Κοινωνική ταινία με σπονδυλωτή μορφή

Η υπόθεση αφορά μία κάλπικη λίρα, η οποία δημιουργήθηκε από τον πρωταγωνιστή τις πρώτης από τις τέσσερις ιστορίες, που όμως δεν καταφέρνει να προσφέρει στους κατόχους της εκείνα που ονειρεύονται, δηλαδή τα πλούτη.
Αποτελεί μία ηθογραφία της κοινωνίας του ’50 με την ιδιαίτερη οπτική γωνία του σκηνοθέτη Γ. Τζαβέλλα. Έχει χαρακτηρισθεί ως μία από τις 1.000 καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου και αποτελεί πιθανότατα την πλέον εξέχουσα από τις ελληνικές.
Η ταινία αποτελεί παράδειγμα σπονδυλωτής άρθρωσης, που αφορά τέσσερις ιδιαίτερες μικρές ιστορίες, με κοινό στοιχείο μία κάλπικη λίρα που μεταφέρεται από την μία ιστορία στην άλλη. Στην ταινία υπάρχει αφηγητής, ο οποίος συνδέει τις ιστορίες, κλείνοντας την ταινία με τη φράση: «Ο παράς είναι πάντα κάλπικος», που αποτελεί και το κεντρικό νόημα του φιλμ.
Ήταν η πρώτη σπονδυλωτή ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, που γνώρισε τεράστια επιτυχία. Στη Ρωσία παίχτηκε ταυτόχρονα σε 1.000 αίθουσες, ενώ στην Ελλάδα έκοψε τα περισσότερα εισιτήρια από κάθε άλλη, τη σεζόν 1954-55.

Διακρίσεις – Βραβεία:
Βραβεία στα Φεστιβάλ Βενετίας, Μπάρι και Μόσχας
Επίσημη συμμετοχή στo Φεστιβάλ των Καννών
Επίσημη συμμετοχή στo Φεστιβάλ Karlovy Vary