος Τιμής της Ελλάδας, της Λεγεώνος της Τιμής της Γαλλίας, του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών του Γαλλικού κράτους και της γενέτειράς της, το Βραβείο Νίκου Καζαντζάκη.