«Κι όμως είμαι ακόμα εδώ» είναι ο τίτλος της ρομαντικής κωμωδίας, σε σενάριο Κωνσταντίνας Γιαχαλή-Παναγιώτη Μαντζιαφού, και σκηνοθεσία Σπύρου Ρασιδάκη, με πρωταγωνιστές τους Κατερίνα Γερονικολού και Γιάννη Τσιμιτσέλη.

Η ιστορία…
Η Κατερίνα (Kατερίνα Γερονικολού) μεγάλωσε με την ιδέα ότι θα πεθάνει νέα από μια σπάνια αρρώστια, ακριβώς όπως η μητέρα της. Αυτή η ιδέα την έκανε υποχόνδρια, φοβική με τη ζωή και εμμονική με τον θάνατο.
Τώρα, στα 33 της, μαθαίνει από τον Αλέξανδρο (Γιάννη Τσιμιτσέλη), διακεκριμένο νευρολόγο, ότι έχει μόνο έξι μήνες ζωής και ο φόβος της επιβεβαιώνεται. Όμως, αντί να καταρρεύσει, απελευθερώνεται. Αυτό για το οποίο προετοιμαζόταν μια ζωή είναι ξαφνικά μπροστά της και σκοπεύει να το αντιμετωπίσει, όχι απλά γενναία, αλλά και με απαράμιλλη ελαφρότητα.
Η Κατερίνα, που μια ζωή φοβόταν τον θάνατο, τώρα ξεπερνάει μεμιάς τις αναστολές και τους αυτοπεριορισμούς της και αρχίζει, επιτέλους, να απολαμβάνει τη ζωή. Φτιάχνει μια λίστα με όλες τις πιθανές και απίθανες εμπειρίες που θέλει να ζήσει πριν πεθάνει και μία-μία τις πραγματοποιεί…

Ξεχύνεται στη ζωή σαν ορμητικό ποτάμι που παρασέρνει τους πάντες γύρω της: από την οικογένειά της και την κολλητή της Κέλλυ (Ελπίδα Νικολάου) μέχρι τον άπιστο σύντροφό της Δημήτρη (Σταύρο Σβήγκο) και τον γοητευτικό γιατρό Αλέξανδρο, αυτόν που έκανε, απ’ ό,τι όλα δείχνουν, λάθος διάγνωση και πλέον προσπαθεί να μαζέψει όπως μπορεί τα ασυμμάζευτα.
Μια τρελή πορεία ξεκινάει με σπασμένα τα φρένα και προορισμό τη χαρά της ζωής και τον απόλυτο έρωτα. Θα τα καταφέρει;

Η συνέχεια επί της οθόνης!

Η Κατερίνα βρίσκει τις φωτογραφίες της Λουκίας στο κινητό του Δημήτρη, τσακώνεται μαζί του, ακυρώνει το γάμο κι εξαφανίζεται. Ο Πέτρος προσπαθεί να κρατηθεί μακριά από την Τατιάνα, ενώ η Μαρκέλλα του ετοιμάζει μια έκπληξη για τα γενέθλιά του. Ο Αλέξανδρος αποφασίζει να πει στην Κατερίνα ότι πρέπει να νοσηλευτεί και να επαναλάβουν τις εξετάσεις, προκειμένου να της πει ότι έγινε καλά, όμως εκείνη έχει εξαφανιστεί. Βρίσκεται στο σπίτι του Αντώνη, καθώς θέλει να του μιλήσει για τον Δημήτρη. Όταν εμφανίζονται εκεί η Νατάσα και η μητέρα της, ο Αντώνης πείθει την Κατερίνα να καθίσει και να φάνε όλοι μαζί. Στο δείπνο η Ζωή παρατηρεί πως η Κατερίνα είναι ίδια η μητέρα της και αναφέρεται σε αυτήν με καθόλου κολακευτικά λόγια.