Σειρά ημίωρων εκπομπών παραγωγής ΕΡΤ 2024-2025.

Η ιδέα, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος της εκπομπής, φιλοδοξεί να υπηρετήσει την παρουσίαση όλων των κρίκων της αλυσίδας αξίας ενός προϊόντος, από το στάδιο της επιλογής του σπόρου μέχρι και το τελικό προϊόν που θα πάρει θέση στο ράφι του λιανεμπορίου.
Ο προσανατολισμός της είναι να αναδειχθεί ο πρωτογενή τομέας και ο κλάδος της μεταποίησης, που ασχολείται με τα προϊόντα της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, σε όλη, κατά το δυνατό, την ελληνική επικράτεια.
Στόχος της εκπομπής είναι να δοθεί η δυνατότητα στον τηλεθεατή – καταναλωτή, να γνωρίσει αυτά τα προϊόντα, μέσα από τις προσωπικές αφηγήσεις όλων όσων εμπλέκονται στη διαδικασία για την παραγωγή, τη μεταποίηση, την τυποποίησης και την εμπορία τους.
Ερέθισμα για την πρόταση υλοποίησης της εκπομπής αποτέλεσε η διαπίστωση πως στη συντριπτική μας πλειονότητα, καταναλώνουμε μια πλειάδα προϊόντα χωρίς να γνωρίζουμε πως παράγονται, διατροφικά τί μας προσφέρουν ή πώς να διατηρούνται πριν την κατανάλωση.

Η ωρίμανσή του συμπίπτει χρονικά με την έλευση του καλοκαιριού. Το απολαμβάνουμε νωπό, ή μεταποιημένο σε μορφή χυμού, μαρμελάδας και ως συστατικό στη ζαχαροπλαστική τέχνη. Η βιομηχανία τροφίμων, ωστόσο, το προτιμά κατεψυγμένο, για χρήση σε διάφορες παρασκευές.

Το κεράσι –περί ου ο λόγος- αποτελεί ένα εμβληματικό προϊόν για τον εγχώριο πρωτογενή τομέα. Καλλιεργείται κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, σε έκταση που ξεπερνά τα 180.000 στρέμματα και η ετήσια παραγωγή του υπερβαίνει τους 80.000 τόνους, εκ των οποίων η πλειονότητα εξάγεται σε δεκάδες χώρες στο εξωτερικό.

Η εκπομπή από το «Χωράφι στο ράφι» επισκέφτηκε αρχικά την περιοχή της Αλμωπίας, στο νομό Πέλλας, όπου συγκεντρώνεται περίπου το 70% των φυτειών κερασιού και σε ένα εντυπωσιακό τοπίο, βγαλμένο από τα βάθη της Άπω Ανατολής, ενημερώθηκε για τις ποικιλίες που υπάρχουν στην Ελλάδα και τις φροντίδες που εφαρμόζονται στην καλλιέργεια.

Κατόπιν μετέβη στα ορεινά του Αγίου Δημητρίου Πιερίας για να δει από κοντά τη συγκομιδή του κερασιού και ακολουθώντας, βήμα – βήμα, την αλυσίδα αξίας του προϊόντος, κατέληξε, αργότερα, στη Ράχη Πιερίας και στις εγκαταστάσεις του τοπικού συνεταιρισμού.

Εκεί παρακολούθησε τη διαδικασία της διαλογής και της συσκευασίας, πήρε πληροφορίες για τα συστήματα διασφάλισης ποιότητας, αλλά και για τις αγορές στις οποίες απευθύνεται το ελληνικό κεράσι.

Επόμενος σταθμός ήταν τα Γιαννιτσά, όπου, σε θερμοκρασίες υπό του μηδενός, έμαθε για τις διαφορές μεταξύ νωπού και βιομηχανικού κερασιού, τις ποικιλίες που ενδείκνυνται για κατάψυξη, αλλά και τις παρασκευές στις οποίες χρησιμοποιείται το τελικό προϊόν, το οποίο κατά 95% έχει εξαγωγικό προορισμό.