Προσωποκεντρικό, ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ με την Ίνα Ταράντου.

«Η ζωή δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά από τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα».
Η Ίνα Ταράντου ταξιδεύει και βλέπει τη «Ζωή αλλιώς». Δεν έχει σημασία το πού ακριβώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.
Ιστορίες ανθρώπων που οι πράξεις τους δείχνουν αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Μέσα από τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας. Άνθρωποι που παρά τις αντιξοότητες, δεν το έβαλαν κάτω, πήραν το ρίσκο και ανέπτυξαν νέες επιχειρηματικότητες, ανέδειξαν ανεκμετάλλευτα κομμάτια της ελληνικής γης, αναγέννησαν τα τοπικά προϊόντα.
Λιγότερο ή περισσότερο κοντά στα αστικά κέντρα, η κάθε ιστορία μάς δείχνει με τη δική της ομορφιά μία ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.
Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι Τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη «Ζωή αλλιώς». Και θα μας τη δείξουν άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Που ξέρουν πολύ καλά να βλέπουν τη ζωή.
Θα ανοίξουμε το χάρτη και θα μετρήσουμε χιλιόμετρα. Με πυξίδα τον άνθρωπο θα καταγράψουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας. Θα ανακαλύψουμε μυστικά σημεία, ανεξερεύνητες παραλίες και off road διαδρομές. Θα γευτούμε νοστιμιές, θα μάθουμε πώς φτιάχνονται τα τοπικά προϊόντα. Θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε.
Θα μεταφέρουμε το συναίσθημα… να σου κόβεται η ανάσα. Πάνω στο κάστρο της Σκύρου, στην κορυφή του Χελμού μετρώντας τα άστρα, στο παιάνισμα των φιλαρμονικών στα καντούνια της Κέρκυρας το Πάσχα, φτάνοντας μέχρι το Κάβο Ντόρο, περπατώντας σε ένα τεντωμένο σχοινί πάνω από το φαράγγι του Αώου στην Κόνιτσα.

Γιατί η ζωή είναι ακόμη πιο ωραία όταν τη δεις αλλιώς!

Το φθινόπωρο είναι η εποχή που συνδέεται με εικόνες γεμάτες πορτοκαλί χρώμα και τον ήχο από το θρόισμα των φύλλων που χορεύουν πέφτοντας στη γη. Εικόνες και ήχοι άκρως γοητευτικοί και ασυναγώνιστοι, ιδίως όταν τους συναντάς στον αγέρωχο ορεινό νομό των Γρεβενών. Ένα μέρος άγριο και γαλήνιο συνάμα. Ένα φυσικό τοπίο σαγηνευτικό.

Εξίσου σαγηνευτικοί, όμως, είναι οι και άνθρωποί του και οι ιστορίες που μοιράζονται μαζί μας για μία ζωή αλλιώς. Μια ζωή μακριά από τη φασαρία και τους εξαντλητικούς ρυθμούς της πόλης, γεμάτη με δημιουργία, ουσιαστικές σχέσεις και στιγμές.

Αυτό ακριβώς βιώσαμε όταν περάσαμε μία μέρα στη φάρμα του Στέλιου, μαζί με την οικογένειά του και τους φίλους τους. Περιτριγυρισμένοι από δέντρα και ζώα, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από την πόλη των Γρεβενών, γίναμε αμέσως ένα με τη φύση. Οι συζητήσεις μας με τον Στέλιο και τον γιο του τον Νικόλα, μόλις 12 ετών, οι μυρωδιές από το φαγητό που ετοίμαζε ο μανιταροσυλλέκτης Ανδρέας και λίγη μουσική και τραγούδια από όλη την παρέα μας θύμισαν με μιας αυτή την ακατανίκητη ανάγκη όλων μας για τη γαλήνη και την ηρεμία που προσφέρει η επαφή με την φύση και οι ουσιαστικές στιγμές με την οικογένεια και τους φίλους.

Εντυπωσιασμένοι από την προσωπικότητα και τον λόγο του μικρού Νικόλα, αλλά και όλη την παρέα, συνεχίσαμε για το χωριό Φελλί, για να γνωρίσουμε την κυριά Μαρία, η οποία έκλεψε τις καρδιές μας με το «καλησπέρα» σας! Η αγέρωχη βλάχα Ντοκομαρία, όπως την φωνάζουν όλοι, μας τραγούδησε, μας χόρεψε, μας μίλησε για τη ζωή της στο χωριό με ένα φωτεινό χαμόγελο που δεν έσβηνε ποτέ από τα χείλη της. Αυτή τη ζωντάνια της και τη χαρά της να είχαμε σκεφτόμασταν! Μας και γνώρισε τις εγγονές της, Χριστίνα και Αθηνά, που μας ταξίδεψαν με τη μουσική τους και τις υπέροχες φωνές του.

Με γεμάτες τις καρδιές μας από την υπέροχη Ντοκομαρία, πήγαμε σε ένα μέρος ξεχασμένο από τον Θεό για να συναντήσουμε τον Στέργιο στο μητάτο του και να μας καλωσορίσει στον «Παράδεισό» του. Εντυπωσιασμένοι, αντικρίζοντας έναν άνθρωπο που φαίνεται να είναι μέσα σε όλα, γεμάτος ζωή και ζωντάνια, προσπαθούσαμε να καταλάβουμε πως είναι δυνατόν να έχει επιλέξει να ζει στην κορυφή ενός βουνού. Και είναι πράγματι μέσα σε όλα…για χρόνια ζούσε μετανάστης στη Γερμανία, για να αποφασίσει μετά από δύο δεκαετίες να γυρίσει στις ρίζες του και να ασχοληθεί με βιολογική κτηνοτροφία και τα καλοκαίρια να τον συναντάμε στη Κεφαλονιά, στον Μύρτο, να κάνει πτήσεις με το ανεμόπτερό του! Και όλα αυτά γιατί απλά, «η φύση είναι η ζωή», όπως μας λέει ο ίδιος.

Το ταξίδι μας στα Γρεβενά δεν θα μπορούσε να μην κλείσει με μια επίσκεψή μας στην πόλη και την υπέροχη έκθεση του βραβευμένου Βαγγέλη Νικόπουλου, για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Ο Βαγγέλης, είναι ο άνθρωπος που αποκαλύπτει τον τόπο του μέσα από ένα λεύκωμα φωτογραφιών που δείχνουν 80 χρόνια ιστορίας των Γρεβενών αφήνοντας με τις δράσεις του μια σπουδαία παρακαταθήκη στον τόπο. Μας μιλάει για το πως ξεκίνησε η ιδέα του λευκώματος και πως έγινε μεράκι και τρόπος ζωής πλέον η συλλογή ιστορικών στοιχείων και αντικειμένων.

Το ταξίδι μας στα φθινοπωρινά Γρεβενά και οι άνθρωποι που συναντήσαμε εκεί μας υπενθύμισαν πως είναι να ζεις με λίγα αλλά ουσιαστικά, να χαμογελάς με τα απλά, να είσαι ένα με τη φύση και αυτούς που αγαπάς.