Το «Μονόγραμμα» έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας. «Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012 η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Η μορφή της κάθε εκπομπής έχει σκοπό την αυτοβιογραφική παρουσίαση (καταγραφή σε εικόνα και ήχο) ενός ατόμου που δρα στην πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και γενικά στη δημόσια ζωή, κατά τρόπο που κινεί το ενδιαφέρον των συγχρόνων του.

Μια από τις σημαντικότερες γυναίκες του καλλιτεχνικού μας χώρου παρουσιάζεται στο Μονόγραμμα. Είναι η κεραμίστρια Ελένη Βερναδάκη.

Ιδιαίτερη τιμή για την εκπομπή ήταν η απόφαση της Ελένης Βερναδάκη να παρουσιάσει από το Μονόγραμμα τη δουλειά της “Τα πανιά”.

Η ίδια λέει: “στα πλαίσια μιας εκτόνωσης ιδιαίτερα συναισθηματικής εδώ και δύο χρόνια δουλεύω τα “Πανιά”. Εύκαμπτα, λιθοκεραμικά υλικά διπλώνονται και κλείνουν μέσα τους όλα τα βιώματά μου. Δεν θέλω να τα εκθέσω πια αυτά τα κομμάτια. Νομίζω ότι στα πλαίσια μιας τέτοιας γκαλερίστικης επικοινωνίας τα περιθώρια να 'ρθεις φάτσα με φάτσα με το κοινό σου είναι εντελώς περιθωριακά. Σκέφτηκα να τα κάνω ένα βίντεο και τώρα, με την ταινία αυτή, μου δίνεται η ευκαιρία για να βγει, όχι μόνο το τελικό αποτέλεσμα, αλλά κύρια η τεχνική διαδικασία και πιο πολύ η βιωματική λειτουργία, που οδήγησε στα διπλωμένα λιθοκεραμικά πανιά”.

Αλλά δεν μένει μόνο στην καινούργια αυτή δουλειά, δίνει το δικό της στίγμα στον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο. Μιλά για τη ζωή της τα πρώτα χρόνια στα Χανιά της Κρήτης, τις μνήμες της από τα “Τσικαλαριά” και τους περιπλανόμενους πιθαράδες, που τόσο την επηρέασαν στην τέχνη της, τις σπουδές της στο Hammersmith College, τον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο μέσα στον οποίο βίωσε και επιβίωσε.

Στέκεται στη συνεργασία της με τον Γιάννη Μόραλη και λέει συγκεκριμένα: “Θεωρώ ορόσημο τη γνωριμία μου με τον Γιάννη Μόραλη, με τον οποίο δούλεψα μετά και για πολλά χρόνια μεγάλες τοιχογραφίες σε δημόσιους χώρους. Η δουλειά με τον Μόραλη μ' έκανε να βλέπω την αληθινή δομή των πραγμάτων. Την ουσία της τέχνης από το κάτι άλλο στη σχέση της φόρμας με το περιβάλλον”.

Η ταινία γυρίστηκε το 1984 σε χώρους, όπου ζει και εργάζεται η Ελένη Βερναδάκη, όπως το σπίτι της στην Αθήνα, το εργαστήρι της στην Κάντζα, το σπίτι της στην Ύδρα και σε χώρους όπου βρίσκουν την εφαρμογή τους τα “αντικείμενα” άμεσης χρήσης, που σχεδιάζει με σκοπό να διαμορφώσει μια καινούργια αισθητική στο κοινό.

Από την εκπομπή παρουσιάζονται σχεδόν όλες οι εκφράσεις της Ελένης Βερναδάκη όπως τα “Είδωλα” οι λιθοκεραμικές φόρμες, που είχε εκθέσει και στην γκαλερί Φακέτι στο Παρίσι, τα “Ενθυμήματα”, τα “Κοχύλια”, τα κοσμήματα και όπως ήδη είπαμε τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης και τα “Πανιά”.